Absolucja zbiorowa
Absolucja zbiorowa – rozgrzeszenie, którego udziela kapłan kilku penitentom jednocześnie bez uprzedniego wyznania przez nich grzechów.
W Kościele katolickim jest zazwyczaj praktykowana:
- w niebezpieczeństwie śmierci, przy braku czasu na spowiedź indywidualną
- w sytuacji, gdy liczba wiernych uniemożliwia im spowiedź indywidualną, w wyniku czego pozostaną bez tego sakramentu przez dłuższy czas.
Ponadto otrzymujący ją muszą zostać poinformowani o konieczności spowiedzi indywidualnej przy najbliższej okazji, w czasie której należy wyznać grzechy ciężkie, z których zostali rozgrzeszeni absolucją zbiorową[1].
Absolucję zbiorową stosuje też w Kościele Starokatolickim w Rzeczypospolitej Polskiej, Kościele Polskokatolickim oraz Kościół Starokatolicki Mariawitów, w którym nie ma spowiedzi indywidualnej[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kan. 961-962 Kodeksu Prawa Kanonicznego.
- ↑ Anita Broda, Mariawityzm - historia i teraźniejszość ruchu w setną rocznicę jego powstania, „Notatki Płockie”, 3/212, 2007, s. 8, OCLC 995669037 [dostęp 2023-02-03], Cytat: W ramach reform przeprowadzonych w Kościele w latach 30tych XX wieku, zniesiona została spowiedź uszna oraz celibat księży..