Albert Eulenburg

Albert Eulenburg
Ilustracja
Państwo działania

 Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce urodzenia

10 sierpnia 1840
Berlin

Data i miejsce śmierci

3 lipca 1917
Berlin

profesor nauk medycznych
Specjalność: psychiatria
Alma Mater

Uniwersytet Fryderyka Wilhelma

Profesura

1882

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet w Greifswaldzie
Uniwersytet Fryderyka Wilhelma

Multimedia w Wikimedia Commons

Albert Eulenburg (ur. 10 sierpnia 1840 w Berlinie, zm. 3 lipca 1917 tamże) – niemiecki lekarz, psychiatra, seksuolog, neurolog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Berlinie w 1840 roku jako syn lekarza ortopedy Michaela Moritza Eulenburga (1811–1887). Jego bratem był wydawca muzyczny Ernst Eulenburg (1847-1926)[1]. Studiował medycynę w Berlinie, Bernie i Zurychu. Jego nauczycielami byli m.in. Johannes Peter Müller, Ludwig Traube i Albrecht von Gräfe. 31 maja 1861 roku otrzymał tytuł doktora medycyny. Następnie do 1874 roku pracował jako Privatdozent na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie, do 1882 roku był profesorem zwyczajnym farmakologii na Uniwersytecie w Greifswaldzie. Później powrócił do Berlina i wykładał jako profesor neurologii, kierował też tamtejszą polikliniką chorób nerwowych[2].

Razem z Magnusem Hirschfeldem i Iwanem Blochem był założycielem Towarzystwa Seksuologii i Eugeniki (Ärztliche Gesellschaft für Sexualwissenschaft und Eugenik), pierwszego tego typu stowarzyszenia na świecie. Pełnił funkcję pierwszego przewodniczącego tego towarzystwa.

W 2008 roku ukazała się biografia Eulenburga autorstwa Karoli Tschilingirov[3].

Dorobek naukowy[edytuj | edytuj kod]

Między 1880 a 1914 ukazały się cztery wydania jego 15-tomowej encyklopedii medycznej, Real-Encyclopädie der gesammten Heilkunde. Był redaktorem „Zeitschrift für Sexualwissenschaft”.

Jako pierwszy opisał paramiotonię wrodzoną, określaną niekiedy jako choroba Eulenburga[4][5]. Ponadto, w 1878 roku wprowadził do medycyny pojęcie urazu psychicznego[6][7]. W 1863 przedstawił pierwszy opis wady wrodzonej łopatki, znanej dziś jako deformacja Sprengla[8][9].

Był jednym z pierwszych lekarzy proponujących stosowanie ergotaminy w leczeniu migren. Praca Eulenburga na ten temat ukazała się w 1883 roku[10]. W 1902 roku ukazała się jego monografia poświęcona zagadnieniu algolagni, Sadismus und Masochismus.

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

  • Ueber den Einfluss von Herzhypertrophie und Erkrankungen der Ilirnarterien auf das Zustandekommen von Haemorrhagia cerebri[11]. (1862)
  • Merkwürdige Verhältnisse eines coxalgischen Beckens[12]. (1866)
  • Ueber die physiologische Wirkung des Bromkalium[13]. (1867)
  • Sphygmographische Untersuchungen über den Carotispuls im gesunden und kranken Zustande[14]. (1868)
  • Ein Fall von Lipomatosis musculorum luxurians an den unteren und progressiver Muskelatrophie an den oberen Extremitäten[15]. (1870)
  • Ueber successives Auftreten diffuser Muskelerkrankungen bei Geschwistern[16]. (1871)
  • Eulenburg A, Guttmann P. Die Pathologie des Sympathicus auf physiologischer Grundlage. Berlin: A. Hirschfeld, 1873
  • Real-Encyclopädie der gesammten Heilkunde. Wien: Urban und Schwarzenberg, 1880–1883. 15 Bände
  • Über eine familiäre, durch sechs Generationen verfolgbare Form congenitaler Paramyotonie. Neurologisches Centralblatt 12 (1886) 265–272
  • Sexuale Neuropathie. Genitale Neurosen und Neuropsychosen der Männer und Frauen. Leipzig: Vogel, 1895
  • Der Marquis de Sade. Vortrag gehalten im Psychologischen Verein in Berlin. Dresden: H. R. Dohrn, 1901
  • Sadismus und Masochismus. Wiesbaden: Verlag J.F. Bergmann, 1902 (= Grenzfragen des Nerven- und Seelenlebens 19)
  • Kinder- und Jugendselbstmorde. Halle/Saale: Marhold, 1914. (= Sammlung zwangloser Abhandlungen aus dem Gebiete der Nerven- und Geisteskrankheiten 10.6)
  • Moralität und Sexualität. Sexualethische Streifzüge im Gebiete der neueren Philosophie und Ethik. Bonn: Marcus & Weber, 1916

