World Cup of Darts 2013

PDC World Cup of Darts
Data 1 - 3 februari 2013
Locatie Hamburg
Plaats Alsterdorfer Sporthalle
Land Vlag van Duitsland Duitsland
Organisator(s) PDC
Format Legs
Prijzengeld £150,000
Prijzengeld voor winnaar £40,000
Hoogste uitgooi 167 Vlag van Engeland Phil Taylor
Winnaar(s) Vlag van Engeland Engeland (2e titel)
Portaal  Portaalicoon   Darten

De World Cup of Darts 2013 was de derde editie van de PDC World Cup of Darts, een toernooi waarin de 24 hoogstgeplaatste landen op de wereldranglijst een koppel afvaardigen. Deze editie werd gesponsord door Cash Converters. Titelhouder Engeland wist, ondanks enkele keren bijna uitgeschakeld te zijn (zowel Zuid-Afrika als Wales kreeg matchdarts tegen hen), hun een jaar eerder veroverde titel te prolongeren door in de finale met 3-1 van België te winnen.

Speelwijze[bewerken | brontekst bewerken]

De 24 hoogstgeplaatste landen op de PDC Order of Merit vaardigen twee spelers af. De top 8 is automatisch geplaatst voor de tweede ronde, de overigen spelen in de eerste ronde een knock-outmatch voor deelname aan de tweede ronde, waarin zij spelen tegen een van de top 8 landenteams.

De nummers 1 en 2 van iedere groep plaatsen zich voor de knock-outfase. Ieder land speelt in de poule één keer tegen elkaar in een koppelpartij over de best-of-9-legs. In de tweede ronde wordt gespeeld volgens over best-of-9 legs, waarbij de verliezer van een leg de volgende mag starten. Twee singlepartijen, bij een gelijke stand komt er een koppelpartij aan te pas om de beslissing te forceren.

Twee singlepartijen, bij een gelijke stand komt er een koppelpartij aan te pas om de beslissing te forceren. Vier singlepartijen, bij een gelijke stand komt er een koppelpartij aan te pas om de beslissing te forceren.

Deelnemende teams[bewerken | brontekst bewerken]

# Land Koppel Start in
1 Vlag van Engeland Engeland Phil Taylor & Adrian Lewis Groepsfase
2 Vlag van Nederland Nederland Michael van Gerwen & Raymond van Barneveld
3 Vlag van Australië Australië Simon Whitlock & Paul Nicholson
4 Vlag van Schotland Schotland Gary Anderson & Robert Thornton
5 Vlag van Wales Wales Mark Webster & Richie Burnett
6 Vlag van Noord-Ierland (1924-1953) Noord-Ierland Brendan Dolan & Mickey Mansell
7 Vlag van België België Kim Huybrechts & Ronny Huybrechts
8 Vlag van Duitsland Duitsland Jyhan Artut & Andree Welge
9 Vlag van Canada Canada John Part & Jeff Smith
10 Vlag van Ierland Ierland William O'Connor & Connie Finnan
11 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Darin Young & Larry Butler
12 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Mensur Suljović & Maik Langendorf
13 Vlag van Zweden Zweden Magnus Caris & Par Riihonen
14 Vlag van Spanje Spanje Toni Alcinas & Carlos Rodríguez
15 Vlag van Finland Finland Jani Haavisto & Jarkko Komula
16 Vlag van Gibraltar Gibraltar Dylan Duo & Dyson Parody
17 Vlag van Denemarken Denemarken Per Laursen & Jann Hoffmann
18 Vlag van Kroatië Kroatië Robert Marijanović & Tonči Restović
19 Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika Charl Pietersen & Shawn Hogan
20 Vlag van Japan Japan Haruki Muramatsu & Sho Katsumi
21 Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland Phil Hazel & Craig Caldwell
22 Vlag van Polen Polen Krzysztof Kciuk & Krzysztof Ratajski
23 Vlag van Hongarije Hongarije Nándor Bezzeg & Meszaros Zsolt
24 Vlag van Italië Italië[1] Daniele Petri & Matteo Dal Monte

Prijzengeld[bewerken | brontekst bewerken]

De prijzenpot van het World Cup of Darts 2013 bedraagt £150.000[2]

Het prijzengeld was als volgt verdeeld:

Plaats (aantal spelers) Prijzengeld
(Totaal: £150.000)
Winnaars (1) £40.000
Runners-up (1) £20.000
Halvefinalisten (2) £13.000
Kwartfinalisten (4) £6.000
Laatste 16 (8) £3.000
Groepsfase (24) £2.000

