Woudfries

Woudfries Wâldfrysk
Gesproken in	het oostelijke deel van de provincie Friesland, ruwweg tussen Dokkum in het noorden, Leeuwarden, de Oude Venen en Heerenveen in het westen, Appelscha in de Stellingwerven in het zuiden, en de driehoek Marum-De Wilp-Opende in het aangrenzende deel van de provincie Groningen
Sprekers	157.000 in Friesland en Friestalig Groningen (schatting 2004)
Taalfamilie	Indo-Europees - Germaans - West-Germaans - Noordwest-Germaans - Fries - Westerlauwers Fries - Woudfries
Dialecten	onderlinge variatie minimaal
Alfabet	het Latijns alfabet
Officiële status
Officieel in	geen erkenning; het Woudfries is een dialect van het Fries
Taalcodes
ISO 639-1	n.v.t.
ISO 639-2	n.v.t.
ISO 639-3	n.v.t.
Portaal    Taal

Het Woudfries is een van de vier grote dialecten van het Westerlauwers Fries. Het wordt gesproken in de Friese Wouden in het oostelijke deel van de provincie Friesland, ruwweg tussen Dokkum in het noorden, Leeuwarden, de Oude Venen en Heerenveen in het westen en als Appelskyster Frys in Appelscha in de Stellingwerven in het zuiden. In het oosten loopt het Woudfriese taalgebied tot aan de grens met Groningen en Drenthe, tussen Surhuisterveen en Frieschepalen, want hier loopt het taalgebied door de provincie Groningen in de driehoek Marum-De Wilp-Opende.

Het Woudfries is genoemd naar de streek Friese Wouden (Fries: Fryske Wâlden of gewoonweg Wâlden). Die naam verwijst niet naar het hedendaagse coulisselandschap met boomwallen, maar naar de bebossing op de zandgronden in oostelijk Westerlauwers Friesland.

Verschillen tussen Woudfries en Kleifries[bewerken | brontekst bewerken]

De verschillen tussen het Woudfries, het Kleifries, en de andere grote Friese dialecten zijn uiterst klein, ondanks een aantal in het oog springende verschillen (althans voor Friezen) op zowel fonologisch als lexicaal gebied.

Fonologische verschillen[bewerken | brontekst bewerken]

Het grootste verschil tussen het Woudfries en het Kleifries zijn de woorden "my", "dy", "hy", "sy", "wy" en "by", die in het Woudfries worden uitgesproken als "mi", "di", "hi", "si", "wi" en "bi" en in het Kleifries als "mij", "dij", "hij", "sij", "wij" en "bij".

Verder bestaat er een verschil in de uitspraak van de tweeklanken "ei", "ai" en "aai". In het Woudfries spreekt men die uit als "ij" resp. "ai" en "aai", maar in het Kleifries als "ôi", resp. "òi" en "ôi". Met andere woorden, in het Woudfries hoort men in de uitspraak geen verschil tussen "ei" en "ij", terwijl men in het Kleifries in de uitspraak geen verschil hoort tussen "ei" en "aai".

Andere, minder bekende klankverschillen zijn bijvoorbeeld:

In het Standaardfries, dat nogal wat variatie toelaat, zijn in bijna al deze gevallen beide vormen toegestaan.

Lexicale verschillen[bewerken | brontekst bewerken]

Tussen het Woudfries en het Kleifries komen slechts negentien lexicale verschillen (verschillen in de woordenschat) voor. Voorbeelden zijn:

Bronnen[bewerken | brontekst bewerken]

• Boelens, K., e.a., Twataligens - Ynlieding yn Underskate Aspekten fan de Twataligens, Leeuwarden, 1981.
• Haan, G.J. de, Frisian Grammar, Groningen, (zonder jaar).
• Jansma, K., Friesland en zijn 44 gemeenten, Leeuwarden, 1981.