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Manfred Stürzbecher: Eulenburg, Albert. [w:] Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 4, Duncker & Humblot, Berlin 1959, S. 683.
  2. ↑ Pagel JL: Biographisches Lexikon hervorragender Ärzte des neunzehnten Jahrhunderts. Berlin-Wien: Urban & Schwarzenberg, 1901, s. 477–478. [1].
  3. ↑ Karola Tschilingirov: Albert Eulenburg: Eine Biographie. MWV Medizinisch Wiss. Ver, 2008 ISBN 3-939069-38-8.
  4. ↑ Eulenburg A. Über eine familiäre, durch sechs Generationen verfolgbare Form congenitaler Paramyotonie. Neurologisches Centralblatt 12, 265–272 (1886).
  5. ↑ Albert Eulenburg w bazie Who Named It (ang.)
  6. ↑ Eulenburg A: Lehrbuch der Nervenkrankheiten, vols 1, 2. Berlin, August Hirschwald, 1878.
  7. ↑ Concept of Psychological Trauma PDF.
  8. ↑ Eulenburg M. Casuistische. Mittheilungen aus dem Begiete der Orthopadie. Arch Klin Chir 4, 301 (1863).
  9. ↑ Scapular Osteotomy for Sprengel’s Shoulder (Congenital Elevation of the Scapula).
  10. ↑ Eadie MJ. Ergot of rye-the first specific for migraine. „Journal of clinical neuroscience: official journal of the Neurosurgical Society of Australasia”. 11 (1), s. 4–7, 2004. PMID: 14642357. 
  11. ↑ Albert Eulenburg, Ueber den Einfluss von Herzhypertrophie und Erkrankungen der Ilirnarterien auf das Zustandekommen von Haemorrhagia cerebri, „Archiv für pathologische Anatomie und Physiologie und für klinische Medicin”, 24 (3–4), 1862, s. 329–362, DOI: 10.1007/BF01879442, ISSN 0720-8723 (niem.).
  12. ↑ Albert Eulenburg, Merkwürdige Verhältnisse eines coxalgischen Beckens, „Archiv für pathologische Anatomie und Physiologie und für klinische Medicin”, 36 (4), 1866, s. 586–590, DOI: 10.1007/BF01949274, ISSN 0720-8723 (niem.).
  13. ↑ Albert Eulenburg, Paul Guttmann, Ueber die physiologische Wirkung des Bromkalium, „Archiv für pathologische Anatomie und Physiologie und für klinische Medicin”, 41 (1–2), 1867, s. 91–109, DOI: 10.1007/BF02318590, ISSN 0720-8723 (niem.).
  14. ↑ Albert Eulenburg, Sphygmographische Untersuchungen über den Carotispuls im gesunden und kranken Zustande, „Archiv für pathologische Anatomie und Physiologie und für klinische Medicin”, 45 (1), 1868, s. 62–76, DOI: 10.1007/BF01947842, ISSN 0720-8723 (niem.).
  15. ↑ Albert Eulenburg, Ein Fall von Lipomatosis musculorum luxurians an den unteren und progressiver Muskelatrophie an den oberen Extremitäten, „Archiv für pathologische Anatomie und Physiologie und für klinische Medicin”, 49 (3), 1870, s. 446–450, DOI: 10.1007/BF01939347, ISSN 0720-8723 (niem.).
  16. ↑ Albert Eulenburg, Ueber successives Auftreten diffuser Muskelerkrankungen bei Geschwistern, „Archiv für pathologische Anatomie und Physiologie und für klinische Medicin”, 53 (4), 1871, s. 361–370, DOI: 10.1007/BF01957196, ISSN 0720-8723 (niem.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Albert_Eulenburg&oldid=71517670”