Programma[bewerken | brontekst bewerken]

Datum Ronde
01-02-2013 & 02-02-2013 Groepsfase
02-02-2013 Tweede ronde
03-02-2013 Kwartfinale, halve finale en finale

Schema[bewerken | brontekst bewerken]

Groepsfase[bewerken | brontekst bewerken]

  • Loting voor de groepsfase vond plaats op 17 januari 2013 in Wigan.[3]
  • De bovenste twee van elke groep gaan door naar de tweede ronde.
  • Alle wedstrijden zijn best of negen legs.
  • De eerste acht landen op de Order of Merit zijn groepshoofd.
  • Twee punten bij een overwinning en nul bij een verlies

Groep A[bewerken | brontekst bewerken]

Pos. Land Gsp G V LV LT +/− Pnt
1 Vlag van Engeland Engeland 2 2 0 10 2 +8 4 Q
2 Vlag van Japan Japan 2 1 1 5 9 −4 2 Q
3 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 2 0 2 6 10 −4 0 Uitgeschakeld

Groepswedstrijden:

Groep B[bewerken | brontekst bewerken]

Pos. Land Gsp G V LV LT +/− Pnt
1 Vlag van Ierland Ierland 2 1 1 9 5 +4 2 Q
3 Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika 2 1 1 9 9 0 2 Q
2 Vlag van Denemarken Denemarken 2 1 1 5 9 −4 2 Uitgeschakeld

Groepswedstrijden:

Groep C[bewerken | brontekst bewerken]

Pos. Land Gsp G V LV LT +/− Pnt
1 Vlag van Schotland Schotland 2 2 0 10 5 +5 4 Q
2 Vlag van Canada Canada 2 1 1 8 9 −1 2 Q
3 Vlag van Zweden Zweden 2 0 2 6 10 −4 0 Uitgeschakeld

Groepswedstrijden:

Groep D[bewerken | brontekst bewerken]

Pos. Land Gsp G V LV LT +/− Pnt
1 Vlag van Wales Wales 2 2 0 10 2 +8 4 Q
2 Vlag van Spanje Spanje 2 1 1 7 8 −1 2 Q
3 Vlag van Italië Italië 2 0 2 3 10 −7 0 Uitgeschakeld

Groepswedstrijden:

Groep E[bewerken | brontekst bewerken]

Pos. Land Gsp G V LV LT +/− Pnt
1 Vlag van Nederland Nederland 2 2 0 10 3 +7 4 Q
2 Vlag van Polen Polen 2 1 1 8 7 +1 2 Q
3 Vlag van Gibraltar Gibraltar 2 0 2 2 10 −8 0 Uitgeschakeld

Groepswedstrijden:

Groep F[bewerken | brontekst bewerken]

Pos. Land Gsp G V LV LT +/− Pnt
1 Vlag van Duitsland Duitsland 2 2 0 10 6 +4 4 Q
2 Vlag van Finland Finland 2 1 1 8 9 −1 2 Q
3 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 2 0 2 7 10 −3 0 Uitgeschakeld

Groepswedstrijden:

Groep G[bewerken | brontekst bewerken]

Pos. Land Gsp G V LV LT +/− Pnt
1 Vlag van Australië Australië 2 2 0 10 3 +7 4 Q
2 Vlag van Kroatië Kroatië 2 1 1 6 8 −2 2 Q
3 Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland 2 0 2 5 10 −5 0 Uitgeschakeld

Groepswedstrijden:

Groep H[bewerken | brontekst bewerken]

Pos. Land Gsp G V LV LT +/− Pnt
1 Vlag van Noord-Ierland (1924-1953) Noord-Ierland 2 2 0 10 3 +7 4 Q
2 Vlag van België België 2 1 1 7 5 +2 2 Q
3 Vlag van Hongarije Hongarije 2 0 2 1 10 −9 0 Uitgeschakeld

Groepswedstrijden:

Laatste 16[bewerken | brontekst bewerken]

  Tweede ronde (best of 9 legs)

03 februari

Kwartfinales (best of 7 legs)

03 februari

Halve finales (best of 7 legs)

03 februari

Finale (best of 7 legs)

03 februari

                                     
   Vlag van Engeland Engeland 91.27 5  
   Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika 84.21 4  
     Vlag van Engeland Engeland 2  
   
