13 Dywizja Rakietowa
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Organizacja | |
| Dyslokacja | Dombarowskij[1] (Jasnyj) |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Podległość | |
13 Dywizja Rakietowa (ros. 13-я ракетная Оренбургская Краснознамённая дивизия) – związek taktyczny Wojsk Rakietowych Przeznaczenia Strategicznego Związku Radzieckiego, następnie – Federacji Rosyjskiej.
Dywizja podlega 31 Armii Rakietowej z Orenburga; stacjonuje w Dombarowskij (Jasnyj), obwód Orenburg[2]. W 2008 posiadała 41 zestawów strategicznych rakiet balistycznych R-36 Mutth/R-36M2[3].
Dywizja wchodziła w skład 31 Armii Rakietowej[4].
W 2012 rozpoczęto przygotowania do rozpoczęcia procesu modernizacji i przezbrajania dywizji w mobilne i stacjonarne zestawy RS-24[5].
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
2011[2]
- dowództwo – Dombarowskij[6]
- 175 pułk rakietowy
- 206 pułk rakietowy
- 368 pułk rakietowy
- 494 pułk rakietowy
- 621 pułk rakietowy
- 767 pułk rakietowy
- 2859 techniczna baza rakietowa
- 618 węzeł łączności
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Janik 2018 ↓, s. 187.
- ↑ a b Depczyński 2015 ↓, s. 341.
- ↑ Depczyński 2015 ↓, s. 55.
- ↑ Grabowski 2011 ↓, s. 80.
- ↑ Depczyński 2015 ↓, s. 261.
- ↑ Zarychta 2016 ↓, s. 413.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.
- Tomasz Grabowski: Rosyjska siła. Siły Zbrojne i główne problemy polityki obronnej Federacji Rosyjskiej w latach 1991-2010. Częstochowa: Instytut Geopolityki, 2011. ISBN 978-83-61294-52-8.
- Robert Janik: Zmiany organizacyjno-funkcjonalne w Silach Zbrojnych Federacji Rosyjskiej. W: Szymon Markiewicz (red.): Rosyjska wizja prowadzenia operacji militarnych. Warszawa: Akademia Sztuki Wojennej, 2018. ISBN 978-83-7523-671-2.
- Stanisław Zarychta: Broń jądrowa w kształtowaniu bezpieczeństwa 1945–2015. Warszawa: Bellona SA, 2016. ISBN 978-83-11-14235-0.