Adolfo Ríos

Adolfo Ríos
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

José Adolfo Ríos García

Data i miejsce urodzenia

11 grudnia 1966
Uruapan

Wzrost

175 cm

Pozycja

bramkarz

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1985–1990 Pumas UNAM 162 (0)
1990–1997 Veracruz 248 (0)
1997–2000 Necaxa 72 (0)
1999–2000 Club América (wyp.) 26 (0)
2000–2004 Club América 127 (0)
W sumie: 635 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1988–2003  Meksyk 33 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Copa América
brąz Boliwia 1997
brąz Paragwaj 1999

José Adolfo Ríos García (ur. 11 grudnia 1966 w Uruapan) – meksykański piłkarz występujący na pozycji bramkarza.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Ríos jest wychowankiem stołecznego zespołu Pumas UNAM, w którego barwach zadebiutował w meksykańskiej Primera División – 4 maja 1985 w przegranym 0:3 spotkaniu z Leónem. Już po dwóch latach został podstawowym bramkarzem zespołu i w sezonie 1987/1988 doszedł z nim do finału ligi meksykańskiej – w decydującym dwumeczu z Américą prezentował jednak słabą formę i z powodu jego błędów ekipa Pumas wywalczyła jedynie tytuł wicemistrzowski. W 1989 roku doszedł z Pumas do finału Copa Interamericana i zwyciężył w rozgrywkach Pucharu Mistrzów CONCACAF. Ogółem w zespole Pumas spędził ponad pięć lat, występując w 162 ligowych meczach.

Latem 1990 Ríos przeszedł do klubu Tiburones Rojos de Veracruz, z którym był związany aż przez siedem sezonów. Tutaj szybko został czołowym golkiperem ligi meksykańskiej, odnosząc wiele sukcesów indywidualnych, jednak największym osiągnięciem z Veracruz było dotarcie do finału krajowego pucharu – Copa México – w sezonie 1994/1995. W latach 1996–1999 był aż sześć razy z rzędu wybierany przez Meksykański Związek Piłki Nożnej najlepszym bramkarzem w lidze i został zdystansowany dopiero w 2000 roku przez Oswaldo Sáncheza.

W lipcu 1997 Ríos został zawodnikiem stołecznego Club Necaxa i już w następnym sezonie, Verano 1998, wywalczył z tą ekipą tytuł wicemistrza Meksyku. Pół roku później, podczas Invierno 1998, osiągnął z Necaxą mistrzostwo kraju, zostając bohaterem drugiego meczu finałowego z Chivas, kiedy to obronił rzut karny wykonywany przez Alberto Coyote. Po dwóch latach spędzonych w Necaxie podpisał umowę z rywalem tego zespołu zza miedzy, Club América. W tej drużynie spędził najlepsze lata kariery piłkarskiej – w sezonie Verano 2002 zdobył swoje drugie i ostatnie mistrzostwo kraju i popisywał się świetnymi interwencjami w kilku edycjach Copa Libertadores. W 2000 i 2002 roku doszedł aż do półfinału tego turnieju. W 2003 roku nowy trener Amériki, Leo Beenhakker, nie widział dla niego miejsca w składzie, jednak wobec słabej formy konkurentów przywrócił Ríosa wyjściowej jedenastki. Karierę piłkarską zakończył w wieku 38 lat i jest jednym z sześciu piłkarzy, którzy przekroczyli barierę 600 występów w lidze meksykańskiej. W późniejszym czasie pracował jako komentator sportowy, a w sierpniu 2012 został prezesem klubu Querétaro FC.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W seniorskiej reprezentacji Meksyku Ríos zadebiutował 26 kwietnia 1988 w wygranym 4:1 meczu towarzyskim z Salwadorem. Podstawowym graczem kadry narodowej był tylko w 1997 roku, za kadencji selekcjonera Manuela Lapuente. Wtedy także, na rozgrywanym w Bolwii turnieju Copa América, był pierwszym golkiperem meksykańskiej ekipy, występując w pięciu meczach i zajmując ze swoją drużyną trzecie miejsce. Został wybrany na najlepszego bramkarza tamtej edycji Copa América, a w ćwierćfinałowym spotkaniu z Ekwadorem został bohaterem serii rzutów karnych. Także dwa lata później, w 1999 roku, Ríos znalazł się w składzie na Copa América, gdzie jednak pozostawał rezerwowym i ponownie zajął trzecie miejsce. Ogółem w reprezentacji wystąpił 33 razy, mając za konkurentów do gry w składzie golkiperów takich jak Jorge Campos, Óscar Pérez czy Oswaldo Sánchez.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]