2 złote wzór 1975
| Dane podstawowe | |
| Emitent | |
|---|---|
| Nominał | 2 zł |
| Rocznik | 1975, 1976, 1977, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985 |
| Emisja | |
| Mennica | mennica w Leningradzie, |
| Nakład | 571 509 000 szt. |
| Data emisji | 3 lipca 1975 |
| Data wycofania | 1 stycznia 1995 |
| Projektant | |
| Opis fizyczny | |
| Masa | 3 g |
| Średnica | 21 mm |
| Materiał | |
| Rant | ząbkowany |
| Stempel | |
| Uwagi | |
2 złote wzór 1975 – moneta dwuzłotowa, wprowadzona do obiegu 3 lipca 1975 r. zarządzeniem z 21 czerwca 1975 r. (M.P. z 1975 r. nr 21, poz. 130), wycofana z obiegu z dniem denominacji z 1 stycznia 1995 roku, rozporządzeniem prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 18 listopada 1994 (M.P. z 1994 r. nr 61, poz. 541)[1].
Dwuzłotówkę wzór 1975 bito do 1985 roku[2].
Awers[edytuj | edytuj kod]
W centralnym punkcie umieszczono godło – orła bez korony, poniżej rok bicia, dookoła napis „POLSKA RZECZPOSPOLITA LUDOWA”, a na monetach bitych od 1978 w Warszawie pod łapą orła pojawił się znak mennicy[2].
Rewers[edytuj | edytuj kod]
Na tej stronie monety znajduje się napis „2 ZŁ”, po bokach i u dołu stylizowane kłosy zboża przewiązane szarfą zwisającą w kształcie litery V. Na samym dole, tylko na monetach bitych w Leningradzie, umieszczono znak projektanta W.K[1].
Nakład[edytuj | edytuj kod]
Monetę bito w mosiądzu na krążku o średnicy 21 mm, masie 3 gramów, z rantem ząbkowanym, według projektu Wacława Kowalika, w mennicach w Leningradzie i Warszawie. Nakłady monety w poszczególnych latach przedstawiały się następująco[2]:
| Rocznik | Mennica | Znak mennicy | Nakład (sztuk) |
|---|---|---|---|
| 2 złote 1975 | Leningrad | 25 000 000 | |
| 2 złote 1976 | Leningrad | 60 000 000 | |
| 2 złote 1977 | Leningrad | 50 000 000 | |
| 2 złote 1978 | Leningrad | 2 600 000 | |
| Warszawa | MW | 2 382 000 | |
| 2 złote 1979 | Warszawa | MW | 85 751 500 |
| 2 złote 1980 | Warszawa | MW | 66 610 000 |
| 2 złote 1981 | Warszawa | MW | 40 306 000 |
| 2 złote 1982 | Warszawa | MW | 43 317 500 |
| 2 złote 1983 | Warszawa | MW | 35 244 000 |
| 2 złote 1984 | Warszawa | MW | 59 998 500 |
| 2 złote 1985 | Warszawa | MW | 100 299 500 |
Opis[edytuj | edytuj kod]
Monet od dnia wprowadzenia aż do dnia denominacji z 1 stycznia 1995 r. krążyła w obiegu razem z aluminiową dwuzłotówka wzór 1958.
W drugiem połowie lat osiemdziesiątych XX w., ze względu na ujednolicenie wzoru awersu monet obiegowych, została zastąpiona dwuzłotówką wzór 1986.
Wersje próbne[edytuj | edytuj kod]
Istnieje wersja tej monety należąca do serii próbnych w niklu (1979) z wypukłym napisem „PRÓBA”, wybita w nakładzie 500 sztuk. Katalogi informują również o istnieniu wersji próbnych technologicznych w żelazie (1975) z wypukłym napisem „PRÓBA” oraz bez napisu „PRÓBA” w aluminium (1983) w nieznanych nakładach[2].
W 2006 roku na 35. aukcji Warszawskiego Centrum Numizmatycznego pod numerem 692 po raz pierwszy pojawił się konkurencyjny projekt Józefa Markiewicza-Nieszcza dwuzłotówki z 1975 r., niewprowadzony do obiegu[3], który nie ma swojego odpowiednika w serii monet próbnych niklowych.
