1989–1990 United States Tour

1989/1990 United States Tour – cykl koncertów jakie amerykański zespół Alice in Chains dał na terenie Stanów Zjednoczonych w okresie od 10 lutego 1989 do 18 stycznia 1990. Łącznie liczył on 36 występów.

Opis trasy[edytuj | edytuj kod]

Występy jakie Alice in Chains dawali w latach 1988–1989, trudno uznać za jednolitą trasę koncertową. Grupa grała klubowe występy pod różnymi nazwami, m.in. Alice N’ Chainz, Diamond Lie, The Fuck oraz Mothra and Fuck^[1][2]. Pomimo przyjęcia oficjalnej nazwy Alice in Chains, kwartet na plakatach często podpisywany był Diamond Lie^[2][3]. Koncerty objęły łącznie 36 miast w Ameryce Północnej^[4]. Zespół grał głównie w rodzinnym Seattle, jak i w rejonie stanu Waszyngton^[4]. Występy odbywały się przeważnie w lokalnych klubach. Plakaty mające na celu promocję trasy, wykonywała szkoła artystyczna The Art Institute of Seattle^[4].

25 maja kwartet wystąpił w Central Tavern w Seattle, pełniąc rolę supportu dla Warrant^[4]. 4 września zespół ponownie wystąpił w Central Tavern, otwierając koncert Tora Tora^[4]. Podczas występów 8 i 10 września, Alice in Chains pełnili rolę supportu dla Mother Love Bone^[5][6]. 13 września kwartet otworzył występ w Paramount Theatre dla Danger Danger i Warrant^[4]. 11 grudnia muzycy wystąpili na Uniwersytecie Stanu Waszyngton w Pullman, grając dla około 450 osób^[7]. Była to jedyna taka impreza, podczas której władze uczelni udostępniły salę CUB Ballroom^[7]. Organizatorami występu byli Jason Alcott i Ken Cardwell. Ten ostatni poznał Alice in Chains podczas koncertu grupy Tora Tora, gdzie kapela z Seattle zagrała jako support. „Jakimś cudem skończyliśmy ten wieczór pijąc piwo. Powiedziałem im, że muszą zagrać u nas. Ostatnio nic się tam nie działo, a dzieciaki byłyby zachwycone mogąc zobaczyć ich na żywo” – wspominał sytuację Cardwell, który wymienił się z zespołem numerami telefonu, a wkrótce potem ogłosił występ kwartetu na uczelni^[7]. 29 grudnia grupa wzięła udział w imprezie KXRX 9 for the 90’s, która odbyła się w Paramount Theatre. Jako support wystąpiła formacja Love Battery^[8]. 18 stycznia 1990 zespół zaprezentował się w klubie Oz, gdzie pełnił rolę supportu dla glam metalowej kapeli Vain^[4]. Pierwotnie koncert ten był zaplanowany na 17 grudnia 1989, lecz został przełożony^[4].

Setlista[edytuj | edytuj kod]

W programie koncertowym znalazły się utwory z promowanego albumu demo – The Treehouse Tapes, który został zarejestrowany w 1988^[9][10], a także covery z repertuaru Davida Bowiego („Suffragette City”) i Hanoi Rocks („Taxi Driver”)^[7]. Zespół prezentował niemalże całą część materiału^[11], który znalazł się na wydanym 21 sierpnia 1990 debiutanckim albumie studyjnym Facelift^[12].

Podczas trwania trasy, na koncertach zadebiutowały: „Bleed the Freak”, „Chemical Addiction” (11.11.1989), „Fairytale Love Story”, „I Can’t Remember”, „It Ain’t Like That” (27.12.1989), „Love, Hate, Love” (22.08.1989), „Man in the Box” (22.08.1989), „Put You Down” (22.08.1989), „Real Thing”, „Sea of Sorrow”, „Social Parasite”, „Suffragette City”, „Sunshine”, „Taxi Driver” i „We Die Young”^[13]. Utwory „I Can’t Have You Blues”, „Killing Yourself”, „King of Cats” i „Queen of the Rodeo”, swoje premiery miały w trakcie pierwszego występu zespołu, który odbył się 18 stycznia 1988 w Kane Hall na Uniwersytecie Waszyngtońskim^[9].

Support[edytuj | edytuj kod]

Podczas pojedynczych koncertów, w roli supportu występowało wiele nowych zespołów, m.in. My Sister’s Machine^[4], w skład którego wchodził były członek Alice N’ Chains, Nick Pollock^[20].

Odbiór[edytuj | edytuj kod]

Krytyczny[edytuj | edytuj kod]

Dziennikarz muzyczny Jeff Gilbert wspominał w 2009: „Alice in Chains – będący rewolucyjnym powiązaniem między grungem, hard rockiem i metalem – zaczynali jako zespół glam metalowy. I nie żartuję – chcieli być jak Poison. Kiedy wyprostowali długie włosy, założyli koszule flanelowe i buty Dr. Martens, zaczęto ich nazywać «Kindergarden», ponieważ próbowali naśladować Soundgarden”^[21]. „Dostawali oferty większych koncertów, ponieważ mieli szaleńcze powodzenie wśród damskiej części publiczności (…) Sean Kinney na żywo bardzo przypominał styl Bonhama”^[22]. Gitarzysta Bruce Fairweather wyznał: „Kiedy Mother Love Bone zaczynało organizować swoje pierwsze występy, graliśmy z nimi wspólnie pięć koncertów i byli pełnymi, gniewnymi glamowcami”^[22].

Daty i miejsca koncertów[edytuj | edytuj kod]

Występy odwołane[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

Skład[edytuj | edytuj kod]

Alice in Chains

• Layne Staley – śpiew
• Jerry Cantrell – gitara, wokal wspierający
• Mike Starr – gitara basowa, wokal wspierający
• Sean Kinney – perkusja

Gościnnie

• Andrew Wood – śpiew w utworze „Butt Sauce Baby” (11 lutego 1989)

Pozostali

• A&R: Nick Terzo (od 1990)
• Management: Kelly Curtis, Susan Silver (od 1990)
• Projekt, wykonanie plakatów: The Art Institute of Seattle

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• David de Sola: Alice in Chains: The Untold Story. Thomas Dunne Books, 2015. ISBN 978-1250048073. (ang.).
• Greg Prato: Grunge Is Dead: The Oral History of Seattle Rock Music. ECW Press, 2009. ISBN 978-1550228779. (ang.).
• Mark Yarm: Everybody Loves Our Town: An Oral History of Grunge. Three Rivers Press, 2012. ISBN 978-0307464446. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Oficjalna strona zespołu (ang.)