WV-HEDW

WV-HEDW
Naam	Wilhelmina Vooruit Hortus Eendracht Doet Winnen
Opgericht	25 mei 1908
Plaats	Amsterdam Amsterdam
Complex	Sportpark Middenmeer
Aantal leden	2.000
Aantal velden	6
Competitie	Vierde divisie A zaterdag (2023/24) Derde klasse zondag (2023/24)
Tenue
Portaal    Voetbal

WV-HEDW is een amateurvoetbalvereniging uit Amsterdam, Nederland. De club is gevestigd op “Sportpark Middenmeer” en heeft de meeste seniorleden en -elftallen (40 mannen- en 6 vrouwenteams, dus 46 in totaal) van de bij de KNVB aangesloten verenigingen. Daarnaast heeft de club een omvangrijke jeugdafdeling met 46 jongens- en 10 meidenteams.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Wilhelmina Vooruit (1908-1956)[bewerken | brontekst bewerken]

Op 25 mei 1908 werd door een aantal 14- tot 16-jarige vrienden (die al twee jaar hadden gevoetbald onder de naam Uitspanning na Inspanning) de voetbalclub Wilhelmina opgericht. Onder de zeven oprichters waren Louis Aussen (voorzitter) en Martijn Sajet (secretaris-penningmeester).

Aanvankelijk werd op een grasveldje in het Oosterpark gespeeld. Daarna op een stukje zand, waar nu de Linnaeusparkweg uitkomt op de Linnaeuskade. Later bij de voormalige Parkschouwburg, waar nu de korfbalvelden zijn, grenzend aan het Wertheimplantsoen.

Bij het halfjaarlijks bestaan werd een feestprogramma opgevoerd in zaal Plancius; het eenjarig bestaan werd gevierd met een toneelvoorstelling in Odeon. Een traditie van halfjaarlijkse feesten was geboren. Vanaf 1912 kwamen daar de jaarlijkse revues bij, waarmee Wilhelmina in de jaren 1910 beroemd zou worden.

In oktober 1910 werd Wilhelmina toegelaten tot de tweede klasse van de Amsterdamsche Voetbalbond, waarin meteen het kampioenschap werd behaald. Het volgende jaar werd die prestatie herhaald in de eerste klasse, waardoor promotie naar de Nederlandse Voetbal Bond volgde. Doordat in de NVB al een vereniging met de naam Wilhelmina uit 's-Hertogenbosch speelde, moest het Amsterdamse Wilhelmina de naam veranderen. De nieuwe naam werd Wilhelmina Vooruit.

In 1910/15 werd Wilhelmina Vooruit ongeslagen kampioen in de Derde klasse NVB, maar door de mobilisatie volgde geen promotie.

Op 1 augustus 1910 verscheen het eerste nummer van het clubblad Onze Revue. Een gedrukt clubblad van een voetbalclub was toen een ongekende prestatie. Nog opvallender was de reis naar Duitsland in 1912: Wilhelmina Vooruit speelde wedstrijden in Essen en Elberfeld. Bij het vertrek van de trein waren onder andere journalisten en bondsbestuurders aanwezig.

Wilhelmina Vooruit was initiatiefnemer voor de oprichting van een jeugdcompetitie; en voor de eigen leden werd een verplichte sportkeuring ingevoerd. Ter gelegenheid van het eerste lustrum werd het Geïllustreerd Sportgedenkboek uitgegeven, met een voorwoord door Pierre de Coubertin (oprichter van de moderne Olympische Spelen). Al deze gedenkwaardige prestaties werden geleverd door bestuursleden die toen nog geen eenentwintig jaar oud waren.

Wilhelmina Vooruit bleef tot 1930 in de derde klasse spelen. Toen volgde degradatie naar de Vierde klasse.

