Alexander Popp

Alexander Popp
Państwo	Niemcy
Data i miejsce urodzenia	4 listopada 1976 ; Heidelberg
Wzrost	201 cm
Gra	praworęczny, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	1997
Zakończenie kariery	2005
	Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	0
Najwyżej w rankingu	74 (10 lipca 2000)
Australian Open	2R (2001)
Roland Garros	1R (2000–2005)
Wimbledon	QF (2000, 2003)
US Open	2R (2000, 2002)
	Gra podwójna
Wygrane turnieje	0
Najwyżej w rankingu	266 (15 lipca 2002)

Alexander Mark Popp (ur. 4 listopada 1976 w Heidelbergu) – niemiecki tenisista, dwukrotny ćwierćfinalista Wimbledonu w grze pojedynczej.

Syn niemieckiego nauczyciela i angielskiej urzędniczki; rodzice przenieśli się z Anglii do Niemiec w 1970 roku. Alexander Popp ma dwa obywatelstwa.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Treningi tenisowe rozpoczął jako 8–latek, zainspirowany wimbledońskim triumfem Borisa Beckera. Do grona tenisistów zawodowych dołączył w 1997 roku, natomiast w 2005 roku zakończył sportową karierę.

Praworęczny, z bekhendem oburęcznym, przy wzroście 2–metrowym zaliczany był do najwyższych tenisistów świata (obok Belga Dicka Normana, Marca Rosseta i później Ivo Karlovicia).

Dysponował potężnym serwisem, a najlepsze wyniki uzyskiwał na kortach o nawierzchni trawiastej. Dwukrotnie osiągał ćwierćfinał wielkoszlemowego Wimbledonu – w 2000 i 2003 roku – pokonując na londyńskich kortach m.in. Ronalda Agénora, Michaela Changa, Gustavo Kuertena, Marca Rosseta, Hiszama Araziego, Oliviera Rochusa. W 2003 roku w ćwierćfinale Wimbledonu nie wykorzystał prowadzenia 2:0 w setach z Markiem Philippoussisem (późniejszym finalistą). W 2004 roku był w 4 rundzie Wimbledonu, po wcześniejszym wyeliminowaniu m.in. Nicolása Massú. Z kortami trawiastymi związane są także pozostałe sukcesy Poppa – finał w Newport w 2004 roku (pokonał m.in. najwyżej rozstawionego Vince'a Spadeę, przegrał po dwóch tie-breakach z Gregiem Rusedskim) oraz ćwierćfinały turniejowe w Halle i Newport (oba w 2002), ćwierćfinał w Nottingham (2003). Był również w ćwierćfinale halowego turnieju w Metzu w 2003 roku oraz wygrał kilka imprez rangi ATP Challenger Tour.

Popp był raz w finale turnieju deblowego, w Newport w 2002 roku w parze z Jürgenem Melzerem, przegrywając z Bobem i Mikiem Bryanami.

Nie grał w zespole reprezentacyjnym w Pucharze Davisa. Po jego pierwszym ćwierćfinale wimbledońskim, w związku ze słabszymi występami Brytyjczyków Tima Henmana i Grega Rusedskiego, pojawiły się w prasie sportowej spekulacje o możliwościach powołania go do brytyjskiej reprezentacji, jednak Popp nie był zainteresowany ewentualnym powołaniem.

W rankingu gry pojedynczej Popp najwyżej był na 74. miejscu (10 lipca 2000), a w klasyfikacji gry podwójnej na 266. pozycji (15 lipca 2002).

Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup / ATP Finals
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
ATP International Series / ATP Tour 250

Gra pojedyncza (0–1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	11 lipca 2004	Newport	Trawiasta	Greg Rusedski	6:7(5), 6:7(2)

Gra podwójna (0–1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	14 lipca 2002	Newport	Trawiasta	Jürgen Melzer	Bob Bryan Mike Bryan	5:7, 3:6

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]