Świadkowie Jehowy w Namibii

Świadkowie Jehowy w Namibii
Państwo

 Namibia

Liczebność
(2023)

2711

% ludności kraju
(2023)

0,1%

Liczba zborów
(2023)

47

Rozpoczęcie działalności

1928

Mapa konturowa Namibii
Miejscowości w Namibii, w których są Sale Królestwa.

Świadkowie Jehowy w Namibii – społeczność wyznaniowa w Namibii, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2023 roku 2711 głosicieli, należących do 47 zborów. Na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej w 2024 roku zgromadziły się 8793 osoby[1][2][3][a]. Działalność miejscowych głosicieli koordynuje południowoafrykańskie Biuro Oddziału w Krugersdorp[4][5].

Historia[edytuj | edytuj kod]

W roku 1928 Biuro Oddziału Towarzystwa Strażnica wysłało pocztą 50 tysięcy publikacji religijnych do Namibii. Pierwszym namibijskim głosicielem został Bernhard Baade, który skontaktował się z niemieckim Biurem Oddziału, prosząc o wysłanie literatury biblijnej[6]. W następnym roku do Windhuku została wysłana pionierka Lenie Theron, która prowadziła działalność kaznodziejską we wszystkich głównych miastach Namibii. W ciągu czterech miesięcy rozpowszechniła 6388 książek i broszur w językach: afrikaans, angielskim i niemieckim. W roku 1950 przybyli pierwsi misjonarze Biblijnej Szkoły Strażnicy – Gilead, m.in. Gus Eriksson, Fred Hayhurst i George Koett. W roku 1953 w Namibii działało 8 misjonarzy i 10 miejscowych Świadków Jehowy[7][2].

W 1960 roku absolwent 19 klasy Szkoły Gilead Dick Waldron po długich staraniach uzyskał pozwolenie na wstęp do murzyńskiego miasteczka Katutura. Z czasem rozpoczęto z pomocą osób zainteresowanych tłumaczenie traktatów Świadków Jehowy na miejscowe języki: herero, nama, ndonga i kwanyama[8]. Od początku lat 50. do późnych lat 70. XX w. władze nie zezwalały białym na przebywanie na terytorium czarnych bez rządowej przepustki, co ograniczało możliwości działania misjonarzy. Ze względu na dzielenie się swoimi wierzeniami z innymi ludźmi, Świadkowie Jehowy zmagali się z silnym sprzeciwem ze strony przywódców religijnych i lokalnych władz[9].

W roku 1990 otwarto w Windhuku Biuro Tłumaczeń publikacji Świadków Jehowy, które nadzorowali André Bornman i Stephen Jansen. Literaturę biblijną rozpoczęto tłumaczyć na języki: kwangali, khoekhoegowab oraz mbukushu[10]. W roku 1993 wskutek wojny domowej w Angoli 70-osobowa grupa tamtejszych Świadków Jehowy wraz z dziećmi uciekła do Namibii. Miejscowi współwyznawcy dowieźli do obozu dla uchodźców namioty, żywność, odzież, koce oraz materiały budowlane do wzniesienia tymczasowej Sali Królestwa.

W roku 2000 na zaproszenie do podjęcia działalności kaznodziejskiej w Namibii przyjechało na własny koszt 83 Świadków Jehowy między innymi z Australii, Niemiec, Japonii, a także z krajów Ameryki Południowej. 18 osób z tej grupy pozostało w Namibii na stałe[11]. Pięć lat później do kraju wysłano kilkunastu absolwentów Kursu Usługiwania. W roku 2007 liczba głosicieli wynosiła 1545 osób, a w następnym roku 1640 głosicieli.

3 listopada 2008 roku zarejestrowano działalność Chrześcijańskiego Zboru Świadków Jehowy w Namibii[2].

W roku 2010 w kraju działało 1893 głosicieli, dwa lata później – 2040, a w 2014 roku – 2422 głosicieli. W grudniu 2014 roku, z udziałem członka Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy Marka Sandersona, otwarto w stolicy nowe Biuro Tłumaczeń. Program z uroczystości otwarcia transmitowany był do wszystkich zborów w Namibii. W kraju tym pracują trzy zespoły tłumaczy składające się z ochotników z miejscowych zborów[12]. Świadkowie Jehowy ze stolicy podejmują wyjazdową działalność kaznodziejską na terenach oddalonych, głosząc m.in. grupom etnicznym Herero oraz San[4][13].