Via de Banstraat, de Kruislaan tegenover Zeeburgia, de Kruislaan tegenover de Oosterbegraafplaats en de Middenweg, kwam Wilhelmina Vooruit in 1939 uiteindelijk terecht op Sportpark Voorland, waar de vervolgende 59 jaar werd verbleven.

In 1933 vierde Wilhelmina Vooruit het zilveren jubileum met een grote feestavond met Fien de la Mar. Wilhelmina Vooruit was in Rijnland en Westfalen een populaire club geworden, maar door de politieke ontwikkelingen in Duitsland moest het doel van de jaarlijkse reizen verplaatst worden naar Frankrijk. Naast buitenlandse reizen werden in deze tijd ook jaarlijks bottertochten op het IJsselmeer georganiseerd.

Na de Tweede Wereldoorlog werden onder leiding van de bestuursleden Martijn Sajet, Eliazer (Leo) van Geuns en Bob Hamel de activiteiten voortgezet. Het veertigjarig bestaan in 1948 werd gevierd met wedstrijden, een receptie en een cabaretavond.

Sportief gezien waren het moeilijke tijden. In 1949 degradeerde Wilhelmina Vooruit zelfs naar de AVB. Daar werd het meteen kampioen, waarna een promotie/degradatiewedstrijd gespeeld moest worden tegen … HEDW. Doordat tijdens het spel de scheidsrechter onwel werd en overleed, kon de wedstrijd niet worden uitgespeeld. De NVB besloot om beide teams toe te laten tot de vierde klasse. In 1953 volgde promotie naar de derde klasse.

In 1956 fuseerde Wilhelmina Vooruit met HEDW.

Hortus (1912-1931)[bewerken | brontekst bewerken]

Op 18 april 1912 werd Hortus op Rapenburg opgericht door onder meer David en Aron Wijnschenk, S. Duyts en Nathan (alias Nico) Nikkelsberg.

In tegenstelling tot Wilhelmina Vooruit en E.D.W. richtte Hortus zich uitsluitend op voetbal. En met succes: binnen enkele jaren promoveerde Hortus uit de Amsterdamsche Voetbalbond tot in de Tweede klasse van de NVB. Daarin bleef het jarenlang een toonaangevende club, maar het kampioenschap bleef buiten bereik. Later volgde degradatie naar de derde klasse.

In 1931 fuseerde Hortus met E.D.W.

EDW (1913-1931)[bewerken | brontekst bewerken]

In 1913 werd de club opgericht als “Eendracht Maakt Macht”. Het eerste bestuur werd gevormd door Ben Poons (voorzitter), Mau Verdoner (secretaris) en Gerrit Witteboon (penningmeester).

De vereniging bespeelde een veldje op een plek waar nu de De Lairessestraat is. In 1914 werd de naam gewijzigd in “Steeds Voorwaarts”, in 1915 in “Eendracht Doet Winnen”.^[1] Deze eerste twee jaren werd buiten competitieverband gespeeld.

In 1916 speelde E.D.W. in de derde klasse van de Amsterdamsche Voetbalbond. In 1921 werd al de derde klasse van de NVB bereikt. In 1924 degradeerde E.D.W. naar de vierde klasse.

E.D.W. hield zich niet alleen met voetbal bezig, maar ook met atletiek. En bij de lustrumvieringen werden er grootse revues opgevoerd.

In 1931 fuseerde E.D.W. met Hortus.

HEDW (1931-1956)[bewerken | brontekst bewerken]

HEDW ontstond in 1931 door de fusie tussen Hortus en Eendracht Doet Winnen.

HEDW startte in de derde klasse van de Nederlandse Voetbal Bond, maar degradeerde na twee jaar naar de vierde klasse. HEDW verhuisde regelmatig: het speelde op twee locaties aan de Middenweg, aan de Zuidelijke Wandelweg, aan de Weesperzijde en ten slotte op Sportpark Drieburg.

