Albert Neisser
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: dermatologia | |
| Profesura | |
| Uczelnia | |
Albert Ludwig Sigesmund Neisser (ur. 22 stycznia 1855 w Świdnicy, zm. 30 lipca 1916 we Wrocławiu) – niemiecki lekarz dermatolog i wenerolog. Żoną Alberta Neissera była Toni Neisser (ur. 1861 roku, zm.1913 roku).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1882 roku został profesorem Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1879 odkrył dwoinkę rzeżączki. Na jego cześć nazwano rodzaj bakterii (Neisseria). Prowadził prace poświęcone kile, między innymi jako pierwszy w 1905 przeniósł krętki blade na małpy wywołując chorobę. W latach 1905–1906 przebywał na Jawie, gdzie prowadził badania nad możliwością przeniesienia się kiły z małp na człowieka. Później współpracował z Augustem Paulem von Wassermannem nad opracowaniem skutecznego testu pozwalającego wykryć kiłę (test Wassermanna). Działał w dziedzinie immunologii oraz barwienia preparatów bakteriologicznych. Ponadto popierał działania prewencyjne, jak obowiązkowe badania okresowe prostytutek.
W 1898 roku Albert Neisser opublikował badania kliniczne z wykorzystaniem surowicy u chorych na syfilis. Wstrzykiwał komórki surowicy pobrane od pacjentów zarażonych kiłą, a następnie podawał je zdrowym pacjentom, najczęściej prostytutkom (wliczając w to małoletnie dziewczynki). Neisser nie poinformował swoich pacjentów o przeprowadzanym eksperymencie, ani też nie poprosił o ich zgodę. U niektórych z jego pacjentów w wyniku eksperymentu rozwinęła się kiła. Po upublicznieniu sprawy Neisser musiał zapłacić karę dyscyplinarną. Jego badania kliniczne spowodowały stworzenie w 29 grudnia 1900 roku dokumentu regulującego badania kliniczne przez Pruskie Ministerstwa Edukacji[1].
W latach 1898–1899 na obrzeżu Parku Szczytnickiego (dziś ul. Różyckiego) zbudował dla siebie willę projektu znanego berlińskiego architekta Hansa Grisebacha (zniszczona w 1945), w której mieszkał do śmierci. W latach 1920–1933 urządzono w niej muzeum, później jednak hitlerowskie władze muzeum zlikwidowały, ze względu na żydowskie pochodzenie jego fundatorów.
Od 2005 roku na Uniwersytecie Wrocławskim cyklicznie odbywają sie Wykłady im. Alberta Neissera, w których udział biorą krajowi i zagraniczni specjaliści z dziedziny dermatologii i wenerologii[2].
Salon Neisserów[edytuj | edytuj kod]
Albert i Toni Neisserowie prowadzili słynny we Wrocławiu salon, którego gośćmi byli ludzie sztuki, m.in. literaci, malarze, rzeźbiarze i muzycy[3]. Mieścił się początkowo przy placu Muzealnym, następnie przeniesiony został do parku Szczytnickiego przy ulicy Różyckiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ J. Vollmann, R. Winau. Informed consent in human experimentation before the Nuremberg code. „BMJ”. 313 (7070), s. 1445–1449, 1996. PMID: 8973233.
- ↑ https://www.umed.wroc.pl/gazeta_uczelniana/r14/154.pdf
- ↑ Leszek Ziątkowski, Dzieje Żydów we Wrocławiu, Dolnośląskie, 2000, s. 84, ISBN 83-7023-802-5.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Pagel J.L.: Biographisches Lexikon hervorragender Ärzte des neunzehnten Jahrhunderts. Berlin-Wien: 1901, s. 1193–1196.
- Eberhard J. Wormer: „Neisser, Albert” W: Neue Deutsche Biographie 19 (1999), s. 51–52
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Willa prof. Alberta Neissera (dawna) na portalu polska-org.pl