24 czerwca 2015 roku, w związku z kwestią leczenia bez transfuzji krwi, Sąd Najwyższy Namibii orzekł, że „prawo do decydowania o własnym ciele – bez względu na to, czy dana osoba spodziewa się dziecka, czy nie – jest niezbywalnym prawem człowieka”. Tym samym sąd ten uznał, że należy respektować pisemne oświadczenie informujące lekarzy o woli pacjenta co do metod leczenia również w sytuacji gdy jest on nieprzytomny, podtrzymując prawo do nietykalności cielesnej i wolności religijnej[14][15].

16 sierpnia 2019 roku na kongresie regionalnym pod hasłem „Miłość nigdy nie zawodzi!” w Ongwediva ogłoszono wydanie Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata w języku kwanyama[16].

W 2021 roku osiągnięto liczbę 2663 głosicieli, a na uroczystości Wieczerzy Pańskiej zebrało się 8457 osób[17]. 5 marca 2023 roku David Splane, członek Ciała Kierowniczego ogłosił wydanie Ewangelii według Mateusza w języku ndonga. Specjalny program, który zorganizowano w Biurze Oddziału w RPA, został transmitowany do zborów. Ponad 160 głosicieli posługujących się językiem ndonga działa w 2 zborach tego języka w Namibii. Biuro Tłumaczeń na ten język znajduje się w mieście Ondangwa[18].

Zebrania zborowe odbywają się w językach: afrikaans, angielskim, damara, francuskim, herero, kwangali, kwanyama, lozi, nama, ndonga, portugalskim oraz namibijskim języku migowym[19].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadzany jest w formie hybrydowej: w Sali Królestwa i poprzez wideokonferencje (jest też transmitowany przez stacje radiowe i telewizyjne). Do 31 grudnia 2022 roku wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych z osobistym udziałem obecnych. Ich program został zamieszczano w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Namibia – Ilu tam jest Świadków Jehowy [online], jw.org [dostęp 2024-04-14].
  2. ↑ a b c Watchtower, Ważne wydarzenia w historii Namibii [online], jw.org [dostęp 2023-08-30].
  3. ↑ Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy w poszczególnych krajach w roku 2023 [online], jw.org [dostęp 2024-04-14].
  4. ↑ a b Watchtower, Głoszenie w „najodleglejszym miejscu na ziemi” [online], jw.org, 2 listopada 2015 [dostęp 2015-11-16].
  5. ↑ Watchtower, Biuro Oddziału w RPA [online].
  6. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2007 ↓, s. 160.
  7. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2007 ↓, s. 160, 161.
  8. ↑ Watchtower, Teren misjonarski stał się naszym domem, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, CXXIII, Towarzystwo Strażnica, 1 grudnia 2002, s. 24–28, ISSN 1234-1150.
  9. ↑ Watchtower, Namibia – podstawowe informacje [online], jw.org [dostęp 2016-08-11].
  10. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2007 ↓, s. 162, 163.
  11. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2007 ↓, s. 163.
  12. ↑ Watchtower, Oddanie do użytku Biura Tłumaczeń w Namibii [online], jw.org, 6 lipca 2015 [dostęp 2015-07-30].
  13. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2016, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2016, s. 48–51.
  14. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2016, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2016, s. 36, 37.
  15. ↑ Watchtower, Sąd Najwyższy Namibii broni praw pacjenta i wolności religijnej [online], jw.org, 5 stycznia 2016 [dostęp 2016-01-20].
  16. ↑ Watchtower, Świadkowie Jehowy wydają Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata w języku kwanyama [online], jw.org, 19 sierpnia 2019 [dostęp 2019-08-26].
  17. ↑ Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy w poszczególnych krajach w roku 2021 [online], jw.org [dostęp 2022-01-04].
  18. ↑ Przekłady Biblii wydane w RPA [online], jw.org, 10 marca 2023 [dostęp 2023-03-16].
  19. ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2020-05-22].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Świadkowie Jehowy w Afryce
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Świadkowie_Jehowy_w_Namibii&oldid=73507352”