World Cup of Darts 2012

PDC World Cup of Darts
Data 3 - 5 februari 2012
Locatie Hamburg
Plaats Alsterdorfer Sporthalle
Land Vlag van Duitsland Duitsland
Organisator(s) PDC
Format Legs
Prijzengeld £150.000
Prijzengeld voor winnaar £40.000
Hoogste uitgooi 161 Vlag van Engeland Adrian Lewis (2x)
Winnaar(s) Vlag van Engeland Engeland (1e titel)
Portaal  Portaalicoon   Darten

De World Cup of Darts 2012 was de tweede editie van de PDC World Cup of Darts, een toernooi waarin de 24 hoogstgeplaatste landen op de wereldranglijst een koppel afvaardigen. Deze editie werd gesponsord door Cash Converters. De titelhouder was Nederland, ze werden opgevolgd door Engeland.

Speelwijze[bewerken | brontekst bewerken]

De 24 hoogstgeplaatste landen op de PDC Order of Merit vaardigen twee spelers af. De top 8 is automatisch geplaatst voor de tweede ronde, de overigen spelen in de eerste ronde een knock-outmatch voor deelname aan de tweede ronde, waarin zij spelen tegen een van de top 8 landenteams.

Deelnemende teams[bewerken | brontekst bewerken]

# Land Koppel Start in
1 Vlag van Engeland Engeland Phil Taylor & Adrian Lewis 2e ronde
2 Vlag van Australië Australië Simon Whitlock & Paul Nicholson
3 Vlag van Nederland Nederland Raymond van Barneveld & Vincent van der Voort
4 Vlag van Schotland Schotland Gary Anderson & Peter Wright
5 Vlag van Wales Wales Mark Webster & Richie Burnett
6 Vlag van Noord-Ierland (1924-1953) Noord-Ierland Brendan Dolan & Mickey Mansell
7 Vlag van België België Kim Huybrechts & Kurt van de Rijck
8 Vlag van Duitsland Duitsland Jyhan Artut & Bernd Roith
9 Vlag van Canada Canada John Part & Ken MacNeil 1e ronde
10 Vlag van Ierland Ierland William O'Connor & Mick McGowan
11 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Darin Young & Gary Mawson
12 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Mensur Suljović & Dietmar Burger
13 Vlag van Zweden Zweden Magnus Caris & Dennis Nilsson
14 Vlag van Spanje Spanje Toni Alcinas & Carlos Rodríguez
15 Vlag van Finland Finland Petri Korte & Marko Kantele
16 Vlag van Gibraltar Gibraltar Dylan Duo & Dyson Parody
17 Vlag van Denemarken Denemarken Per Laursen & Jann Hoffmann
18 Vlag van Kroatië Kroatië Boris Krčmar & Tonči Restović
19 Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika Devon Petersen & Shawn Hogan
20 Vlag van Japan Japan Haruki Muramatsu & Morihiro Hashimoto
21 Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland Warren French & Preston Ridd
22 Vlag van Filipijnen Filipijnen Christian Perez & Lourence Ilagan
23 Vlag van Maleisië Maleisië Lee Choon Peng & Amin Bin Abdul Ghani
24 Vlag van Hongarije Hongarije Nándor Bezzeg & Kristian Kaufmann

Prijzengeld[bewerken | brontekst bewerken]

De prijzenpot van het World Cup of Darts 2012 bedraagt £150.000[1]

Het prijzengeld was als volgt verdeeld:

Plaats (aantal spelers) Prijzengeld
(Totaal: £150.000)
Winnaars (1) £40.000
Runners-up (1) £20.000
Halvefinalisten (2) £13.000
Kwartfinalisten (4) £6.000
Tweede ronde (16) £3.000
Eerste ronde (24) £2.000

Programma[bewerken | brontekst bewerken]

Datum Ronde
03-02-2012 & 04-02-2012 Eerste & Tweede ronde
04-02-2012 Kwartfinale
05-02-2012 Halve finale en finale

Schema[bewerken | brontekst bewerken]

  Eerste ronde (best of 9 legs)

03 februari

Tweede ronde (best of 9 legs)