In 1938 werd het zilveren jubileum gevierd met (volgens traditie) een grootse revue. Ook werd dit jaar het kampioenschap behaald, en er werd tegen een Oud-Amsterdams elftal met Ajaxsterren gespeeld, waarbij de opbrengst ten goede kwam van het Comité voor Joodsche Vluchtelingen.

Toen HEDW in 1941 gedwongen werd de activiteiten te staken, spraken de bestuursleden af: "Ons werk moet voortgezet worden door de jongeren, die deze tijd zullen overleven".

Toen in 1945 bleek dat maar heel weinig leden de oorlog overleefd hadden, was die afspraak uit 1941 aanleiding om toch door te gaan. J. Benjamins nam hiertoe het initiatief, en erelid Mau Verdoner werd de nieuwe voorzitter. Er werd weer aan de competitie deelgenomen, er werden weer revues opgevoerd, en er werden weer buitenlandse reizen (nu naar België) georganiseerd.

HEDW handhaafde zich in de moeilijke jaren na de oorlog met moeite in de vierde klasse NVB. In 1949 degradeerde HEDW naar de AVB, om een jaar later – na een bewogen beslissingswedstrijd tegen Wilhelmina Vooruit – terug te keren in de vierde klasse NVB. In 1952 werd een succesvolle honkbalafdeling opgericht.

In 1956 fuseerde HEDW met Wilhelmina Vooruit.

WV-HEDW[bewerken | brontekst bewerken]

In de naoorlogse jaren hadden Wilhelmina Vooruit en HEDW het moeilijk. Het ledental was laag, er was weinig aanwas, en het ontbrak beide verenigingen aan kader. Daarom werd in 1956 besloten tot een fusie. De naam werd Wilhelmina Vooruit verenigd met HEDW (kortweg WV-HEDW). Het eerste bestuur werd gevormd door de WV-ers Sajet (voorzitter), Van Geuns (secretaris) en Melkman (commissaris) en de HEDW-ers Verdoner (tweede voorzitter) en Boon (penningmeester).

Het eerste voetbalteam ging in de derde klasse KNVB spelen, maar degradeerde in 1957 al naar de vierde klasse, en in 1959 zelfs naar de AVB. Het eerste honkbalteam deed het beter, en speelde tussen 1958 en 1963 zelfs enkele jaren in de hoofdklasse.

Naast de sportieve activiteiten zette WV-HEDW de tradities van Wilhelmina Vooruit en HEDW voort. Zo werd het gouden jubileum in 1958 gevierd met een grootse feestavond met bal, met een jubileumnummer van Onze Revue waarin bijdragen van minister-president Willem Drees en andere Europese regeringsleiders, met een honkbalwedstrijd tegen Volewijckers, en met een voetbalwedstrijd tegen Holland Sporting Club uit New York.

De beoogde doelen van de fusie in 1956 (groei en uitbreiding van het kader) werden niet bereikt. In 1964 telde de vereniging nog maar twee seniorenteams en één juniorenteam. Het eerste elftal speelde van 1959 tot 1968 onafgebroken in de eerste klasse AVB. De succesvolle honkbalafdeling ging in 1963 zelfstandig verder.

In 1960 overleed Ies Rabbie (15 jaar lang voorzitter van EDW en HEDW), en twee jaar later Louis Aussen (een van de oprichters van Wilhelmina). In 1965 trad Martijn Sajet af als voorzitter (na bestuurslid te zijn geweest sinds 1908). EDW-oprichter Mau Verdoner werd voorzitter, maar trad een jaar later als bestuurslid af, tegelijk met Willem Melkman.

