Adam Meller
| Data i miejsce urodzenia | 29 października 1910 |
|---|---|
| Data śmierci | 29 stycznia 2000 |
| Rodzice | Stanisław |
| Dzieci | |
| Krewni i powinowaci | |
| Odznaczenia | |
   | |
Adam Meller ps. „Conrad”[a] (ur. 29 października 1910 w Żmigrodzie, zm. 29 stycznia 2000) – polski dyplomata i działacz komunistyczny, członek Komitetu Partyjnego PZPR w MSZ w 1949 roku, członek Komitetu POP PZPR przy MSZ w latach 1949–1953[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 29 października 1910 w Żmigrodzie[2][3]. Pochodził z rodziny żydowskiej. Był synem Stanisława, bratem Huberta. Działał w Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy, Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Był funkcjonariuszem aparatu partyjnego Komunistycznej Partii Polski. Przed II wojną światową został przerzucony przez Komintern z Ustrzyk Dolnych do Francji, gdzie organizował dostawy broni dla Brygad Międzynarodowych, walczących w hiszpańskiej wojnie domowej. W 1940 zaciągnął się do armii francuskiej (Kampania francuska 1940). Po klęsce Francji trafił do Résistance jako „Conrad”. Po wojnie pozostał we Francji, gdzie w czerwcu 1945 objął stanowisko intendenta Polskiej Misji Wojskowej w Paryżu[4].
Po powrocie do Polski w 1947, służył w Informacji Wojskowej. W latach 1957–1965 był przedstawicielem PRL przy ONZ w Genewie. Następnie pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych jako dyrektor Departamentu II (obejmował Chiny, Wietnam, Komisję Rozejmową w Korei). W następstwie wydarzeń marca 1968 wysłany na wcześniejszą emeryturę 22 kwietnia 1968.
Nazwisko Adama Mellera-Conrada pojawiło się na liście Wildsteina, upublicznionej na początku 2005[5][6][7].
Zmarł 29 stycznia 2000[8]. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 210-4-4)[9].
Był ojcem Stefana Mellera (dyplomaty) i dziadkiem Marcina Mellera (dziennikarza)[10].
Odznaczenia i ordery[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1951)[11]
- Złoty Krzyż Zasługi – dwukrotnie (po raz drugi w 1954)[12]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)[13]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W publikacjach „Monitora Polskiego” informującego o odznaczeniach był wymieniany jako „Adam Meller-Conrad” (1951), „Conrad Adam Meller” (1954), „Adam Meller Conrad” (1955).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Paweł Ceranka, Podstawowa Organizacja Partyjna PZPR w Ministerstwie Spraw Zagranicznych 1949–1989, w: Pamięć i Sprawiedliwość, 1 (27) 2016, s. 300.
- ↑ Ministerstwo Spraw Wewnętrznych w Warszawie (1944) 1954–1990. Adam Meller. inwentarz.ipn.gov.pl. [dostęp 2017-05-26].
- ↑ Sprawy międzynarodowe, Tom 51, Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 1998.
- ↑ Marian Naszkowski: Paryż-Moskwa. Wspomnienia dyplomaty (1945-1950). Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1986, s. 33. ISBN 83-06-01293-3.
- ↑ Lista Wildsteina. ny.pl. [dostęp 2016-02-01].
- ↑ Lista Wildsteina. osobovo.pl. [dostęp 2015-09-15].
- ↑ Lista Wildsteina. listawildsteina.eu. [dostęp 2015-09-15].
- ↑ Informacja o zmarłych: Adam Meller-Conrad. nekrologi-baza.pl. [dostęp 2017-05-26].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ZOFIA NUDNA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2017-05-26].
- ↑ Adam Meller. sztetl.org.pl. [dostęp 2016-02-01].
- ↑ M.P. z 1952 r. nr 9, poz. 77.
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1484.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 415.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Grzegorz Rzeczkowski, Jakub Kumoch, Mellera dziwna kariera, „Przekrój”, 4/2006
- Łukasz Kamiński, Grzegorz Majchrzak. Wczoraj figura, dzisiaj figurant. „Biuletyn Instytutu Pamięci Narodowej”. 1-2/2005. s. 98.