Aleksander Aamodt Kilde

Aleksander Aamodt Kilde

Data i miejsce urodzenia	21 września 1992 Bærum
Klub	Lommedalens IL
Wzrost	181 cm
Debiut w PŚ	28.10 2012, Sölden (DNQ1 - gigant)
Pierwsze punkty w PŚ	1.12 2013, Lake Louise (20. miejsce – super G)
Pierwsze podium w PŚ	18.12 2015, Val Gardena (3. miejsce – super G)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia Igrzyska olimpijskie srebro Pekin 2022 Superkombinacja brąz Pekin 2022 Supergigant Mistrzostwa świata srebro Courchevel/Méribel 2023 Supergigant srebro Courchevel/Méribel 2023 Zjazd Mistrzostwa świata juniorów złoto Québec 2013 Gigant Puchar Świata Kryształowa Kula 2019/2020 2. miejsce 2021/2022 Puchar Świata (Supergigant) Mała Kryształowa Kula 2015/2016 Mała Kryształowa Kula 2021/2022 3. miejsce 2016/2017 3. miejsce 2019/2020 Puchar Świata (Superkombinacja) 2. miejsce 2019/2020 3. miejsce 2016/2017 Puchar Świata (Zjazd) Mała Kryształowa Kula 2021/2022

Aleksander Aamodt Kilde (ur. 21 września 1992 w Bærum) – norweski narciarz alpejski, dwukrotny medalista olimpijski i wicemistrz świata, mistrz świata juniorów oraz zdobywca Pucharu Świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Aleksander Aamodt Kilde pojawił się 17 listopada 2007 roku w Rjukan, gdzie w zawodach FIS Race w slalomie nie ukończył pierwszego przejazdu. W 2011 roku wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Crans-Montana, gdzie jego najlepszym wynikiem było 33. miejsce w supergigancie. Jeszcze dwukrotnie startował na imprezach tego cyklu, największy sukces odnosząc na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata juniorów w Québecu, gdzie zdobył złoty medal w gigancie.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 28 października 2012 roku w Sölden, gdzie nie zakwalifikował się do pierwszego przejazdu giganta. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 1 grudnia 2013 roku w Lake Louise, zajmując 20. miejsce w supergigancie. Na podium zawodów tego cyklu pierwszy raz stanął 18 grudnia 2015 roku w Val Gardenie, kończąc rywalizację w supergigancie na trzeciej pozycji. W zawodach tych wyprzedzili go tylko dwaj rodacy: Aksel Lund Svindal i Kjetil Jansrud. W klasyfikacji generalnej sezonu 2015/2016 zajął siódme miejsce, a w klasyfikacji supergiganta wywalczył Małą Kryształową Kulę. W kolejnym sezonie był trzeci w klasyfikacjach superkombinacji i supergiganta. Ponadto w sezonie 2019/2020 zwyciężył w klasyfikacji generalnej, w klasyfikacji superkombinacji był drugi, a w supergigancie trzeci.

W 2014 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Soczi, gdzie jego najlepszym wynikiem było trzynaste miejsce w supergigancie. Podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Vail/Beaver Creek zajął między innymi ósme miejsce w superkombinacji. Na mistrzostwach świata w Sankt Moritz w 2017 roku był czwarty w superkombinacji i supergigancie i szósty w zjeździe.

Aamodt Kilde prowadził w klasyfikacji generalnej sezonu 2020/2021 do połowy stycznia 2021 roku. Wtedy doznał kontuzji podczas treningu w austriackim Hinterreit. Norweg doznał zerwania więzadła krzyżowego w prawym kolanie, co wykluczyło go z kolejnych startów w Pucharze Świata w tym sezonie oraz udziału w Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Alpejskim 2021^[1].