In 1971 bleek WV-HEDW niet alleen organisatorische, maar ook financiële problemen te hebben. Een nieuw bestuur met Harry Polak (voorzitter), André Lopes Dias (secretaris) en Sander Post (penningmeester) pakte de problemen voortvarend aan, en legde de basis voor een mooie toekomst. Sander Post (bestuurslid sinds 1971, voorzitter van 1978 - 2002, erevoorzitter sinds 2002, helaas overleden op 11 januari 2017) en André Lopes Dias (bestuurslid sinds 1962, secretaris sinds 1971, erelid sinds 2006) zorgden sindsdien voor de continuïteit in het bestuur. Hette Spoelstra (voorzitter van 2002-2010, erelid sinds 2010 en oud 1e elftal speler) werd in januari 2011 opgevolgd door Casper Hamersma. Sinds 2015 hanteert Ronald Nijsen (lid sinds 1976, erelid sinds 2018 en oud 1e elftal speler) de voorzittershamer.

Zondag[bewerken | brontekst bewerken]

Het eerste zondagelftal promoveerde in 1968 nog wel naar de KNVB, maar degradeerde in 1972 alweer. Sindsdien werden sporadisch wel successen geboekt, maar toch is het eerste zondagelftal langzamerhand afgezakt naar het laagste niveau: (na de samenvoeging van AVB en KNVB) de Zevende klasse KNVB. Uiteindelijk heeft dat gezorgd voor een aantal jaren zonder eerste zondagelftal. Echter sinds het jubileumseizoen 2007/08 is er weer een zondag 1 ingeschreven, dat met wisselend succes in de Vijfde klasse KNVB opereerde. In het seizoen 2018/18 werd een nieuw eerste zondagteam geformeerd van talentvolle jonge spelers met als resultaat het kampioenschap en promotie naar de Vierde klasse.

De zondagafdeling breidde zich geleidelijk uit: van twee elftallen in 1965 tot twaalf elftallen in seizoen 2011/12. In het seizoen 2018/19 namen er zestien mannensenioren teams en 1 vrouwenseniorenteam deel aan de competitie.

Zaterdag[bewerken | brontekst bewerken]

Veel opmerkelijker nog is het ontstaan en de groei van de zaterdagafdeling. Eind jaren zestig nam een 'café-elftal' deel aan de competitie. In 1971 was er voor het eerst sprake van een serieus zaterdagelftal, in 1980 waren er vijf elftallen, en in het seizoen 2007/08 was dat opgelopen tot 21 elftallen in de zaterdagcompetitie. In het seizoen 2013/14 namen er 23 zaterdagelftallen aan de competitie deel. In het seizoen 2018/19 namen er 26 zaterdagelftallen aan de competitie deel, te weten 22 heren- en 4 damesteams. WV-HEDW is de grootste club van Nederland wat het aantal seniorenspelers betreft.^[2]

Ook met betrekking tot de sportieve resultaten is de aandacht enigszins verlegd naar de zaterdagafdeling. Het eerste zaterdagteam wist zich in vijftien jaar tijd op te werken van een vriendenclubje onder in de Tweede klasse AVB tot een gerespecteerd team in de Eerste klasse van de KNVB. Na het afscheid van enkele cruciale spelers, onder wie spits Frank de Lange, die het kalmer aan in een lager team gingen doen, degradeerde het eerste zaterdagelftal in 2009 naar de Derde klasse. In 2011 echter werd het kampioenschap in 3C (West-I) behaald, gevolgd door het kampioenschap in 2A in het seizoen 2012/13. Het verblijf in de Eerste klasse duurde een seizoen. Vervolgens werd het eerste zaterdagelftal weer kampioen, degradeerde weer en werd het in 2017 weer kampioen (na een zinderende beslissingswedstrijd tegen BOL die in de laatste minuut van de verlenging werd beslist). Zodoende komt het sinds 2017/18 weer uit in de Eerste klasse.

In 2022 werd voor het eerst in de historie de nieuw gevormde Vierde divisie zaterdag bereikt, dat toen als derde amateurniveau fungeerde.

Accommodatie[bewerken | brontekst bewerken]

Het veld op Sportpark Voorland werd in 1956 bij de fusie de thuishaven van WV-HEDW. Daar ook werd het monument opgericht met de beide gedenkstenen voor de omgekomen leden van Wilhelmina Vooruit en HEDW.

