Aleksander Sroczyński

Aleksander Sroczyński (również: Olo Sroczyński, Alexander Sroczyński) – (ur. 19 marca 1953 r. w Poznaniu) scenarzysta, reżyser, autor opracowania plastycznego filmów animowanych, rysownik. Absolwent Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie oraz Podyplomowego Studium Reżyserii Filmu Animowanego i Eksperymentalnego w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Swą wiedzę poszerzał na stypendium w Centro Sperimentale di Cinematografia w Rzymie (1985).

Początkowo związany ze Studiem Filmów Rysunkowych w Bielsku-Białej, od 1981 r. z krakowskim Studiem Filmów Animowanych. Od 1989 r. mieszka i tworzy w Stanach Zjednoczonych, zajmuje się głównie ilustracją książkową (przede wszystkim książki dla dzieci), rysunkiem satyrycznym i filmami reklamowymi. Współpracował m.in. z pismami „Lui”, „Harakiri”, „Mensuel Charlie”, „Playboy”, „Karuzela”, „Szpilki”, „Connoisseur”, „The New York Times”.

Laureat wielu nagród, m.in. „Srebrna Plakietka” na Festiwalu Filmowym w Chicago za „Film Animowany” (1983), "Brązowy Lajkonik" na Krakowskim Festiwalu Filmowym za „Film animowany” (1983) i „Nigdy więcej wojny!” (1988), Grand Prix „Złoty Jeleń” na Festiwalu Filmów Jednominutowych „Mini-Max ’88” w Sosnowcu za zestaw filmów (1988), Nagroda Honorowa na VI Festiwalu „Młode Kino Polskie” (1988)

Znany z niekonwencjonalnych zachowań. Na jedną z ceremonii otwarcia krakowskiego Festiwalu Filmów Krótkometrażowych przyszedł przebrany za arabskiego szejka. Do ostatniego dnia trwania festiwalu nie został zdemaskowany. Na retrospektywny pokaz swoich filmów w krakowskim kinie Mikro chciał wprowadzić konia. Zawsze nosi ze sobą brulion ze skorowidzem, w którym notuje (w układzie alfabetycznym) swoje pomysły.

Bohater biograficznego filmu telewizyjnego Rafała Mierzejewskiego "Olo w Nowym Jorku" (1994).

Syn Romualda Sroczyńskiego, brat Gemmy Sroczyńskiej^[1].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

• Olo w Nowym Jorku (1994) – bohater filmu
• Psy (1988) – reżyseria
• Meduza (1988) – reżyseria, scenariusz, animacja
• End of the World (1988) – współpraca
• O czym marzą koty (1987) – reżyseria, scenariusz, opracowanie plastyczne, animacja
• Nigdy więcej wojny! (1987) – reżyseria, scenariusz, animacja
• I Love Feratunos czyli smak krwi (1987) – reżyseria, scenariusz, zdjęcia, animacja, muzyka
• Dziwne zdarzenie na przystanku autobusowym o piątej rano w miejscowości X (1987) – reżyseria, scenariusz, animacja
• With a Light (1986) – realizacja
• Transatlantic widmo (1985) – realizacja
• Ogólnopolski Konkurs Autorskiego Filmu Animowanego w Krakowie (1985) – reżyseria, scenariusz, opracowanie plastyczne
• Odyseja kosmiczna 2013 (1985)- reżyseria, scenariusz, opracowanie plastyczne
• Nostalgia (1984) – reżyseria, scenariusz, opracowanie plastyczne, animacja, obsada aktorska
• Niespodziewane odwiedziny, czyli… droga do sąsiada (1984) – reżyseria, scenariusz, opracowanie plastyczne
• Ani be!… Ani me!… z udziałem Audrey Hepburn (1984) – reżyseria, scenariusz
• Wilhelm Tell (1983) – reżyseria, scenariusz, opracowanie plastyczne, animacja
• Vice versa (1983) – reżyseria, scenariusz, opracowanie plastyczne, animacja
• NGC (1983) – reżyseria, scenariusz, opracowanie plastyczne, animacja
• Czwarty kanał (1983) – reżyseria, scenariusz, opracowanie plastyczne, animacja
• Apteczka pierwszej pomocy (1983) – reżyseria, scenariusz, opracowanie plastyczne, animacja, muzyka
• Adam i Ewa (1983) – reżyseria, scenariusz, opracowanie plastyczne, animacja
• Połów (1982) – reżyseria, scenariusz, opracowanie plastyczne
• Film Animowany (1982) – reżyseria, opracowanie plastyczne, animacja, muzyka, obsada aktorska
• 19.30 (1982) – realizacja
• W trawie nie tylko piszczy (1981) – reżyseria, scenariusz, opracowanie plastyczne
• Koryto (1981) – opracowanie plastyczne)
• Hotel (1981) – opracowanie plastyczne
• 8 i ¾ (1981) – scenariusz, opracowanie plastyczne

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Aleksander Sroczyński w bazie Filmweb
• Aleksander Sroczyński w bazie filmpolski.pl
• Jerzy Armata „Przegląd filmów Alexandra Sroczyńskiego”, Gazeta Wyborcza, 27.10.2004