Alfons Pilorz

Alfons Pilorz
Państwo działania

Polska 

Data i miejsce urodzenia

2 czerwca 1928
Pruchna

Data i miejsce śmierci

24 lipca 2017
Lublin

doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: językoznawstwo
Alma Mater

Katolicki Uniwersytet Lubelski

Doktorat

1984

Habilitacja

1999

nauczyciel akademicki

Alfons Pilorz (ur. 2 czerwca 1928 w Pruchnej, zm. 24 lipca 2017 w Lublinie[1]) – polski romanista, profesor KUL.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uczęszczał do Gimnazjum i Liceum im. A. Osuchowskiego w Cieszynie (mała matura – 1948, matura – 1950)[2]. W 1944, jadąc na praktyki do sklepu w Cieszynie, wpadł pod pociąg, który zmiażdżył mu obie nogi. W 1950 rodzina przeprowadziła się do Lublina[1], gdzie podjął studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Stopień magistra uzyskał w 1955[2] (praca Anatole France, critique littéraire[3], promotor: prof. Kalikst Morawski)[1] i w tym samym roku podjął pracę na KUL (Sekcja Filologii Romańskiej)[3]. Władze komunistyczne, szykanując KUL, zawiesiły działalność sekcji, w wyniku czego stracił pracę, ale pozostał w Lublinie, znajdując zatrudnienie w Katedrze Językoznawstwa Instytutu Filologii Polskiej UMCS[2]. Po odwilży powrócił na KUL. Początkowo pracował jako lektor języka francuskiego w Studium Języków Obcych, a od 1972 dołączył do dawnego zespołu Sekcji Filologii Romańskiej[3]. W latach 1972-1973 przebywał na stypendium doktoranckim w Leuven, w Belgii[2]. Doktoryzował się na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1984 (rozprawa Rôle et structure de la proposition relative dans la prose d'Antoine de la Sale, promotor: prof. Urszula Dąmbska-Prokop)[4]. Finalizacja dysertacji habilitacyjnej także była poprzedzona zagranicznym stypendium naukowym. Od listopada 1985 do czerwca 1986 Pilorz przebywał w Genewie[2]. Habilitował się w 1999 na podstawie dorobku naukowego, ze szczególnym uwzględnieniem monografii Évolution sémantique des emprunts français en polonais[5]. W tym samym roku uzyskał awans na stanowisko profesora KUL. Od 2001 do 2003 pełnił funkcję kierownika Katedry Języków Romańskich, a w 2002 dyrektora Instytutu Filologii Romańskiej[1].

Pochowany został na cmentarzu przy Drodze Męczenników Majdanka w dniu 29 lipca 2017[1]. Na KUL urządzono pośmiertną wystawę jego dorobku[6].

Zainteresowania[edytuj | edytuj kod]

Interesował się zagadnieniami historycznymi, kontrastywnymi i typologicznymi (geografia językowa, dialektologia leksykalna, zapożyczenia między językami, ewolucja języka francuskiego)[1].

Był aktywnym członkiem NSZZ Solidarność[1].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był mężem nauczycielki języka francuskiego, Barbary Pilorz z domu Gargasz (ur. 12 maja 1931 w Mogielnicy, zm. 31 lipca 2007 w Lublinie), z którą miał trzech synów[7].

Wybrane publikacje[2][edytuj | edytuj kod]

Książki[edytuj | edytuj kod]

  • Role et structure de la proposition relative dans la prose d’Antoine de la Sale (1976);
  • Evolution sémantique des emprunts français en polonais (1998).

Artykuły i rozdziały[edytuj | edytuj kod]

  • Notion de niveau de langue et analyse du style, Actas del XI Congreso internacional de Lingüística y Filología Románicas, C.S.I.C. Madrid (1968), s. 355-364;
  • Importance de recherches détaillées sur la syntaxe d’un écrivain, Biuletyn Lub TN, sec. A, 9 (1971), s. 43-47;
  • Zapożyczenia romańskie w gwarze Śląska Cieszyńskiego, Rocznik Cieszyński 4-5 (1983), s. 183-196;
  • Quelques éclats lexicaux français et italiens en silésien, Studia Romanica Posnaniesia 13 (1988), s. 121-127;
  • La proposition relative minimale chez Antoine de la Sale RHum31 z. 5 (1983), s. 183-196;
  • Homonymie : phénomène intra- et interlinguistique RHum 49 z. 5 (2001), s. 159-193;
  • Gallicismes polonais venus par l’intermédiaire de l’allemand, RHum, 50 z.5 (2002), s. 103-118.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g Janusz Bień, Witold Wołowski, O człowieku, który nigdy się nie skarżył, w: Przegląd Uniwersytecki, KUL, nr 4-5(168-169)/2017, S.48-49, ISSN 0866-9961
  2. ↑ a b c d e f Odszedł prof. Alfons Pilorz [online], www.kul.pl [dostęp 2022-04-21] (pol.).
  3. ↑ a b c Stanisław Sarek, Dr hab. Alfons Pilorz, prof. KUL, „Summarium” (46), 2017, s. 153.
  4. ↑ Role et structure de la proposition relative dans la prose d'Antoine de La Sale w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2022-04-22].
  5. ↑ Dr hab. Alfons Pilorz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2022-04-22].[martwy link]
  6. ↑ KUL, Vita mutatur non tollitur
  7. ↑ UMCS, Alfons Pilorz, Wspomnienie o Magister Barbarze Pilorz (1931-2007)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Alfons_Pilorz&oldid=71030366”