Łukasz Surma

Łukasz Surma
Ilustracja
Łukasz Surma (2017)
Pełne imię i nazwisko

Łukasz Dawid Surma

Data i miejsce urodzenia

28 czerwca 1977
Kraków

Wzrost

177 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1986–1995 Wisła Kraków
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1995–1998 Wisła Kraków 70 (1)
1998–2002 Ruch Chorzów 117 (6)
2002–2007 Legia Warszawa 123 (8)
2007–2008 Maccabi Hajfa 1 (0)
2007–2008 → Bene Sachnin (wyp.) 30 (0)
2008–2009 Admira Wacker Mödling 6 (0)
2009–2013 Lechia Gdańsk 125 (6)
2013–2017 Ruch Chorzów 144 (5)
2018 Watra Białka Tatrzańska 13 (1)
W sumie: 629 (27)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
 Polska U-19
 Polska U-21
2002–2003  Polska 5 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2018 Watra Białka Tatrzańska
2018 Wisła Kraków U19
2018–2019 Soła Oświęcim
2019–2021 Garbarnia Kraków
2021–2022 Piast Żmigród
2022–2023 Stal Stalowa Wola
2023–2024 Sandecja Nowy Sącz
  1. ↑ Aktualne na: 4 czerwca 2018. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Łukasz Dawid Surma (ur. 28 czerwca 1977 w Krakowie) – polski piłkarz i trener piłkarski.

Wychowanek Wisły Kraków, pięciokrotny reprezentant Polski. Rekordzista w liczbie występów w Ekstraklasie, co czyni go liderem tzw. klubu 300. Jest pierwszym zawodnikiem w historii polskiej Ekstraklasy, który rozegrał przynajmniej po sto meczów ligowych w trzech różnych klubach[1].

W latach 2018–2019 trener Soły Oświęcim, w latach 2019–2021 Garbarni Kraków, w latach 2021–2022 Piasta Żmigród, w latach 2022–2023 Stali Stalowa Wola[2], w latach 2023-2024 Sandecji Nowy Sącz[3].

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Surma w barwach Lechii Gdansk (2012)

W Ekstraklasie zadebiutował 27 lipca 1996 w barwach Wisły Kraków w spotkaniu 1. kolejki sezonu 1996/1997 z GKS Bełchatów, w wieku 19 lat i 29 dni[4]. Przed sezonem 1998/1999 trafił do Ruchu Chorzów[4]. W klubie tym przez cztery sezony zagrał 117 meczów, strzelił 6 bramek oraz w sezonie 1999/2000 zdobył brązowy medal mistrzostw Polski.

W Legii Warszawa rozegrał 123 mecze ligowe, strzelając w nich 8 bramek. W warszawskim zespole występował na pozycji defensywnego pomocnika. W ciągu pięciu lat pełnił funkcję kapitana tej drużyny. W sezonie 2005/2006 wywalczył mistrzostwo Polski. 6 lipca 2007 podpisał dwuletni kontrakt z izraelskim klubem Maccabi Hajfa, gdzie po rozegraniu jednego meczu i zdobyciu Toto Cup przeniósł się do Bene Sachnin. W nowym zespole był podstawowym zawodnikiem; jego drużyna zajęła 3. miejsce w lidze, dające prawo gry w Pucharze UEFA.

Po sezonie 2007/2008 przeniósł się do austriackiej Admiry Wacker Mödling. W przerwie zimowej sezonu 2008/2009 wrócił do polskiej ekstraklasy przechodząc do Lechii Gdańsk. W tym klubie pełnił funkcję kapitana drużyny. Odszedł z drużyny po zakończeniu sezonu 2012/2013 po rozegraniu 125 meczów w lidze i zdobyciu 6 goli. Od sezonu 2013/2014 ponownie był zawodnikiem Ruchu Chorzów. W pierwszym sezonie gry znów zdobył brązowy medal Mistrzostw Polski. W barwach Niebieskich zagrał ponad 200 meczów[5].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Polski zadebiutował 12 października 2002 w Warszawie w przegranym 0:1 przez Polaków spotkaniu eliminacji ME 2004 z reprezentacją Łotwy. Ostatni mecz rozegrał 14 grudnia 2003 w Ta’ Qali na Malcie, gdzie reprezentacja Polski pokonała 3:1 reprezentację Litwy.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Wczesna kariera[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 2018 został grającym trenerem Watry Białka Tatrzańska[6]. W czasie półrocznego pobytu w tym klubie rozegrał 13 spotkań[7]. W lipcu tego samego roku objął posadę szkoleniowca juniorów starszych Wisły Kraków[8]. Pracował tylko kilka dni, odszedł po tym jak brak poparcia dla jego zatrudnienia wyraziło Stowarzyszenie Kibiców Wisły Kraków[9].

