Aleja Przyjaźni w Krakowie

aleja Przyjaźni
Nowa Huta
Obiekt zabytkowy nr rej. A-1132 z 39 grudnia 2004 (założenie urbanistyczne)[1]
Ilustracja
Ogólny widok z zachodu
Państwo

 Polska

Miejscowość

Kraków

Długość

ok. 800 m

Poprzednie nazwy

ulica Przyjaźni Polsko-Radzieckiej

Przebieg
al. W. Andersa
Skwer J. Kuronia
pętla autobusowa
ul. S. Juchnowicza
Skwer Z. Romaszewskiego
ul. Z. Seiferta
Park na os. Zgody
al. Róż
Park Ratuszowy
ul. E Gardy-Godlewskiego
Park Szwedzki
al. Solidarności
ul. S. Mierzwy
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „al. Przyjaźni”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „al. Przyjaźni”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „al. Przyjaźni”
Ziemia50°04′30,0″N 20°02′16,0″E/50,075000 20,037778

Aleja Przyjaźni – ulica w Krakowie, w dzielnicy XVIII, w starszej części Nowej Huty.

Dwukierunkowa, jednojezdniowa ulica jest jedną z przecznic alei Róż, łączy al. gen. Władysława Andersa z al. Solidarności.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Aleja ta była jednym z pierwszych traktów wytyczonych w nowo budowanym mieście. Powstała około 1949 roku i wtedy też ukształtował się jej obecna forma. Została zaprojektowana przez Tadeusza Ptaszyckiego. Od początku swojego istnienia, przez okres komunizmu, nosiła nazwę ulicy Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Nazwa ta została nadana przez komunistyczne władze w ramach propagowania przyjaźni Polski ze Związkiem Radzieckim. Jakiś czas później nazwę skrócono do ulicy Przyjaźń. Około 1989 roku Rada Miasta Krakowa nadała jej imię alei[2].

W 2011 roku, rok po katastrofie polskiego Tu-154 w Smoleńsku, radni dzielnicy XVIII Nowa Huta zaproponowali, aby przemianować ulicę z alei Przyjaźni na aleję Lecha i Marii Kaczyńskich[2][3]. Spotkało się to jednak z dezaprobatą mieszkańców Krakowa, którzy obronili starą nazwę, tłumacząc, że mają do niej sentyment[2].

Przebieg[edytuj | edytuj kod]

Aleja Przyjaźni rozpoczyna swój bieg przy skrzyżowaniu z aleją gen. Władysława Andersa. W początkowym odcinku, w niewielkiej odległości od skrzyżowania, arteria biegnie w kierunku wschodnim i przecina osiedle Zgody, a także skwery Jacka Kuronia oraz Zbigniewa Romaszewskiego. Następnie nadal prowadzi na wschód, w kierunku skrzyżowania z aleją Solidarności, przecinając jeszcze park Ratuszowy oraz osiedle Centrum B i C. W końcowym odcinku arteria przecina także park Szwedzki[4].

Infrastruktura[edytuj | edytuj kod]

Aleję Przyjaźni tworzy dwupasmowa ulica. W jej ciągu znajdują się dwa przystanki autobusowe KMK – pętla autobusowa Aleja Przyjaźni, oraz Aleja Róż[5]. W otoczeniu arterii znajdują się m.in.: osiedle Zgody, skwer Jacka Kuronia, skwer Zbigniewa Romaszewskiego, osiedle Centrum B i C, park Ratuszowy, park Szwedzki[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2024-02-04].
  2. a b c Ulica Przyjaźń w Nowej Hucie wciąż budzi emocje. W sprawie małej tabliczki z nazwą złożono już dwie interpelacje. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. krakow.wyborcza.pl, 8 maja 2023. [dostęp 2024-01-16]. (pol.).
  3. Kraków: aleja Kaczyńskich zastąpi nowohucką al. Przyjaźni?. [w:] Gazeta Krakowska [on-line]. gazetakrakowska.pl, 29 czerwca 2011. [dostęp 2024-01-16]. (pol.).
  4. a b Praca zbiorowa: Kraków plan miasta. Kraków: 2023. ISBN 978-83-8190-859-7.
  5. Mapy i schematy KMK. [w:] Zarząd Transportu Publicznego w Krakowie [on-line]. ztp.krakow.pl. [dostęp 2024-01-16]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]