Do rywalizacji powrócił w sezonie 2021/2022, w którym dziewięciokrotnie stawał na podium. Ostatecznie był drugi w klasyfikacji generalnej (za Marco Odermattem ze Szwajcarii) oraz pierwszy w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta. W lutym 2022 roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Pekinie, gdzie wywalczył dwa medale. Najpierw był trzeci w supergigancie, w którym wyprzedzili go Austriak Matthias Mayer i Ryan Cochran-Siegle z USA. Następnie zajął drugie miejsce w kombinacji, plasując się za Austriakiem Johannesem Strolzem a przed Jamesem Crawfordem z Kanady. W sezonie 2022/2023 13 razy stawał na podium, odnosząc przy tym osiem zwycięstw: sześć w zjeździe i dwa w supergigancie. W klasyfikacji generalnej był drugi, podobnie jak w klasyfikacji supergiganta, a w klasyfikacji zjazdu był najlepszy. Podczas mistrzostw świata w Courchevel/Méribel w 2023 roku zdobył srebrne medale w zjeździe i supergigancie, plasując się odpowiednio za Marco Odermattem i Jamesem Crawfordem.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
DNF	9 lutego	2014	Soczi	Zjazd	2:06,23	-	Matthias Mayer
DNF2	14 lutego	2014	Soczi	Superkombinacja	2:45,20	-	Sandro Viletta
13.	16 lutego	2014	Soczi	Supergigant	1:18,14	+1,30	Kjetil Jansrud
21.	13 lutego	2018	Pjongczang	Superkombinacja	2:06,52	+4,55	Marcel Hirscher
15.	15 lutego	2018	Pjongczang	Zjazd	1:40,25	+1,93	Aksel Lund Svindal
13.	16 lutego	2018	Pjongczang	Supergigant	1:24,44	+1,27	Matthias Mayer
DNF1	18 lutego	2018	Pjongczang	Gigant	2:18,04	-	Marcel Hirscher
5.	7 lutego	2022	Pekin	Zjazd	1:42,69	+0,51	Beat Feuz
3.	8 lutego	2022	Pekin	Supergigant	1:19,94	+0,42	Matthias Mayer
2.	10 lutego	2022	Pekin	Superkombinacja	2:31,43	+0,59	Johannes Strolz

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
19.	5 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Supergigant	1:15,68	+1,38	Hannes Reichelt
26.	7 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Zjazd	1:43,18	+2,21	Patrick Küng
8.	8 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Superkombinacja	2:36,10	+0,86	Marcel Hirscher
4.	9 lutego	2017	Sankt Moritz	Supergigant	1:25,38	+0,54	Erik Guay
6.	12 lutego	2017	Sankt Moritz	Zjazd	1:38,91	+0,49	Beat Feuz
4.	13 lutego	2017	Sankt Moritz	Superkombinacja	2:26,33	+0,40	Luca Aerni
DNF1	17 lutego	2017	Sankt Moritz	Gigant	2:13,31	-	Marcel Hirscher
24.	6 lutego	2019	Åre	Supergigant	1:24,20	+1,63	Dominik Paris
8.	9 lutego	2019	Åre	Zjazd	1:19,98	+0,82	Kjetil Jansrud
22.	11 lutego	2019	Åre	Superkombinacja	1:47,71	+2,28	Alexis Pinturault
DNF1	15 lutego	2019	Åre	Gigant	2:20,24	-	Henrik Kristoffersen
DNS2	7 lutego	2023	Courchevel/Méribel	Kombinacja	1:53,31	-	Alexis Pinturault
2.	9 lutego	2023	Courchevel/Méribel	Supergigant	1:07,22	+0,01	James Crawford
2.	12 lutego	2023	Courchevel/Méribel	Zjazd	1:47,05	+0,48	Marco Odermatt
DNF1	17 lutego	2023	Courchevel/Méribel	Gigant	2:34,08	-	Marco Odermatt

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
DNF1	30 stycznia	2011	Crans-Montana	Gigant	2:19,62	-	Alexis Pinturault
DNF1	31 stycznia	2011	Crans-Montana	Slalom	1:28,54	-	Reto Schmidiger
41.	3 lutego	2011	Crans-Montana	Zjazd	1:37,34	+3,27	Boštjan Kline
33.	4 lutego	2011	Crans-Montana	Supergigant	1:22,44	+2,86	Boštjan Kline
24.	2 marca	2012	Roccaraso	Zjazd	1:11,99	+2,32	Ryan Cochran-Siegle
4.	3 marca	2012	Roccaraso	Supergigant	1:02,73	+0,75	Ralph Weber
9.	7 marca	2012	Roccaraso	Gigant	2:39,50	+1,33	Henrik Kristoffersen
DNF1	9 marca	2012	Roccaraso	Slalom	1:38,44	-	Santeri Paloniemi
4.	22 lutego	2013	Québec	Zjazd	1:30,95	+1,22	Nils Mani
11.	24 lutego	2013	Québec	Supergigant	58,49	+0,87	Thomas Mayrpeter
1.	25 lutego	2013	Québec	Gigant	2:20,75	-	-
DNF1	26 lutego	2013	Québec	Slalom	1:59,40	-	Manuel Feller

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

• sezon 2013/2014: 80.
• sezon 2014/2015: 75.
• sezon 2015/2016: 7.
• sezon 2016/2017: 7.
• sezon 2017/2018: 15.
• sezon 2018/2019: 8.
• sezon 2019/2020: 1.
• sezon 2020/2021: 11.
• sezon 2021/2022: 2.
• sezon 2022/2023: 2.
• sezon 2023/2024: 14.

