Élie de Decazes

Élie Decazes
	; Élie, diuk de Decazes
Data i miejsce urodzenia	28 września 1780 ; Saint-Martin-de-Laye
Data śmierci	24 października 1860
	Premier Królestwa Francji
Okres	od 19 listopada 1819; do 20 lutego 1820
Poprzednik	Jean-Joseph Dessolles
Następca	Armand-Emmanuel du Plessis, książę Richelieu
	Multimedia w Wikimedia Commons

Élie, diuk de Decazes (ur. 28 września 1780 w Saint-Martin-de-Laye, zm. 24 października 1860 w Decazeville) – francuski polityk, premier w latach 1818–1820.

Syn wojskowego z departamentu Żyrondy, Élie Decazes studiował w szkole wojskowej w Vendôme od 1790 do 1799. Po skończeniu studiów wojskowych podjął studia prawnicze i, po zawarciu małżeństwa z drugą córką hrabiego Muraire, został sędzią w trybunale cywilnym departamentu Sekwany w 1805. Następnie mianowany radcą Ludwika Bonapartego w 1807, a w 1811 adwokatem-radcą w sądzie apelacyjnym Paryża.

Bezpośrednio po upadku Napoleona Bonaparte zdeklarował się jako umiarkowany monarchista. Pozostał wierny Burbonom podczas Stu Dni, za co został wynagrodzony przez Ludwika XVIII stanowiskiem prefekta policji paryskiej 7 lipca 1815.

Restauracja[edytuj | edytuj kod]

Za czasów restauracji stał się faworytem Ludwika XVIII i przez kilka lat sprawował stanowiska ministerialne. W grudniu 1818 Ludwik XVIII mianował premierem i ministrem spraw zagranicznych markiza de Dessolles w miejsce księcia Richelieu. Dessolles był jednak figurantem, a faktyczną władzę sprawował Decazes. Taki stan utrzymał się przez rok, aż w końcu w listopadzie 1819 Decazes zastąpił Dessollesa na stanowisku premiera. Po dysmisji z 20 lutego 1820 został mianowany ambasadorem w Londynie^[1].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Na cześć Decazesa nazwano miasto Decazeville, w którym ma on swój pomnik. Jego imię nosi plac w Libourne, mieście oddalonym ok. 15 km od miejsca jego narodzin. Na placu tym w 1865 wzniesiono mu pomnik autorstwa Augustina Dumonta^[2], który został zdemontowany i stopiony w czasie rządów Vichy. Po II wojnie światowej pomnik odtworzono. Jego autorem jest rzeźbiarz Maxime Real del Sarte^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Decazes, Élie, duc, t. Volume 7, 1911 Encyclopædia Britannica [dostęp 2020-02-29] .
↑ À nos Grands Hommes - La monumentalité en cartes postales: Monument: Monument à Decazes [8697] [online], anosgrandshommes.musee-orsay.fr [dostęp 2020-02-29] .
↑ Monument au duc Decazes – Libourne [online], e-monumen.net [dostęp 2020-02-29] (fr.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

José Cabanis: Karol X. Król-ultras. Wyd. pierwsze. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1981, s. 480. ISBN 83-06-00509-0.

[1] Decazes, Élie, duc, t. Volume 7, 1911 Encyclopædia Britannica [dostęp 2020-02-29] .

[2] À nos Grands Hommes - La monumentalité en cartes postales: Monument: Monument à Decazes [8697] [online], anosgrandshommes.musee-orsay.fr [dostęp 2020-02-29] .

[3] Monument au duc Decazes – Libourne [online], e-monumen.net [dostęp 2020-02-29] (fr.).

[1]

[2]

[3]