In 1997 moest WV-HEDW het veld op Sportpark Voorland verlaten, omdat daar woningbouw was gepland. Van de nood werd een deugd gemaakt: de eigenlijk te krappe behuizing werd ingeruild voor een mooie locatie op Sportpark Middenmeer. De inmiddels weer zeer gezonde financiële situatie van de vereniging maakte het mogelijk om een prachtig clubgebouw op te richten. Na de oplevering in januari 1998 zijn er in 2003 en 2008 kleedkamers bijgebouwd om het gegroeide aantal elftallen onderdak te kunnen bieden. Door de sterke groei begin deze eeuw was verdere uitbreiding noodzakelijk. In 2015 werd een geheel nieuw paviljoen ("de Voorzet") in gebruik genomen. Met 18 kleedkamers, en diverse opslag-, vergader- en ontvangstruimtes kan WV-HEDW zijn circa 100 elftallen en gasten in seizoen 2018/19 keurig huisvesten. Na de ingebruikname van het nieuwe kunstgras-hoofdveld (kurk) in oktober 2017 speelt WV op 4 kunstgrasvelden en 2 grasvelden". In de zomer/herfst van 2019 is uiteindelijk ook de kantine aangepast aan de sterk gegroeide vereniging. Er werd een deel aangebouwd, waarin ook nieuwe toiletgroepen zijn gerealiseerd.

Jeugdafdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Gedurende enkele decennia had WV-HEDW geen jeugdafdeling, er was onvoldoende belangstelling, er waren te weinig vrijwilligers, en de accommodatie was obsoleet en niet geschikt. Na de verhuizing in 1997 naar Sportpark Middenmeer kwam daar verandering in en in september 2000 namen 3 jeugdteams aan de competitie deel, een meidenteam en een E- en een F-team. De jeugdafdeling is sindsdien aanzienlijk gegroeid. In het seizoen 2019/20 nemen 56 jeugdteams, waaronder 10 meidenteams, aan de verschillende competities deel. Het niveau is inmiddels zo omhoog gegaan, dat er geregeld scouts van BVO's langs de lijn lopen. Toch heerst er binnen de jeugdafdeling ook de gezellige en respectvolle WV-HEDW sfeer met als jaarlijks hoogtepunt het 'Hette Spoelstra jeugdtoernooi', waaraan alle WV-HEDW jeugdteams deelnemen.

Lijst van voorzitters[bewerken | brontekst bewerken]

• 1908-1935 – Louis Aussen (WV; Amsterdam 1892 – oktober 1962)^[3]
  • 1912-1927 – Aron Wijnschenk (Hortus; Amsterdam 3 april 1891 – Sobibor 2 juli 1943)
  • 1927-1930 – Maurits Duitz (Hortus; Amsterdam 16 december 1899 – Sobibor 2 juli 1943)
  • 1930-1931 – S. Duyts (Hortus; †)
    • 1913-...? – Ben Poons (EDW; †)
    • ...?-1931 – Jacob de Paauw (EDW, erevoorzitter sinds 1931; Amsterdam 1 september 1897 – Midden-Europa 31 juli 1944)^[4]
  • 1931-1945 – Isaac Rabbie (HEDW, erelid; 1901/1902 – Amsterdam 3 februari 1960)
  • 1945-1956 – Mozes (Mau) Verdoner (HEDW, erelid; 1 juni 1897 – Amsterdam 1 februari 1986)
• 1935-1965 – Martijn Sajet (WV en WV-HEDW; Amsterdam 23 augustus 1892 – Hilversum 21 april 1975)
• 1965-1966 – Mozes (Mau) Verdoner (1 juni 1897 – Amsterdam 1 februari 1986)
• 1966-1970 – Henk J. Harmsen
• 1970-1971 – Jan Wiegman
• 1971-1974 – Hartog (Harry) Polak (Amsterdam 5 oktober 1925 – Diemen 24 maart 2007)
• 1974-1976 – Jan Kallenbach
• 1976-1978 – Jan Lenten^[5] (circa 1930)
• 1978-2002 – Sander Post (erevoorzitter sinds 2002, bestuurslid 1971-2015; Genemuiden 23 augustus 1946 – 11 januari 2017)^[6],^[7],^[8]
• 2002-2010 – Hette Spoelstra (erelid sinds 2010)
• 2010-2011 – André Lopes Dias (ad interim, erelid sinds 2006)
• 2011-2015 – Casper Hamersma
• 2015-heden – Ronald Nijsen (erelid sinds 2018)^[9]

