Łukasz Kralczyński
 | |
 kapitan intendent | |
| Data i miejsce urodzenia | 18 października 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 20–22 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1915–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | oficer gospodarczy |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
      | |
Łukasz Kralczyński (ur. 18 października 1896 w Grójcu, zm. 20–22 kwietnia 1940 w Katyniu) – kapitan intendent Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Grójcu, w rodzinie Pawła i Anastazji z Jaworskich[1][2]. Ukończył gimnazjum w Piotrkowie Trybunalskim. W 1915 został członkiem tajnej organizacji „Dowborczycy” w Warszawie. Wstąpił do Legionu Puławskiego, ranny w bitwie pod Nurcem. Od 1918 w Wojsku Polskim, w 26 pułku piechoty. W czasie wojny 1920 służył w 3 baonie telegraficznym. Uczestniczył w ofensywie kijowskiej i bitwie pod Radzyminem.
W okresie międzywojennym ukończył kurs w Centrum Szkolenia Podoficerów Piechoty Nr 1. 15 sierpnia 1928 Prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 1 sierpnia 1928 i 1. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a minister spraw wojskowych wcielił do 6 pułku piechoty Legionów w Wilnie[3]. W 1931 awansował na porucznika. W styczniu 1934 został przeniesiony do korpusu oficerów intendentów z równoczesnym przeniesieniem do 3 batalionu saperów w Wilnie na stanowisko płatnika[4]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 155. lokatą w korpusie oficerów intendentów, grupa intendentów[5][6]. W tym czasie nadal pełnił służbę w 3 batalionie saperów na stanowisku oficera gospodarczego[7].
W kampanii wrześniowej walczył w 3 batalionie saperów. Wzięty do niewoli radzieckiej, osadzony w Kozielsku. Figuruje na liście wywózkowej 036/4 z 16 kwietnia 1940, poz. 9. Między 20 a 22 kwietnia 1940 został zamordowany w lesie katyńskim[2]. Pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Był mężem Zofii z Tommów (1898–1988), z którą miał troje dzieci[1].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 5331[9]
- Krzyż Niepodległości (25 stycznia 1933)[10]
- Krzyż Walecznych[9]
- Srebrny Krzyż Zasługi (1938)[11]
- Odznaka 6 Pułku Piechoty Legionów
- Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)[9]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 306.
- ↑ a b Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 421.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 15 sierpnia 1928 roku, s. 274, 279.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 7.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 501.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 346.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 803.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ a b c Fotografia Łukasza Kralczyńskiego [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-10-05].
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 42.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.