Burbonowie	Périgord (1815) Plessis (1815–1818) Dessolles (1818–1819) Decazes (1819–1820) Plessis (1820–1821) Villèle (1821–1828) Martignac (1828–1829) Polignac (1829–1830) Mortemart (1830)
Monarchia lipcowa	Broglie (1830) Laffitte (1830–1831) Perier (1831–1832) Soult (1832–1834) Gérard (1834) Bassano (1834) Mortier (1834–1835) Broglie (1835–1836) Thiers (1836) Molé (1836–1839) Soult (1839–1840) Thiers (1840) Soult (1840–1847) Guizot (1847 23 lutego 1848) Molé (1848)
II Republika	Dupont de l’Eure (1848) Arago (1848) Cavaignac (1848) Barrot (1848–1849) d’Hautpoul (1849–1851) Faucher (1851)
II Cesarstwo /Rząd Tymczasowy	Ollivier (1870) Cousin-Montauban (1870) Trochu (1870–1871)
III Republika	Dufaure (1871–1873) Broglie (1873–1874) Cissey (1874–1875) Buffet (1875–1876) Dufaure (1876) Simon (1876–1877) Broglie (1877) Rochebouet (1877) Dufaure (1877–1879) Waddington (1879–1879) Freycinet (1879–1880) Ferry (1880–1881) Gambetta (1881–1882) Freycinet (1882) Duclerc (1882–1883) Fallieres (1883) Ferry (1883–1885) Brisson (1885) Freycinet (1886) Goblet (1886–1887) Rouvier (1887) Tirard (1887–1888) Floquet (1888–1889) Tirard (1889–1890) Freycinet (1890–1892) Loubet (1892) Ribot (1892–1893) Dupuy (1893) Casimir-Perier (1893–1894) Dupuy (1894–1895) Ribot (1895) Bourgeois (1895–1896) Méline (1896–1898) Brisson (1898) Dupuy (1898–1899) Waldeck-Rousseau (1899–1902) Combes (1902–1905) Rouvier (1905–1906) Sarrien (1906) Clemenceau (1906–1909) Briand (1909–1911) Monis (1911) Caillaux (1911–1912) Poincaré (1912–1913) Briand (1913) Barthou (1913) Doumergue (1913–1914) Ribot (1914) Viviani (1914–1915) Briand (1915–1917) Ribot (1917) Painlevé (1917) Clemenceau (1917–1920) Millerand (1920) Leygues (1920–1921) Briand (1921–1922) Poincaré (1922–1924) François-Marsal (1924) Herriot (1924–1925) Painlevé (1925) Briand (1925–1926) Herriot (1926) Poincaré (1926–1929) Briand (1929) Tardieu (1929–1930) Chautemps (1930) Tardieu (1930) Steeg (1930–1931) Laval (1931–1932) Tardieu (1932) Herriot (1932) Paul-Boncour (1932–1933) Daladier ( 1933) Sarraut (1933) Chautemps (1933–1934) Daladier (1934) Doumergue (1934) Flandin (1934–1935) Bouisson (1935) Laval (1935–1936) Sarraut (1936) Blum (1936–1937) Chautemps (1937–1938) Blum (1938) Daladier (1938–1940) Reynaud (1940) Pétain (1940)
Francja Vichy/ Rząd Tymczasowy	Pétain (1940) Laval (1940–1941) Flandin (1940–1941) Darlan (1941–1942) Laval (1942–1944) Gaulle (1944–1946) Gouin (1946) Bidault (1946) Blum (1946–1947)
IV Republika	Ramadier (1947) Schuman (1947–1948) Marie (1948) Schuman (1948) Queuille (1948–1949) Bidault (1949–1950) Queuille (1950) Pleven (1950–1951) Queuille (1951) Pleven (1951–1952) Faure (1952) Pinay (1952–1953) Mayer (1953) Laniel (1953–1954) France (1954–1955) Faure (1955–1956) Mollet (1956–1957) Bourgès-Maunoury (1957) Gaillard (1957–1958) Pflimlin (1958) Gaulle (1958–1959)
V Republika	Debré (1959–1962) Pompidou (1962–1968) Couve de Murville (1968–1969) Chaban-Delmas (1969–1972) Messmer (1972–1974) Chirac (1974–1976) Barre (1976–1981) Mauroy (1981–1984) Fabius (1984–1986) Chirac (1986–1988) Rocard (1988–1991) Cresson (1991–1992) Bérégovoy (1992–1993) Balladur (1993–1995) Juppé (1995–1997) Jospin (1997–2002) Raffarin (2002–2005) Villepin (2005–2007) Fillon (2007–2012) Ayrault (2012–2014) Valls (2014–2016) Cazeneuve (2016–2017) Philippe (2017–2020) Castex (2020–2022) Borne (2022–2024) Attal (od 2024)

Élie de Decazes

Restauracja[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

€4.95