Adam Eberhardt

Adam Eberhardt
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 listopada 1975
Warszawa

Zawód, zajęcie

politolog

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

doktor nauk humanistycznych

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Stanowisko

Dyrektor Ośrodka Studiów Wschodnich (2016–2022)

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Adam Eberhardt (ur. 3 listopada 1975 w Warszawie) – polski politolog, doktor nauk humanistycznych, znawca problematyki wschodnioeuropejskiej. W latach 2016–2022 dyrektor Ośrodka Studiów Wschodnich w Warszawie, od 2024 wicedyrektor Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia w Instytucie Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego. W 2008 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce na Wydziale Politologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Pracował jako stały korespondent Polskiej Agencji Prasowej w Moskwie[1]. Do 2008 był ekspertem oraz kierownikiem Biura Badań i Analiz w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych[1]. Od 2008 pełnił funkcję wicedyrektora Ośrodka Studiów Wschodnich, a w 2016 został powołany przez premiera na stanowisko dyrektora OSW. We wrześniu 2022 poinformował o odejściu ze stanowiska dyrektora OSW[2]. W latach 2022-2024 wiceprezes Warsaw Enterprise Institute[3][4] oraz dyrektor Centrum Studiów Strategicznych WEI[5][6]. Od 2024 wicedyrektor i szef projektów międzynarodowych Studium Europy Wschodniej UW[7].

Zajmuje się analizą stosunków międzynarodowych na obszarze postradzieckim, sytuacji społeczno-politycznej w Rosji i krajach Europy Wschodniej, a także polityką UE wobec tych państw. Jest autorem kilku książek i kilkudziesięciu artykułów naukowych. Wykładał w Akademii Dyplomatycznej dla słuchaczy aplikacji dyplomatyczno-konsularnej MSZ oraz w Collegium Civitas[8].

Zasiadał w Polsko-Rosyjskiej Grupie do Spraw Trudnych, Komitecie Konsultacyjnym Prezydentów Polski i Ukrainy, Radzie Programowej Polsko-Ukraińskiego Forum Partnerstwa[9]. Doradca Prezydenta Ukrainy Wołodymyra Zełenskiego w ramach powołanej w 2022 Grupy ds. Międzynarodowych Gwarancji Bezpieczeństwa dla Ukrainy[10].

W latach 2020-2023 pełnomocnik Prezesa Rady Ministrów ds. wspierania reform w Republice Mołdawii[11].

Od 2022 przewodniczący Forum Polsko-Czeskiego przy Ministrach Spraw Zagranicznych RP i Republiki Czeskiej[12]. Ekspert Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie w zakresie realizacji Mechanizmu Wymiaru Ludzkiego OBWE powołany na kadencję 2023–2029[13].

Syn Piotra Eberhardta, prawnuk Włodzimierza Wakara.

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Gra pozorów. Stosunki rosyjsko-białoruskie 1991–2008. pism.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-29)]., www.pism.pl.
  2. Ważna zmiana w OSW. Odchodzi Adam Eberhardt. [online], dorzeczy.pl [dostęp 2022-09-05] (pol.).
  3. l, WEI: Adam Eberhardt powołany na funkcję wiceprezesa Warsaw Enterprise Institute [online] [dostęp 2022-09-06] (pol.).
  4. Adam Eberhardt [online], wei.org.pl [dostęp 2022-11-13].
  5. w latach 2022-2024Centrum Studiów Strategicznych – nowy projekt Fundacji WEI [online], wei.org.pl [dostęp 2023-03-02] (pol.).
  6. Dr Eberhardt: Putin nie będzie skłonny do szukania kompromisu [online], dorzeczy.pl [dostęp 2023-03-02] (pol.).
  7. Adam Eberhardt., https://x.com/adam_eberhardt/status/1764931599202664847?s=20 [dostęp 2024-03-09] (pol.).
  8. Oficjalna strona Collegium Civitas. [dostęp 2011-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-24)].
  9. Adam Eberhardt [online], Ośrodek Studiów Wschodnich [dostęp 2021-12-08].
  10. Adam Eberhardt [online], Ośrodek Studiów Wschodnich [dostęp 2021-11-13].
  11. Ustanowienie Pełnomocnika Prezesa Rady Ministrów do spraw Wspierania Reform w Republice Mołdawii. – Prawo.pl [online], www.prawo.pl [dostęp 2021-12-08].
  12. Polska Rada Programowa [online], www.mzv.cz [dostęp 2021-11-13].
  13. OSCE: Organization for Security and Co-operation in Europe [online], OSCE [dostęp 2023-07-05].
  14. Prezydent: Dziękuję za zasługi dla Polski. prezydent.pl, 2015-08-03. [dostęp 2016-01-14].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]