Zwycięstwa w zawodach[edytuj | edytuj kod]

1. Ga-Pa – 30 stycznia 2016 (zjazd)
2. Hinterstoder – 27 lutego 2016 (supergigant)
3. Val Gardena – 15 grudnia 2018 (zjazd)
4. Saalbach-Hinterglemm – 14 lutego 2020 (supergigant)
5. Val Gardena – 18 grudnia 2020 (supergigant)
6. Val Gardena – 19 grudnia 2020 (zjazd)
7. Beaver Creek – 3 grudnia 2021 (supergigant)
8. Beaver Creek – 4 grudnia 2021 (zjazd)
9. Val Gardena – 17 grudnia 2021 (supergigant)
10. Bormio – 29 grudnia 2021 (supergigant)
11. Wengen – 14 stycznia 2022 (zjazd)
12. Kitzbühel – 21 stycznia 2022 (zjazd)
13. Kvitfjell – 6 marca 2022 (supergigant)
14. Lake Louise – 26 listopada 2022 (zjazd)
15. Beaver Creek – 3 grudnia 2022 (zjazd)
16. Beaver Creek – 4 grudnia 2022 (supergigant)
17. Val Gardena – 17 grudnia 2022 (zjazd)
18. Wengen – 13 stycznia 2023 (supergigant)
19. Wengen – 14 stycznia 2023 (zjazd)
20. Kitzbühel – 21 stycznia 2023 (zjazd)
21. Aspen – 4 marca 2023 (zjazd)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach[edytuj | edytuj kod]

1. Val Gardena – 18 grudnia 2015 (supergigant) - 3. miejsce
2. Sankt Moritz – 17 marca 2016 (supergigant) - 2. miejsce
3. Val Gardena – 16 grudnia 2016 (supergigant) - 3. miejsce
4. Santa Caterina – 29 grudnia 2016 (superkombinacja) - 3. miejsce
5. Aspen – 16 marca 2017 (supergigant) - 3. miejsce
6. Beaver Creek – 1 grudnia 2018 (supergigant) - 3. miejsce
7. Bormio – 29 grudnia 2018 (supergigant) - 3. miejsce
8. Beaver Creek – 6 grudnia 2019 (supergigant) - 2. miejsce
9. Bormio – 29 grudnia 2019 (superkombinacja) - 2. miejsce
10. Kitzbühel – 24 stycznia 2020 (supergigant) - 2. miejsce
11. Garmisch-Partenkirchen – 1 lutego 2020 (zjazd) - 2. miejsce
12. Hinterstoder – 1 marca 2020 (superkombinacja) - 3. miejsce
13. Kvitfjell – 7 marca 2020 (zjazd) - 2. miejsce
14. Wengen – 13 stycznia 2022 (supergigant) - 2. miejsce
15. Kvitfjell – 5 marca 2022 (zjazd) - 2. miejsce
16. Lake Louise – 27 listopada 2022 (supergigant) – 2. miejsce
17. Bormio – 28 grudnia 2022 (zjazd) – 3. miejsce
18. Cortina d’Ampezzo – 28 stycznia 2023 (supergigant) – 2. miejsce
19. Aspen – 5 marca 2023 (supergigant) - 3. miejsce
20. Soldeu – 16 marca 2023 (supergigant) – 3. miejsce
21. Val Gardena – 14 grudnia 2023 (zjazd) – 2. miejsce
22. Val Gardena – 16 grudnia 2023 (zjazd) – 2. miejsce
23. Bormio – 29 grudnia 2023 (supergigant) – 3. miejsce
24. Adelboden – 6 stycznia 2024 (gigant) – 2. miejsce
25. Wengen – 11 stycznia 2024 (zjazd) – 3. miejsce
26. Wengen – 12 stycznia 2024 (supergigant) – 3. miejsce

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports-Reference. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-27)]. (ang.)