Garbarnia Kraków[edytuj | edytuj kod]

Od 16 czerwca 2019 do 19 czerwca 2021 był trenerem drugoligowej Garbarni Kraków[10].

Stal Stalowa Wola[edytuj | edytuj kod]

23 marca 2022 został trenerem trzecioligowej Stali Stalowa Wola, podpisując kontakt do 30 czerwca 2023 roku[11]. W swoim debiucie 27 marca 2022 roku, prowadzona przez niego „Stalówka” przegrała 0:1 z Podlasiem Biała Podlaska[12]. Sezon 2021/2022 drużyna ze Stalowej Woli zakończyła na 7. miejscu[13]. 21 czerwca 2022 roku prowadzona przez Surmę Stal wygrała w finale Pucharu Polski na szczeblu podkarpackim 3:0 z Karpatami Krosno, zapewniając sobie grę w I rundzie edycji 2022/2023 na szczeblu centralnym[14].

Pomimo pogłosek medialnych o odejściu po sezonie[15], Surma kontynuował pracę w sezonie 2022/2023. Na inaugurację nowego sezonu, Stal przegrała 2:4 w ligowym spotkaniu przeciwko rezerwom Cracovii[16]. Został zwolniony 21 marca 2023; „Stalówkę” prowadził w 33. meczach III ligi, 16 wygrał, 6 zremisował, 11 przegrał[2]. W momencie jego odejścia, Stal zajmowała trzecie miejsce w lidze sezonu 2022/2023, z punktem straty do lidera Wieczystej Kraków[17]. Ostatecznie, sezon Stal zakończyła na pierwszym miejscu i awansowała do II ligi[18].

Sandecja Nowy Sącz[edytuj | edytuj kod]

15 sierpnia 2023 został trenerem zajmującej ostatnie miejsce po 4 kolejkach II ligi Sandecji Nowy Sącz[19]. Pierwsze zwycięstwo osiągnął 16 września 2023, w 9 kolejce II ligi, pokonując u siebie 2:0 klub, który prowadził w minionym sezonie, czyli Stal[20]. 5 stycznia 2024 roku przestał pełnić funkcję trenera Sandecji Nowy Sącz[3].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Syn Fryderyka Surmy, piłkarza i technika dentystycznego[21]. Żonaty z Iwoną[22], z którą ma dzieci: Mateusza i Tobiasza Surmę[21][23]. Brat dziennikarza sportowego Filipa Surmy[24]. Łukasz Surma jest kibicem hiszpańskiego klubu FC Barcelona[21].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Legia Warszawa[edytuj | edytuj kod]

Macabi Hajfa[edytuj | edytuj kod]

Ruch Chorzów[edytuj | edytuj kod]

Rekordy[edytuj | edytuj kod]