04 februari

Kwartfinales (best of 7 legs)

04 februari

Halve finales (best of 7 legs)

05 februari

Finale (best of 13 legs)

05 februari

                                               
9  Vlag van Canada Canada (67.85) 5[2]     1  Vlag van Engeland Engeland (s.d.) 2[3][4]  
24  Vlag van Hongarije Hongarije (70.23) 3     9  Vlag van Canada Canada 2  
  1  Vlag van Engeland Engeland 3[5]  
  11  Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 1  
11  Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten (87.79) 5 8  Vlag van Duitsland Duitsland 1
22  Vlag van Filipijnen Filipijnen (77.24) 3     11  Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 3  
  1  Vlag van Engeland Engeland 5  
  5  Vlag van Wales Wales 1  
15  Vlag van Finland Finland (75.84) 4     5  Vlag van Wales Wales 4  
18  Vlag van Kroatië Kroatië (77.30) 5     18  Vlag van Kroatië Kroatië 0  
  5  Vlag van Wales Wales 3
  19  Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika 2  
14  Vlag van Spanje Spanje (77.85) 2 4  Vlag van Schotland Schotland 2
19  Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika (86.97) 5     19  Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika (s.d.) 2  
  1  Vlag van Engeland Engeland (s.d.) 3
  2  Vlag van Australië Australië 3
10  Vlag van Ierland Ierland (88.35) 5     2  Vlag van Australië Australië 4  
23  Vlag van Maleisië Maleisië (76.75) 2     10  Vlag van Ierland Ierland 0  
  2  Vlag van Australië Australië 3
  7  Vlag van België België 1  
13  Vlag van Zweden Zweden (89.47) 5 7  Vlag van België België 3
20  Vlag van Japan Japan (79.88) 2     13  Vlag van Zweden Zweden 1  
  2  Vlag van Australië Australië 5
  3  Vlag van Nederland Nederland 1  
16  Vlag van Gibraltar Gibraltar (75.84) 4     6  Vlag van Noord-Ierland (1924-1953) Noord-Ierland 3  
17  Vlag van Denemarken Denemarken (77.12) 5     17  Vlag van Denemarken Denemarken 1  
  6  Vlag van Noord-Ierland (1924-1953) Noord-Ierland 0
  3  Vlag van Nederland Nederland 4  
12  Vlag van Oostenrijk Oostenrijk (80.21) 5 3  Vlag van Nederland Nederland 3
21  Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland (68.03) 2     12  Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 1  

Tweede ronde[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Noord-Ierland (1924-1953) Noord-Ierland Vlag van Denemarken Denemarken Legs Punten
Brendan Dolan Jann Hoffmann 3–4 0–1
Mickey Mansell Per Laursen 4–1 1–0
Dolan & Mansell Hoffmann & Laursen 5–4 2–0
Totaal : 12–9 3–1
Vlag van België België Vlag van Zweden Zweden Legs Punten
Kim Huybrechts Dennis Nilsson 4–2 1–0
Kurt van de Rijck Magnus Caris 2–4 0–1
Huybrechts & Van de Rijck Nilsson & Caris 5–2 2–0
Totaal : 11–8 3–1
Vlag van Australië Australië Vlag van Ierland Ierland Legs Punten
Simon Whitlock Mick McGowan 4–1 1–0
Paul Nicholson William O'Connor 4–0 1–0
Whitlock & Nicholson McGowan & O'Connor 5–2 2–0
Totaal : 13–3 4–0
Vlag van Wales Wales Vlag van Kroatië Kroatië Legs Punten
Mark Webster Tonči Restović 4–0 1–0
Richie Burnett Boris Krčmar 4–3 1–0
Webster & Burnett Restović & Krčmar 5–1 2–0
Totaal : 13–4 4–0
Vlag van Duitsland Duitsland Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Legs Punten
Jyhan Artut Gary Mawson 4–3 1–0
Bernd Roith Darin Young 2–4 0–1
Artut & Roith Mawson & Young 4–5 0–2
Totaal : 10–12 1–3
Vlag van Schotland Schotland Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika Legs Punten
Gary Anderson Shawn Hogan 4–3 1–0
Peter Wright Devon Petersen 4–1 1–0
Anderson & Wright Hogan & Petersen 3–5 0–2
Totaal : 11–9 2–2**
Vlag van Engeland Engeland Vlag van Canada Canada Legs Punten
Phil Taylor Ken MacNeil 3–4 0–1
Adrian Lewis John Part 3–4 0–1
Taylor & Lewis MacNeil & Part 4–3 2–0
Totaal : 10–11 2–2**
Vlag van Nederland Nederland Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Legs Punten
Raymond van Barneveld Dietmar Burger 4–3 1–0
Vincent van der Voort Mensur Suljović 3–4 0–1
Van Barneveld & Van der Voort Burger & Suljović 5–2 2–0
Totaal : 12–9 3–1

