Adam Kasper Mierosławski

Adam Kasper Mierosławski
Herb
Leszczyc
Data i miejsce urodzenia

22 grudnia 1785
Roszki

Data i miejsce śmierci

16 listopada 1837
Bar-le-Duc

Ojciec

Antoni Mierosławski

Matka

Ksaweryna Franciszka z Umińskich

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Adam Kasper Mierosławski (ur. 22 grudnia 1785 w Roszkach koło Krotoszyna, zm. 16 listopada 1837 w Bar-le-Duc we Francji) – polski szlachcic herbu Leszczyc[1], pułkownik powstania listopadowego, podpułkownik wojsk napoleońskich, oficer wojska Księstwa Warszawskiego, adiutant marszałka Davouta, kawaler orderu Virtuti Militari, kawaler krzyża Legii Honorowej, odznaczony tytułem Kawalera Cesarstwa Francuskiego, ojciec Ludwika i Adama Piotra oraz Emeryka.

Urodził się jako syn starosty kłeckiego Antoniego Mierosławskiego (ok 1743 †po 1798) i Ksaweryny Franciszki z Umińskich. W 1806 r. wszedł jako podporucznik do 4 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego i w 1807 r. został porucznikiem. Kapitan w 1 pułku piechoty nadwiślanskiej, w 1810 r. został szefem batalionu w 4 pułku piechoty francuskiej, a w 1815 r. przeznaczony do 4 pułku piechoty liniowej, awansował na podpułkownika, i w 1817 r. został przeniesiony do korpusu weteranów. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1812 r. w Rosji, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francji, za co odznaczony został krzyżem Legii Honorowej z dotacją. W 1813 r. otrzymał tytuł Kawalera Cesarstwa Francuskiego. Brał udział w powstaniu listopadowym w randze pułkownika, za co odznaczony został krzyżem Virtuti Militari. Zmarł 16 listopada 1837 r. w Bar-le-Duc we Francji, w jednym z tzw. dêpots dla emigrantów polskich.

Adam, Ludwik i Emeryk Mierosławscy mieli starszą siostrę Ksawerę zamężną z Wincentym Mazurkiewiczem. Jej córka – Maria Mazurkiewicz była żoną Ludwika Dygata (1839-1901). Córką ich była Janina Zakrzewska z.d. Dygat, nauczycielka.

Literatura[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Seweryn Uruski: Rodzina: Herbarz szlachty Polskiej. T. 11. Warszawa: 1914, s. 20-22.