17 Dywizja Jana Henryka Dąbrowskiego

Ten artykuł dotyczy 17 Dywizji Jana Henryka Dąbrowskiego. Zobacz też: 17 Dywizja Piechoty.

17 Dywizja Jana Henryka Dąbrowskiego – polska formacja wojskowa okresu napoleońskiego.

U schyłku zimy 1812 nastąpiła nowa reorganizacja Armii Księstwa Warszawskiego związana już bezpośrednio z przygotowaniami do drugiej wojny polskiej.

Wojsko polskie nie stanowiło jednej zwartej całości. W ramach Wielkiej Armii sformowano V Korpus Wielkiej Armii ks. Józefa Poniatowskiego. Właśnie w ramach V Korpusu utworzono 17 Dywizję pod dowództwem gen. Jana Henryka Dąbrowskiego

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

• dowódca dywizji – gen. Jan Henryk Dąbrowski^[1]

Sztab:

• szef sztabu – płk Cedrowski

W sztabie pracowało 26 żołnierzy; w tym 20 oficerów^[2].

Oddziały:
1 Brygada Piechoty – gen. Edward Żółtowski^[1]

• 1 pułk piechoty
• 6 pułk piechoty

2 Brygada Piechoty – gen. Czesław Pakosz^[1]

• 14 pułk piechoty
• 17 pułk piechoty

Brygada Jazdy – gen. Tadeusz Tyszkiewicz

• 1 pułk strzelców konnych
• 15 pułk ułanów

Brygada Jazdy wspólnie z innymi brygadami jazdy dywizji utworzyła później Dywizję Jazdy, której to dowództwo powierzono gen. Michałowi Ignacemu Kamieńskiemu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Tadeusz Korzon, Bronisław Gembarzewski, Jadwiga Rogowa: Dzieje wojen i wojskowości w Polsce. Poznań: Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-52-1.
• Bronisław Gembarzewski, Szymon Askenazy: Wojsko Polskie: Księstwo Warszawskie 1807–1814. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-47-5.
• Marian Kukiel: Zarys historii wojskowości w Polsce. London: Puls, 1993. ISBN 0-907587-99-2.
• Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
• Gabriel Zych: Armia Księstwa Warszawskiego 1807 1812. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1961.