     Vlag van Japan Japan 1  
   Vlag van Ierland Ierland 77.41 3
 
   Vlag van Japan Japan 80.73 5  
     Vlag van Engeland Engeland 2  
     Vlag van Wales Wales 1  
   Vlag van Schotland Schotland 83.72 4  
 
   Vlag van Spanje Spanje 87.23 5  
     Vlag van Spanje Spanje 1
   
     Vlag van Wales Wales 2  
   Vlag van Wales Wales 98.24 5
 
   Vlag van Canada Canada 95.01 2  
     Vlag van Engeland Engeland 3
     Vlag van België België 1
   Vlag van Nederland Nederland 97.38 3  
   Vlag van Finland Finland 96.00 5  
     Vlag van Finland Finland 2
   
     Vlag van Duitsland Duitsland 1  
   Vlag van Duitsland Duitsland 81.37 5
 
   Vlag van Polen Polen 72.80 2  
     Vlag van Finland Finland 1
     Vlag van België België 2  
   Vlag van Australië Australië 95.57 1  
   Vlag van België België 101.08 5  
     Vlag van België België 2
   
     Vlag van Kroatië Kroatië 0  
   Vlag van Noord-Ierland (1924-1953) Noord-Ierland 83.58 4
   Vlag van Kroatië Kroatië 76.91 5  

Kwartfinales[bewerken | brontekst bewerken]

  • De eerste die twee wedstrijden wint gaat door;
  • Bij een stand van 1–1 spelen de teams een koppelwedstrijd;
  • Best of 7 legs.
Vlag van Kroatië Kroatië Vlag van België België Legs Punten
Tonči Restović Kim Huybrechts 2–4 0–1
Robert Marijanović Ronny Huybrechts 1–4 0–1
Totaal : 3–8 0–2
Vlag van Japan Japan Vlag van Engeland Engeland Legs Punten
Haruki Muramatsu Phil Taylor 1–4 0–1
Sho Katsumi Adrian Lewis 4–3 1–0
Muramatsu & Katsumi Taylor & Lewis 2–4 0–1
Totaal : 7–11 1–2
Vlag van Wales Wales Vlag van Spanje Spanje Legs Punten
Mark Webster Toni Alcinas 4–3 1–0
Richie Burnett Carlos Rodriguez 3–4 0–1
Webster & Burnett Alcinas & Rodriguez 4–2 1–0
Totaal : 11–9 2–1
Vlag van Finland Finland Vlag van Duitsland Duitsland Legs Punten
Jani Haavisto Jyhan Artut 1–4 0–1
Jarkko Komula Andree Welge 4–2 1–0
Haavisto & Komula Artut & Welge 4–3 1–0
Totaal : 9–9 2–1

Halve finales[bewerken | brontekst bewerken]

  • De eerste die twee wedstrijden wint gaat door;
  • Bij een stand van 1–1 spelen de teams een koppelwedstrijd;
  • Best of 7 legs.
Vlag van Engeland Engeland Vlag van Wales Wales Legs Punten
Phil Taylor Mark Webster 4–1 1–0
Adrian Lewis Richie Burnett 3–4 0–1
Taylor & Lewis Webster & Burnett 4–3 1–0
Totaal : 11–8 2–1
Vlag van België België Vlag van Finland Finland Legs Punten
Kim Huybrechts Jani Haavisto 4–1 1–0
Ronny Huybrechts Jarkko Komula 3–4 0–1
Broeders Huybrechts Haavisto & Komula 4–0 1–0
Totaal : 11–5 2–1

* n.p.= niet gespeeld

Finale[bewerken | brontekst bewerken]

  • De eerste die drie wedstrijden wint, wint het toernooi;
  • Bij een stand van 2–2 spelen de teams een koppelwedstrijd;
  • Best of 7 legs.
Vlag van Engeland Engeland Vlag van België België Legs Punten
Phil Taylor Ronny Huybrechts 4–0 1–0
Adrian Lewis Kim Huybrechts 0–4 0–1
Adrian Lewis Ronny Huybrechts 4–2 1–0
Phil Taylor Kim Huybrechts 4–1 1–0
Taylor & Lewis Broeders Huybrechts × x
Totaal : 12–7 3–1

* x = niet gespeeld

Kampioen[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Engeland
Engeland
2de titel

Uitzending televisie[bewerken | brontekst bewerken]

Het toernooi werd uitgezonden door Sky Sports in het Verenigd Koninkrijk en Ierland, door RTL 7 in Nederland en door Fox Sports in Australië.