Alain Claude Sulzer

Alain Claude Sulzer
Ilustracja
Alain Claude Sulzer, 2011
Data i miejsce urodzenia

17 lutego 1953
Riehen

Narodowość

szwajcarska

Dziedzina sztuki

literatura

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Alain Claude Sulzer (ur. 17 lutego 1953 w Riehen) – szwajcarski pisarz, tłumacz i dziennikarz. Laureat prestiżowej francuskiej nagrody literackiej Prix Médicis.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Alain Claude Sulzer i Hajo Steinert, 2015

Alain Sulzer urodził się i wychował w niewielkiej miejscowości Riehen koło Bazylei[1]. Jego ojciec był z pochodzenia Romem i niemieckojęzycznym Szwajcarem. Matka, Anne Marie z domu Chardonnens posługiwała się tylko językiem francuskim[2]. Kształcił się jako bibliotekarz, po studiach pracował jako dziennikarz[3]. Od lat 80. publikuje teksty literackie, głównie prozę. W 1972 roku napisał scenariusz słuchowiska radiowego, a w 1983 roku wydał swoją pierwszą powieść Das Erwachsenengerüst, za którą otrzymał w 1984 roku nagrodę Rauriser Literaturpreis[4]. Oprócz twórczości literackiej zajmuje się tłumaczeniami z języka francuskiego na niemiecki i pisze jako niezależny autor w różnych gazetach, m.in. dla Neue Zürcher Zeitung[5]. W 1990 roku był nominowany do jednej z najważniejszych literackich nagród dla autorów niemieckojęzycznych Ingeborg-Bachmann-Preis, która przyznawana jest corocznie w Klagenfurt am Wörthersee podczas Festiwalu Literatury Niemieckiej. W latach 2008-2011 był członkiem jury, które przyznawało tę nagrodę[4].

W 2004 roku wydał powieść Kelner doskonały, która przyniosła mu międzynarodowy sukces i została przetłumaczona na wiele języków. W 2008 roku otrzymał francuską prestiżową nagrodę literacką Prix Médicis[6]. W 2012 roku ukazała się powieść Aus den Fugen, która znalazła się na liście książek nominowanych do nagrody Schweizer Buchpreis, przyznawanej corocznie przez stowarzyszenie BuchBasel oraz Szwajcarskie Stowarzyszenie Księgarzy i Wydawców[4].

Sulzer był jednym z uczestników projektu "Basel in Portraits" fotografa Luciana Hunzikera. Pozował do jednej z 59 fotografii będących kalką kadrów mistrzów fotografii portretowej. Pozował do zdjęcia inspirowanego fotografią Henriego Cartiera-Bressona[7].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Alain Claude Sulzer mieszka w Bazylei, Vieux-Ferrette i Berlinie[4][8].

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • 1984 - Rauriser Literaturpreis
  • 1999 - Schillerpreis der Zürcher Kantonalbank
  • 2003 - Nagroda przyznana przez szwajcarską fundację Pro Helvetia
  • 2005 - Nagroda Szwajcarskiej Fundacji Schillera
  • 2008 - Prix Médicis
  • 2009 - Nagroda przyznana przez Radio Suisse Romande
  • 2009 - Hermann Hesse Literaturpreis
  • 2013 - Kulturpreis der Stadt Basel
  • 2014 - Nagroda przyznana stowarzyszenie niemieckich autorów Freier Deutscher Autorenverband

Wybrane dzieła[edytuj | edytuj kod]

Proza[edytuj | edytuj kod]

  • Das Erwachsenengerüst, 1983
  • Bergelson, 1985
  • Das Künstlerzimmer, 1988
  • Die siamesischen Brüder, 1990
  • Urmein, 1998
  • Kelner doskonały, 2004
  • Annas Maske, 2006
  • Privatstunden, 2009
  • Zur falschen Zeit, 2010
  • Aus den Fugen, 2012
  • Basel, 2013
  • Postskriptum, 2015
  • Die Jugend ist ein fremdes Land, 2017

Tłumaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Ursula März: Sehr nackt und voller Schaum. Zeit. [dostęp 2019-06-16]. (niem.).
  2. ↑ Alain Claude Sulzer: Mein Ich ist ein Puzzle. Neue Zürcher Zeitung. [dostęp 2019-06-16]. (niem.).
  3. ↑ Alain Claude Sulzer. Dichterlesen.net. [dostęp 2019-06-16]. (niem.).
  4. ↑ a b c d Alain Claude Sulzer Vita. A. C. Sulzer. [dostęp 2019-06-15]. (niem.).
  5. ↑ Alain Claude Sulzer. United Agents. [dostęp 2019-06-16]. (ang.).
  6. ↑ Prix Medicis 2008. Wp.pl. [dostęp 2019-06-15].
  7. ↑ Zdjęcia mistrzów portretu na nowo. SwiatObrazu.pl. [dostęp 2019-06-15].
  8. ↑ Alain Claude Sulzer Alain Claude Sulzer: Berlin glänzt. Neue Zürcher Zeitung. [dostęp 2019-06-15]. (niem.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Alain_Claude_Sulzer&oldid=70466735”