Alicja Schnepf
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Narodowość | polska |
| Rodzice | Antoni, Natalia Kuźniewska |
| Małżeństwo | |
| Dzieci | Ryszard Schnepf, Zygmunt Schnepf |
| Krewni i powinowaci | Dorota Wysocka-Schnepf (synowa) |
| Odznaczenia | |
  | |
Alicja Maria Schnepf z domu Szczepaniak (ur. 20 sierpnia 1930 w Warszawie) – polska działaczka społeczna uhonorowana tytułem Sprawiedliwej wśród Narodów Świata.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła na Mokotowie 20 sierpnia 1930 jako córka działacza PPS Antoniego Szczepaniaka, który zginął podczas obrony Warszawy w 1939 roku i Natalii Kuźniewskiej (1902–1999)[1][2][3]. W 1937 roku rozpoczęła naukę w Szkole Podstawowej nr 48 na ulicy Kowelskiej[4]. W czasie wojny uczęszczała do tajnego gimnazjum przy ul. Miodowej w Warszawie. Od 1943 roku do wybuchu powstania warszawskiego wraz z matką ukrywała w swoim mieszkaniu na warszawskiej Pradze kilkoro Żydów. Udzieliły schronienia m.in. kilkuletniej Ninie Sandel i jej krewnej, Annie Albert[1][2][5][6].
W 1947 rok wyszła za mąż za oficera Ludowego Wojska Polskiego Maksymiliana Sznepfa. Przeprowadziła się następnie do Wrocławia, gdzie pracowała jako sekretarka i maszynistka w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego. W 1951 roku powróciła do Warszawy, gdzie pracowała do 1956 jako sekretarka w Departamencie V Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego[7][8].
Według prawicowej publicystki Doroty Kani, Alicja Schnepf miała być funkcjonariuszem Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, za co miała jej zostać przyznana specjalna renta, którą odebrano po 1989[9][10].
Podjęła działalność w Polskim Towarzystwie Sprawiedliwych wśród Narodów Świata, w którym objęła funkcję sekretarza Zarządu Głównego[11][12].
Z małżeństwa z Maksymilianem Sznepfem (1920–2003), ma dwóch synów dyplomatę Ryszarda i Zygmunta[13][2][14].
Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2008)[15].
- Tytuł Sprawiedliwy wśród Narodów Świata (1991)[3][2][1][5].
- Honorowe obywatelstwo Izraela[5].
- Wyróżnienie podczas uroczystości podczas uroczystości Garden of Righteous (Ogród Sprawiedliwych) organizowanej przez Kongregację Adas Israel w Waszyngtonie (2014)[14].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Polacy ratujący Żydów w czasie Zagłady. Przywracanie pamięci. Kancelaria Prezydenta RP, 11-2008. s. 113. [dostęp 2016-03-01].
- ↑ a b c d Zapomniani świadkowie XX wieku. Alicja Schnepf. audiohistoria.pl. [dostęp 2016-03-01].
- ↑ a b Rodzina Szczepaniaków. sprawiedliwi.org.pl. [dostęp 2016-03-01].
- ↑ https://sztetl.org.pl/pl/historia-mowiona/138572-alicja-schnepf
- ↑ a b c Spotkanie ze Sprawiedliwym wśród Narodów Świata. zs7.eu, 2014. [dostęp 2016-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)].
- ↑ Relacje biograficzne | Alicja Schnepf [online], relacjebiograficzne.pl [dostęp 2024-02-16] (pol.).
- ↑ Biogram na portalu relacjebiograficzne.pl. [dostęp 2022-01-09].
- ↑ Wirtualna Polska Media S.A, Ryszard Schnepf odpiera zarzuty autorów "Resortowych dzieci": autorzy obrzydliwych tekstów o mojej rodzinie przekłamali fakty [online], wiadomosci.wp.pl, 7 listopada 2016 [dostęp 2024-02-16] (pol.).
- ↑ Dorota Kania, Maciej Marosz, Jerzy Targalski, Resortowe dzieci: politycy, Resortowe Dzieci / "FRONDA PL", Warszawa: Fronda PL, 2016, ISBN 978-83-8079-099-5 [dostęp 2024-02-16].
- ↑ Polityka zagraniczna znowu w dobrych rękach. Z czystej życzliwości. wpolityce.pl, 8 maja 2018. [dostęp 2022-01-09].
- ↑ O „Polskim Towarzystwie Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata”. sprawiedliwi.org. [dostęp 2016-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-10)].
- ↑ Szef Kancelarii Prezydenta spotkał się z Alicją Sznepf. prezydent.pl, 2011-11-27. [dostęp 2016-03-01].
- ↑ Nekrologi stołeczne. Nekrolog Maksymiliana Sznepfa / Kondolencje dla Ambasadora RP w Kostaryce, Ryszarda Schnepfa od Fundacji Shalom. „Gazeta Wyborcza. Stołeczna”, s. 10, 12, Nr 194 z 21 sierpnia 2003.
- ↑ a b Alicja Szczepaniak Schnepf i Natalia Szczepaniak uhonorowane podczas uroczystości Garden of Righteous 2014. waszyngton.msz.gov.pl, 2014-04-27. [dostęp 2016-03-01].
- ↑ M.P. z 2009 r. nr 27, poz. 371