Voorzitter Martijn Sajet, bestuurslid van de KNVB[bewerken | brontekst bewerken]

Sajet was lid van diverse commissies van de KNVB, onder meer van de financiële commissie. Toen bestuurslid dr. Van Prooije bondsvoorzitter werd in 1930, nam Sajet diens positie over.^[10]

In de zomer van 1940 trad hij ‘uit eigen beweging’ af als bestuurslid.^[11] Sajet overleefde de bezetting en nam meteen zijn taak weer op als voorzitter van Wilhelmina Vooruit en in het seizoen 1945-1946 kon de club een elftal op de been brengen. Omdat hij echter zogenaamd vrijwillig was teruggetreden, werd hij na de oorlog niet onmiddellijk herbenoemd in het bestuur van de KNVB. Bondsvoorzitter Karel Lotsy was van mening dat de aangesloten verenigingen daarover dienden te beslissen nadat Sajet zich reglementair kandidaat gesteld zou hebben. Wel hield Lotsy in december 1946 ‘een pleidooi voor de herverkiezing van den heer Martyn Sajet, die wegens abnormale oorlogsomstandigheden zijn functie, waarvoor hij altijd hard werkte, moest vaarwel zeggen.^[12] Dat pleidooi had niet direct resultaat, er moest een herstemming plaats vinden^[13] en uiteindelijk werd Sajet in maart 1947 herbenoemd tot bestuurslid van de KNVB.

Hij was een fervent tegenstander van de invoering van het betaalde voetbal in Nederland. Zo schreef hij: “De sportjournalisten en radiopraatjesmakers voeren met dezelfde middelen, waar mee Hitler en de zijnen het Duitse volk vergiftigd hebben, propaganda voor het beroepsvoetbal.”^[14]

In 1953 was hij een van de drie genoemde kandidaten om Karel Lotsy als bondsvoorzitter op te volgen.^[15]

In november 1955 verliet hij het bondsbestuur en werd tegelijk met de eveneens aftredende Otto de Vries en Henk de Munter tot erelid van de KNVB benoemd.^[16]

Martijn Sajet bleef aan als voorzitter van Wilhelmina Vooruit en vervolgens van de fusieclub WV-HEDW tot 1965. Hij overleed in 1975.

Monument[bewerken | brontekst bewerken]

Wilhelmina Vooruit en HEDW waren geen exclusief Joodse verenigingen, maar het aantal Joodse leden was wel bijzonder groot (resp. 45% en 95%). In de Tweede Wereldoorlog werden velen van hen vermoord.

Na de Tweede Wereldoorlog hebben zowel Wilhelmina Vooruit als HEDW een gedenksteen gemaakt ter nagedachtenis aan de omgekomen leden. Na de fusie in 1956 werden beide gedenkstenen geplaatst in een stenen monument naast het veld op Sportpark Voorland.

Toen WV-HEDW in 1998 verhuisde naar Sportpark Middenmeer, spraken de leden als nadrukkelijke wens uit dat het monument behouden zou blijven, en zou mee verhuizen. Het werd grondig gerestaureerd, en het markeert sindsdien de toegang tot het terrein van de vereniging.