  • Najwięcej występów w historii Ekstraklasy: 559 meczów
  • Pierwszy zawodnik w historii Ekstraklasy, który rozegrał przynajmniej sto meczów ligowych w trzech różnych klubach.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ ŁUKASZ SURMA POPROWADZI PIASTA [online], MKS Piast Żmigród, 18 grudnia 2021 [dostęp 2022-08-18] (pol.).
  2. ↑ a b Mariusz Biel, Trener Łukasz Surma zwolniony ze Stali Stalowa Wola, [w:] www.sztafeta.pl [online], 21 marca 2023 [dostęp 2023-03-21] (pol.).
  3. ↑ a b Łukasz Surma żegna się z "Biało-Czarnymi" [online], sandecja.pl [dostęp 2024-01-05].
  4. ↑ a b Wspaniałe osiągnięcie Łukasza Surmy - pomocnik Ruchu Chorzów rekordzistą T-Mobile Ekstraklasy!. 2014-08-03. [dostęp 2016-09-06].
  5. ↑ Niebieska „200” Surmy. 2015-10-04. [dostęp 2016-09-06].
  6. ↑ Z Lotto Ekstraklasy do IV ligi, ale w nowej roli. Łukasz Surma trenerem. 2018-01-14. [dostęp 2018-01-26].
  7. ↑ Łukasz Surma. Sezon 2017/2018. [dostęp 2018-06-28].
  8. ↑ Łukasz Surma trenerem juniorów Wisły Kraków. 2018-07-09. [dostęp 2018-07-11].
  9. ↑ Łukasz Surma nie jest już trenerem juniorów Wisły Kraków. 2018-07-17. [dostęp 2018-07-17].
  10. ↑ Łukasz Surma odchodzi z Garbarni. 2021-06-19. [dostęp 2021-06-19].
  11. ↑ Łukasz Surma trenerem Stali Stalowa Wola PSA. www.stal1938.pl, 2022-03-23. [dostęp 2022-03-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-23)].
  12. ↑ Tomasz Ryzner, 3 liga. Nieudany debiut trenera Łukasza Surmy. Stal Stalowa Wola przegrywa u siebie z Podlasiem. Złość kibiców [online], Nowiny, 27 marca 2022 [dostęp 2022-08-17] (pol.).
  13. ↑ III liga 2021/2022, grupa: IV [online], www.90minut.pl [dostęp 2022-08-17].
  14. ↑ Puchar Polski 2021/2022, grupa: Podkarpacki ZPN [online], www.90minut.pl [dostęp 2022-06-21].
  15. ↑ Damian Wiśniewski, 3 liga. Co dalej z przyszłością Łukasza Surmy w Stali Stalowa Wola? "Cieszę się, że wszystko jest ze mną konsultowane" (WIDEO) [online], Gol24, 20 czerwca 2022 [dostęp 2022-08-17] (pol.).
  16. ↑ Porażka „Stalówki” z rezerwami Cracovii na inaugurację sezonu [online], 6 sierpnia 2022 [dostęp 2022-08-17] (pol.).
  17. ↑ To się nie zdarza! Wielka wpadka Wieczystej [online], sportowefakty.wp.pl, 19 marca 2023 [dostęp 2023-03-21] (pol.).
  18. ↑ Stal Stalowa Wola w II lidze! Fajerwerki po końcowym gwizdku. Zobaczcie radość piłkarzy i kibiców [online], Gol24, 10 czerwca 2023 [dostęp 2023-07-08] (pol.).
  19. ↑ Sandecja Nowy Sącz ma nowego trenera! Człowiek z Krakowa, rekordzista ekstraklasy [online], Gazeta Krakowska, 15 sierpnia 2023 [dostęp 2023-08-16] (pol.).
  20. ↑ Mamy to! Pierwsze zwycięstwo Sandecji Nowy Sącz w II lidze [online], miastoNS.pl, 16 września 2023 [dostęp 2023-09-19] (pol.).
  21. ↑ a b c Jaki ojciec, taki syn? Łukasz i Mateusz Surma, czyli punktualność i Top Gear [online], LoveKraków [dostęp 2022-08-17].
  22. ↑ Mateusz, syn Łukasza [online], Chorzów Nasze Miasto, 15 stycznia 2002 [dostęp 2022-08-17] (pol.).
  23. ↑ Łukasz Surma [online], Biblioteka Piłkarstwa Polskiego [dostęp 2022-08-17] (pol.).
  24. ↑ Filip Surma - dziennikarz i reporter sportowy [online], Praca w sporcie [dostęp 2022-08-17] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]


Trenerzy Stali Stalowa Wola
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Łukasz_Surma&oldid=73175680”