14 Pułk Dragonów (austro-węgierski)

Szef pułku FM Johann Philipp Eugen Merode, Marquis von Westerloo

Pułk Dragonów Nr 14 (niem. Dragonerregiment Fürst zu Windisch-Graetz Nr 14) – pułk kawalerii cesarskiej i królewskiej Armii.

Historia pułku[edytuj | edytuj kod]

Pułk został utworzony w 1725 roku.

1 czerwca 1851 roku 4 Czeski Pułk Szwoleżerów (niem. 4. Böhmisches Chevaux-legers-Regiment) w Kaplicy (niem. Kaplitz) został przemianowany na 7 Pułk Dragonów i przeniesiony do Pelhřimova (niem. Pilgram).

1 marca 1860 roku 7 Pułk Dragonów został przemianowany 2 Pułk Dragonów[1].

W 1867 roku pułk stacjonował w Wiedniu i wchodził w skład 3 Brygady należącej do 1 Dywizji[2].

1 października 1867 roku 2 Pułk Dragonów został przemianowany na 14 Pułk Dragonów.

W 1869 roku oddział został przeniesiony do Veselí nad Moravou (ówcześnie niem. Wessely in Mähren) i przemianowany na 14 Czeski Pułk Dragonów (niem. 14. Böhmisches Dragoner-Regiment). Kadra zapasowa pułku została ulokowana w Písku[3].

W 1898 roku komenda pułku i kadra zapasowa stacjonowały w Klatovach (niem. Klattau), 1. dywizjon w Pradze, natomiast 2. dywizjon w Dobřanach.

W 1914 roku komenda pułku i 1. dywizjon stacjonował w Brandýsie nad Labem (niem. Brandeis an der Elbe), 2. dywizjon w Dobřanach, a kadra zapasowa w Klatovach[4].

W 1914 roku pułk wchodził w skład 1 Brygady Kawalerii w Pradze należącej do VIII Korpusu[5].

Organizacja pułku[edytuj | edytuj kod]

  • komenda pułku
  • 1 dywizjon
  • 2 dywizjon
  • kadra zapasowa
  • pluton pionierów
  • patrol telegraficzny

Dywizjon składał się z trzech szwadronów liczących 117 dragonów. Pułk według etatu liczył 37 oficerów oraz 874 podoficerów i żołnierzy.

Szefowie pułku[edytuj | edytuj kod]

Kolejnymi szefami pułku byli:

  • FM Johann III Philipp Eugen Merode, Marquis von Westerloo (1725 – †12 IX 1732),
  • FML Karl Maria von Coudenhove (1862 – †28 VIII 1868),
  • FM Alfred Windischgrätz[4].

Komendanci pułku[edytuj | edytuj kod]

  • płk Nicetas von Csollich (1850 – 1852)
  • płk Friedrich August Ernst Bellegarde (1859 – 1866 → generał adiutant Cesarza)
  • płk Ludwig von Windisch-Graetz (1866 – 1869 → urlopowany)
  • płk Ferdinand Tunkl von Asprung und Hohenstadt (1869 – )

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Militärschematismus des österreichischen Kaiserthumes. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1861.
  • Militärschematismus des österreichischen Kaiserthumes für 1867. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, kwiecień 1867.
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1869-1870. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, marzec 1870.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
  • Juliusz Bator, Wojna Galicyjska, Kraków: Wydawnictwo Egis Libron, 2008, ISBN 978-83-7396-747-2, OCLC 316449958.