Alessandro Cagno

Alessandro Cagno
Ilustracja
Alessandro Cagno podczas wyścigu o Grand Prix Francji 1914
Imię i nazwisko

Alessandro Umberto Cagno

Państwo

 Włochy

Data i miejsce urodzenia

2 maja 1883
Turyn

Data i miejsce śmierci

23 grudnia 1971
Turyn

Sukcesy

1906: Targa Florio (zwycięzca)
1907: Coppa Velocita di Brescia (zwycięzca)
1923: Brescia Vetturette GP (zwycięzca)

Alessandro Umberto „Sandrin” Cagno (ur. 2 maja 1883 roku w Turynie, zm. 23 grudnia 1971 roku tamże) – włoski kierowca wyścigowy, pionier lotnictwa i wyścigów motorowodnych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Cagno rozpoczął karierę w wyścigach samochodowych w 1902 roku w wieku osiemnastu lat. W belgijskim wyścigu Circuit of Ardennes uplasował się na drugiej pozycji. W 1904 roku wygrał wyścig górski SusaMont Cenis, a rok później w wyścigu na Mont Ventoux był trzeci. W 1906 roku wygrał włoski wyścig Targa Florio, korzystając z samochodu produkcji Itali. Dystans wyścigu przejechał w około 9 godzin ze średnią prędkością 50 km/h.

Cagno był również entuzjastą latania. W związku z tym projektował i testował samoloty. Zbudował pierwszą szkołę latania we Włoszech w miejscowości Pordenone. Zbudował również pierwszy bombowiec oraz brał udział w wojnie w Libii jako pilot.

Cagno startował w samochodzie Itala w Grand Prix Francji 1908. Wyścig był złożony z 10 48-milowych okrążeń. Dojechał do mety jako jedenasty spośród 47 startujących. W 1912 roku Włoch powrócił do Fiata jako główny kierowca testowy. W czasie I wojny światowej testował samochody dla wojska. Po wojnie, w 1923 roku wygrał wyścigi Leningrad-Tbilisi-Moskwa oraz Brescia Vetturette GP.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]