Łódka (liturgia)
Łódka (łac. navicula "łódka") – naczynie, w którym przechowuje się kadzidło, używane do spalania podczas okadzeń.
Nazwa naczynia pochodzi od jego kształtu, przypominającego łódkę. W okresie baroku występowała też w kształcie okrętu lub muszli. Naczynie wsparte na owalnej lub wielobocznej stopie było zamknięte wieczkiem zamocowanym na zawiasie. Do nabierania kadzidła i sypania go na rozżarzone węgle w kadzielnicy służy łyżeczka[1]. W judaizmie naczynie do przechowywania wonnych ziół nazywa się Balsaminka[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Sztuka świata 2013 ↓, t. 18, s. 34.
- ↑ Nadolski 2006 ↓, s. 614.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Sztuka świata. Słownik terminów tom 18. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013. ISBN 978-83-213-4727-1.
- Bogusław Nadolski: Leksykon Liturgii. 2006.
Liturgia rzymska Kościoła katolickiego
| Obrzędy liturgiczne | |
|---|---|
| Paramenty liturgiczne | |
| Księgi liturgiczne | |
| Bielizna kielichowa | |
| Szaty liturgiczne | |
| Strój chórowy | |
| Szaty papieskie | |
| Zobacz też |