* n.p.= niet gespeeld ** beslissende leg

Kwartfinale[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Australië Australië Vlag van België België Legs Punten
Simon Whitlock Kurt van de Rijck 4–0 1–0
Paul Nicholson Kim Huybrechts 2–4 0–1
Whitlock & Nicholson Van de Rijck & Huybrechts 4–2 2–0
Totaal : 10–6 3–1
Vlag van Wales Wales Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika Legs Punten
Mark Webster Shawn Hogan 4–0 1–0
Richie Burnett Devon Petersen 3–4 0–1
Webster & Burnett Hogan & Petersen 4–3 2–0
Totaal : 11–7 3–1
Vlag van Engeland Engeland Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Legs Punten
Phil Taylor Gary Mawson 3–4 0–1
Adrian Lewis Darin Young 4–3 1–0
Taylor & Lewis Mawson & Young 4–2 2–0
Totaal : 11–9 3–1
Vlag van Noord-Ierland (1924-1953) Noord-Ierland Vlag van Nederland Nederland Legs Punten
Brendan Dolan Vincent van der Voort 3–4 0–1
Mickey Mansell Raymond van Barneveld 2–4 0–1
Dolan & Mansell Van der Voort & Van Barneveld 3–4 0–2
Totaal : 8–12 0–4

* n.p.= niet gespeeld ** beslissende leg

Halve finales[6][bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Australië Australië Vlag van Nederland Nederland Legs Punten
Simon Whitlock Vincent van der Voort 4–3 1–0
Paul Nicholson Raymond van Barneveld 0–4 1–1
Simon Whitlock Raymond van Barneveld 4–2 2–1
Paul Nicholson Vincent van der Voort 4–2 3–1
Whitlock & Nicholson Van Barneveld & Van der Voort 4–0 5–1
Totaal : 14–11 5–1
Vlag van Engeland Engeland Vlag van Wales Wales Legs Punten
Phil Taylor Richie Burnett 1–4 0–1
Adrian Lewis Mark Webster 4–0 1–1
Phil Taylor Mark Webster 4–1 2–1
Adrian Lewis Richie Burnett 4–3 3–1
Taylor & Lewis Webster & Burnett 4–2 5–1
Totaal : 14–10 5–1

* n.p.= niet gespeeld ** beslissende leg

Finale[7][bewerken | brontekst bewerken]

De finale werd gespeeld op zondag 5 februari 2012 om 20:00 uur.

Vlag van Australië Australië Vlag van Engeland Engeland Legs Punten
Paul Nicholson Phil Taylor 4–7 0–1
Simon Whitlock Adrian Lewis 5–7 0–2
Simon Whitlock Phil Taylor 6–7 0–3
Paul Nicholson Adrian Lewis 7–4 1–3
Nicholson & Whitlock Taylor & Lewis 7–4 3–3
Totaal : 29–29 3–3**

* n.p.= niet gespeeld ** beslissende leg

Kampioen[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Engeland
Engeland
1ste titel

Uitzending televisie[bewerken | brontekst bewerken]

Het toernooi werd uitgezonden door Sky Sports in het Verenigd Koninkrijk en Ierland, door RTL 7 in Nederland, Fox Sports in Australië en door OSN Showtime Network in Midden-Oosten en Noord-Afrika.