De commissie die deze verhuizing en restauratie voorbereidde, besloot en passant het monument te verbeteren. Op de gedenkplaat van Wilhelmina Vooruit stonden namelijk wel de namen van de 67 omgekomen leden, maar niet de verenigingsnaam. Op de gedenkplaat van HEDW daarentegen stond wel de verenigingsnaam, maar niet de namen van de ongeveer 160 omgekomen leden. De twee gedenkstenen samen vormden een onduidelijk geheel voor hen die de verenigingsgeschiedenis niet kenden.

De commissie besloot tot de volgende aanpassing: de oude gedenkstenen zouden gehandhaafd blijven, maar er zouden glasplaten met aanvullende informatie worden toegevoegd. Daarmee gaf de commissie zichzelf de ambitieuze opdracht om de namen van de ongeveer 160 omgebrachte HEDW-leden te achterhalen.

Om te beginnen werd de laatste ledenlijst uit 1939-1940 vergeleken met de eerste ledenlijst uit 1945-1946. Door raadpleging van In Memoriam (het boek met de namen van de ruim 100.000 omgebrachte Joden), en door eigen onderzoek konden met zekerheid de namen van 60 vermoorde leden worden vastgesteld. Hun namen stonden gegraveerd in de glasplaat op het vernieuwde monument, toen dat op 24 mei 1998 werd onthuld. Onder de sprekers was de heer Harry Groen (locoburgemeester van Amsterdam). Rabbijn Raph Evers sprak het Yizkor (gebed voor de zielenrust van de doden) uit.

Het onderzoek naar de namen van de omgekomen HEDW leden werd voortgezet. Een groot probleem was, dat in de vooroorlogse ledenadministratie bij senior leden geen geboortedata waren opgenomen, zodat slechts namen en adressen van de leden beschikbaar waren. Desalniettemin slaagde de commissie – onder meer door inschakeling van het Gemeentelijk Bevolkingsregister – erin om uiteindelijk 162 namen met zekerheid vast te stellen.

Bij de herdenking op 4 mei 2000 werden de definitieve glasplaten onthuld. De historicus Evert de Vos, auteur van de doctoraalscriptie Verliest den moed toch niet. Joodse voetbalclubs in Amsterdam 1908-1948 hield bij deze gelegenheid een toespraak.

Na 55 jaar eert het monument nu toch nog alle slachtoffers: 67 Wilhelmina Vooruit leden, 162 met name genoemde HEDW leden, en 7 niet met name genoemde HEDW-leden "van wie wij het lot niet met zekerheid hebben kunnen vaststellen".

In de kosten van het omvangrijke en kostbare onderzoek en van de restauratie van het monument werd bijgedragen door verschillende donateurs, en door subsidies van het Ministerie van VWS, en van het Stadsdeel Watergraafsmeer.

Standaardelftallen[bewerken | brontekst bewerken]

De standaardelftallen spelen in het seizoen 2021/22 in de Eerste klasse zaterdag en Vierde klasse zondag van het KNVB-district West-I.

Resultaten zaterdag 1996-2022[bewerken | brontekst bewerken]

Competitieresultaten zaterdag 1996–2023[bewerken | brontekst bewerken]

2017: de beslissingswedstrijd op 20 mei bij EVC om het klassekampioenschap in 2A werd met 2-1 (na verlenging) gewonnen van BOL.

Competitieresultaten zondag 1957–2023[bewerken | brontekst bewerken]

Bekende (oud-)spelers[bewerken | brontekst bewerken]

• Karel Blits
• Jordi Blom
• Jan van Diepenbeek
• Cor van der Hoeven
• Ibrahim El Kadiri
• Immanuel Pherai
• Lily Yohannes

Uitdrukking[bewerken | brontekst bewerken]

De uitdrukking ‘Wilhelmina Vooruit’ met de betekenis ‘vrouw met grote boezem’ zou volgens Van Dale van de naam van de club kunnen zijn afgeleid.^[17][18]