7 Pułk Tatarski Wielkiego Księstwa Litewskiego
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | Aleksander Mustafa Ułan |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
7 Pułk Tatarski Wielkiego Księstwa Litewskiego – oddział jazdy armii Wielkiego Księstwa Litewskiego wojska I Rzeczypospolitej.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
Sformowany w maju 1792[1]. Znany wcześniej jako Pułk Tatarski Aleksandra Ułana albo 2 Pułk Tatarów.Już po rozpoczęciu działań wojennych z Rosją, wielu spośród żołnierzy i oficerów 4 pułku przedniej straży opuściło macierzystą jednostkę, stając się zalążkiem nowo tworzonego 7 pułku tatarskiego[2]. W październiku 1792 został zwinięty do konfederacji targowickiej[1]. Według etatu we wrześniu 1792 roku liczyć miał 500, natomiast służyło w nim 409 ludzi. Po rozwiązaniu pułku część żołnierzy przeniesiona została do innych pułków. Proces ten przebiegał
6 kwietnia 1793 r. ppłk A. Ułan pisał do hetmana Sz. Kossakowskiego[3]:
Odebrałem po Lustracyi Rozkaz od JW Generała Zabiefy ażebym Towarzystwa Apszytował JW Chlewiński Generał Pisał do mnie abym Apszytował gdzie podług rozkazu mnie danego. Apszytowałem 146 głów w mcu Januaryi 1793 Roku. A gdy już Pułk zRedukowano to tylko mnie nie przyjęto iak tylko tych które poszli do Pułku JW Chlewińskiego y do Kirkora..? i tego samego dnia również do hetmana Kossakowskiego: Składam moią pokorną prośbę u nóg JWPana Dobrodzieja Za Officerami których leszcze iest iedynastu z pułku zRedukowanego bez służby Zostaiących, którzy niemaią Żadnego Sposobu Utrzymać się y Żyć dalej, mam Honor prosić Łaskawych w Zględów Pańskich Zatymiż Officerami aby mogli tym Czasowie do dalszey Decyzyji Pańskiej bydź umieszczone do pułków naporcyjach Towarzyskich Wyznaczonych.
Żołnierze pułku[edytuj | edytuj kod]
Etatową obsadę oficerską normował etat stutysięczny wojska, według którego w pułku powinni się znajdować: pułkownik, podpułkownik, dwóch majorów, kwatermistrz, audytor, dwóch adiutantów, czterech rotmistrzów z chorągwiami, czterech rotmistrzów sztabowych, ośmiu poruczników, ośmiu chorążych[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Gembarzewski 1925 ↓, s. 15.
- ↑ Machynia i Srzednicki 2002 ↓, s. 439.
- ↑ Machynia, Rakutis i Srzednicki 1999 ↓, s. 256.
- ↑ Machynia, Rakutis i Srzednicki 1999 ↓, s. 163.
- ↑ Machynia, Rakutis i Srzednicki 1999 ↓, s. 257.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
- Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki: Oficerowie Rzeczypospolitej Obojga Narodów 1717-1794. T.1: Oficerowie wojska koronnego, cz.1: Sztaby i kawaleria. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 2002. ISBN 83-71-88-500-8.
- Mariusz Machynia, Valdas Rakutis, Czesław Srzednicki: Oficerowie wojska Wielkiego Księstwa Litewskiego. Sztab, kawaleria, artyleria, wojska inżynieryjne i piechota. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 1999. ISBN 83-7188-239-4.
| Okresy | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Struktury | |||||||
| Rodzaje wojsk | |||||||
| Formacje wojskowe |
| ||||||
| Konfederacje żołnierskie | |||||||
| Rokosze | |||||||
| Hetmani | |||||||
| Terminy wojskowe | |||||||
| Większe oddziały w XVII wieku | |||||||
| Armia koronna w XVIII wieku |
| ||||||
| Armia litewska w XVIII wieku |
| ||||||
| Insurekcja kościuszkowska |
| ||||||
