3 Łużycka Dywizja Artylerii OPK

3 Dywizja Artylerii OPK
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1967

Rozformowanie

1988

Nazwa wyróżniająca

Łużycka

Tradycje
Rodowód

9 Dywizja Artylerii Obrony Przeciwlotniczej

Organizacja
Dyslokacja

Warszawa

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska Obrony Powietrznej Kraju

Rodzaj wojsk

Wojska obrony przeciwlotniczej

3 Łużycka Dywizja Artylerii OPK (3 DA OPK) – związek taktyczny Wojsk OPL Wojsk Obrony Powietrznej Kraju.

Historia i powstanie[edytuj | edytuj kod]

W 1950 utworzono została 9 Dywizja Artylerii Obrony Przeciwlotniczej. W 1962 roku dywizja zmieniła nazwę na 9. Dywizję Artylerii OPK. Na jej uzbrojenie wprowadzono przeciwlotnicze zestawy rakietowe.

W 1967 roku 9. Dywizja Artylerii OPK, zmienia nazwę na 3. Łużycką Dywizję Artylerii OPK, co było nawiązaniem do tradycji z okresu II wojny światowej.

W 1988 roku 3. Łużycką Dywizję Artylerii OPK przeformowano na 3. Łużycką Brygadę OPK, a w 1991 na 3. Brygadę Rakietową OP.

Uzbrojenie[edytuj | edytuj kod]

  • przeciwlotnicze zestawy rakietowe "Dźwina" (SA-75);
  • przeciwlotnicze zestawy rakietowe "Newa" (S-125, S125M);
  • przeciwlotnicze zestawy rakietowe "Wołchow" (S-75M, S-75W).

Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]

  • płk dypl. Henryk Kłoda - 1966–1976
  • płk dypl. Janusz Potkański - 1976–1981
  • płk dypl. Edward Redwanz - 1981–1985
  • płk dypl.Franciszek Żygis - 1985–1986
  • płk dypl. Józef Tracz - 1986–1986
  • płk ddr inż. Andrzej Pawluch - 1986–1989

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe w latach 1945-1960. Toruń: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-8808-967-6.
  • Tadeusz Kmiecik: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-1962 : organizacja, szkolenie i problemy kadrowe. Warszawa: Ulmak, 2002. ISBN 83-8722-629-7.