Alaksandr Łahwiniec
 Alaksandr Łahwiniec (2016) | |
| Data i miejsce urodzenia | 14 stycznia 1972 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | politolog |
| Strona internetowa | |
Alaksandr (Aleś) Iwanawicz Łahwiniec (biał. Аляксандр (Алесь) Іванавіч Лагвінец, ros. Александр Иванович Логвинец, Aleksandr Iwanowicz Łogwiniec, ur. 14 stycznia 1972 we wsi Dworyszcza, rejon chojnicki, obwód homelski) – białoruski politolog, wykładowca i publicysta, działacz społeczny i polityczny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Dzieciństwo i wczesną młodość spędził w rodzinnej wsi. Po katastrofie w elektrowni w Czarnobylu Dworyszcza znalazła się w strefie napromieniowanej, a jej mieszkańcy zostali wysiedleni. Łahwiniec przeprowadził się do Dubrownej w obwodzie witebskim, gdzie kontynuował naukę[1].
W 1989 podjął studia na Wydziale Historycznym Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego (BGU), zaś w 1992 rozpoczął studia w zakresie stosunków międzynarodowych na tej samej uczelni. Studia ukończył z wyróżnieniem w 1995. W latach 1993–1997 studiował na Francusko-Białoruskim Wydziale Nauk Politycznych i Administracyjnych Europejskiego Uniwersytetu Humanistycznego (EHU). W 1999 ukończył studia politologiczne na Uniwersytecie Roberta Schumana w Strasburgu. Od 1995 do 2000 odbył aspiranturę na Wydziale Stosunków Międzynarodowych BGU. W 2005 uzyskał dyplom ukończenia Akademii Dyplomatycznej w Warszawie. Odbył szereg staży zagranicznych, m.in. w Polsce, Francji i Wielkiej Brytanii.
W 1996 rozpoczął pracę jako wykładowca na Wydziale Stosunków Międzynarodowych BGU. Od 1999 wykładał politologię na Francusko-Białoruskim Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Europejskich EHU. Pozostał związany z uczelnią po jej zamknięciu przez władze białoruskie i przeniesieniu do Wilna w 2005. Przez długi czas prowadził również zajęcia w Kolegium Białoruskim w Mińsku. W 2005 wykładał jako profesor wizytujący w Southwestern College w Winfield (Kansas), a w 2008 brał udział w założeniu na tej uczelni Centrum Studiów Białoruskich (ang. Center for Belarusian Studies). Zasiada w Radzie Doradczej tej placówki[2].
Pełnił funkcję kierownika wydziału kulturalno-oświatowego Zjednoczenia Białorusinów Świata "Ojczyzna" (biał. Zhurtawannie biełarusau swietu "Baćkauszczyna"). W 2004 zaangażował się w działalność polityczną jako kandydat w wyborach do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego, według oficjalnych danych otrzymał ponad 10 tys. głosów. Brał udział w zbieraniu podpisów pod kandydaturą Alaksandra Milinkiewicza w wyborach prezydenckich w 2006[1]. Następnie brał udział w zakładaniu Ruchu Społecznego "O Wolność", a od lutego 2007 pełni funkcję doradcy Milinkiewicza do spraw polityki zagranicznej.
Poza językiem białoruskim włada także rosyjskim, francuskim, angielskim i polskim. Od czasów studenckich zajmuje się tłumaczeniami. Jako tłumacz pracował m.in. w Parlamencie Europejskim.
Rodzina i życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Prawosławny. Żonaty, ma syna. Mieszka w dzielnicy Sucharawa w Mińsku. Jego pradziadek był represjonowany w okresie stalinowskim, m.in. był zesłany do Kotłasu[1]. Jego kuzyn, Wiktar Łahwiniec w latach 90. zajmował się biznesem i wspierał Alaksandra Łukaszenkę. W 1999 został aresztowany a jego majątek został skonfiskowany. Następnie wyjechał do Moskwy[1].
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- 2007 – nagroda Fundacji Schwarzkopfa Młoda Europa dla "Młodego Europejczyka"[3].
- 2012 – Nagroda im. Lwa Sapiehy[4].
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Dilemmy formirowanija oboronnoj sostawlajuszej ES, Mińsk 2001
- Mieżdu Rossijej i ES libo w Rossii ili w ES. Buduszczeje Biełarusi w kontiekstie raszyrienija ES, Sankt Petersburg 2002
- Uzajemaadnosiny transatłantycznych sajuznikau u ramkach NATO i pytannie farmirawannia abaronnaha kampanenta ES, Mińsk 2003
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Карані беларускай палітыкі. Алесь Лагвінец. telegraf.by, 6 czerwca 2011. [dostęp 2011-11-09]. (biał.).
- ↑ Advisory Board. belarusiancenter.com. [dostęp 2011-11-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 stycznia 2012)]. (ang.).
- ↑ Schwarzkopf-Europa-Preisträger 2007 : Aliaksandr Lahvinets. schwarzkopf-stiftung.de. [dostęp 2011-11-09]. (niem.).
- ↑ Nagroda im. Lwa Sapiehy 2012. Studium Europy Wschodniej UW. [dostęp 2012-04-05]. (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Lahviniec. livejournal.com. [dostęp 2011-11-09]. (biał.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Аляксандр Лагвінец. lahviniec.org. [dostęp 2011-11-09]. (biał.).
- Лагвінец Алесь. pyx.by. [dostęp 2011-11-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 lutego 2015)]. (biał.).
- ЛАГВІНЕЦ Аляксандр. [w:] Хто ёсць хто ў Беларусі [on-line]. new.racyja.com. [dostęp 2011-11-09]. (biał.).