Alfred Ildefons Schuster

Alfredo Ildefonso Schuster

Alfredo Ludovico Schuster

Kardynał prezbiter
Alfredo Ildefonso Schuster (1930)
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	18 stycznia 1880 Rzym
Data i miejsce śmierci	30 sierpnia 1954 Venegono Inferiore
Miejsce pochówku	Katedra w Mediolanie
Arcybiskup metropolita Mediolanu
Okres sprawowania	1929–1954
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Włoch
Okres sprawowania	1952–1953
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	benedyktyni
Śluby zakonne	13 listopada 1900
Prezbiterat	19 marca 1904
Nominacja biskupia	26 czerwca 1929
Sakra biskupia	21 lipca 1929
Kreacja kardynalska	15 lipca 1929 Pius XI
Kościół tytularny	bazylika św. Sylwestra i św. Marcina w Monti
Multimedia w Wikimedia Commons

Błogosławiony
Alfred Ildefons Schuster

Alfred Ildefons Schuster (1939)
Czczony przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	12 maja 1996 plac Świętego Piotra przez Jan Paweł II
Wspomnienie	30 sierpnia
Szczególne miejsca kultu	katedra Dom de Milan
Multimedia w Wikimedia Commons

Alfred Ildefons Schuster OSB, właśc. Alfredo Ludovico Schuster (ur. 18 stycznia 1880 w Rzymie, zm. 30 sierpnia 1954 w Venegono Inferiore) – włoski duchowny rzymskokatolicki, benedyktyn, doktor filozofii, arcybiskup Mediolanu w latach 1929–1954, kardynał prezbiter od 1929, przewodniczący Konferencji Episkopatu Włoch w latach 1952–1953. Błogosławiony Kościoła katolickiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Przyszedł na świat w rodzinie niemieckiego imigranta. Ojciec pochodził z Bawarii i był krawcem. Alfredo był dzieckiem z drugiego małżeństwa. W dzieciństwie służył jako ministrant. W 1898 wstąpił do zakonu benedyktynów. Profesję złożył w listopadzie 1900. Uzyskał doktorat z filozofii w 1903, a następnie doktorat z teologii. Święcenia kapłańskie otrzymał 19 marca 1904 w bazylice laterańskiej z rąk kardynała Pietra Respighiego. Później był między innymi mistrzem nowicjatu i przeorem.

26 czerwca 1929 otrzymał nominację na arcybiskupa Mediolanu. Złożył przysięgę wierności przed królem Wiktorem Emmanuelem III jako pierwszy biskup po podpisaniu konkordatu między państwem włoskim a Watykanem. Sakry udzielił mu papież Pius XI w kaplicy Sykstyńskiej. Parę dni wcześniej otrzymał nominację kardynalską z tytułem prezbitera Santi Silvestro e Martino ai Monti. Popierał inwazję Włoch na Etiopię (wojna włosko-abisyńska), gdyż sądził, że za cenę krwi pomoże to nawrócić ten kraj na wiarę katolicką i pomóc w zaprowadzeniu tam rzymskiej cywilizacji^[1] (na terytorium Etiopii już w IV wieku istniało jedno z pierwszych państw chrześcijańskich na świecie i do dzisiaj chrześcijanie stanowią większość). Brał udział w konklawe 1939.

Wielokrotnie cenzurowany za krytykę faszyzmu i reżimu Benito Mussoliniego^[2].

Zmarł w seminarium pod Mediolanem i pochowany został w mediolańskiej katedrze. Uroczystościom pogrzebowym przewodził patriarcha Wenecji Angelo Giuseppe Roncalli (przyszły papież Jan XXIII).

W roku 1957 otwarto jego proces beatyfikacyjny. Aktu beatyfikacji dokonał papież Jan Paweł II 12 maja 1996 roku.

Wspomnienie liturgiczne bł. Alfreda Ildefonsa obchodzone jest w dzienną pamiątkę śmierci.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• beatyfikowani i kanonizowani przez Jana Pawła II
• kult świętych
• modlitwa za wstawiennictwem świętego
• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• The Cardinals of the Holy Roman Church. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-04)]. – sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów (autor: Salvador Miranda) (ang.)
• Catholic-Hierarchy (ang.)