111 Eskadra Myśliwska (3 plot)

111 Eskadra Myśliwska
Ilustracja
Godło eskadry
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1925

Tradycje
Rodowód

13 eskadra myśliwska

Kontynuacja

131 eskadra myśliwska

Dowódcy
Pierwszy

por. pil. Oskar Muller

Ostatni

kpt. pil. Adam Kowalczyk

Organizacja
Dyslokacja

lotnisko Ławica

Rodzaj wojsk

lotnictwo

111 eskadra myśliwskapododdział lotnictwa Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

Godło eskadry: czerwona błyskawica na tle białego koła[1].

Formowanie i szkolenie[edytuj | edytuj kod]

Podczas reorganizacji lotnictwa wojskowego w 1925 roku 13 eskadrę myśliwską przemianowano na 111 eskadrę lotniczą[1].

 Osobny artykuł: 13 eskadra myśliwska.

Eskadra pozostałą w strukturach 3 pułku lotniczego i stacjonowała na lotnisku Ławica. Wyposażenie stanowiły samoloty Fokker D.VII[1].

Jesienią 1925 rozpoczęto przezbrajanie eskadry na zakupione we Francji samoloty Blériot-SPAD S.61C1. W czerwcu 1927 eskadra odbyła szkołę ognia lotniczego na poligonie Toruń-Podgórz. Piloci strzelali do rękawa „H”, do celów naziemnych i zbijali baloniki. W sierpniu, w składzie dywizjonu, eskadra brała udział w manewrach wojsk lądowych na terenie województwa łódzkiego. Za dobrą współpracę otrzymała pochwałę od dowódcy Okręgu Korpusu nr IV gen. bryg. Stanisława Małachowskiego[2].

W ramach uporządkowania nazewnictwa, rozkazem Ministerstwa Spraw Wojskowych. Biuro Og.Org. L.dz. 412/tjn. Org. z 2 sierpnia 1928, 111 eskadra myśliwska została przemianowana na 131 eskadrę myśliwską[3][2].

 Osobny artykuł: 131 eskadra myśliwska.

Personel eskadry[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy eskadry[4]
  • por. pil. Oskar Müller (III 1925 – IX 1925)
  • kpt.pil. Adam Kowalczyk (IX 1925 – VIII 1928)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Pawlak 1989 ↓, s. 203.
  2. a b Pawlak 1989 ↓, s. 204.
  3. Brummer i Zawadzki 2000 ↓, s. 86.
  4. Pawlak 1989 ↓, s. 203-204.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]