Paul Van Grembergen

Paul Van Grembergen
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Volledige naam	Paul Adelin Camille Van Grembergen
Geboortedatum	18 september 1937
Geboorteplaats	Eksaarde
Sterfdatum	4 juni 2016
Sterfplaats	Ertvelde
Kieskring	Oost-Vlaanderen
Regio	Vlaanderen
Land	België
Partij	1967 - 1998 VU 1998 - 2001 VU-iD21 2001 - 2006 spirit
Functies
1968 - 1974	Provincieraadslid Oost-Vlaanderen
1970 - 1976	Gemeenteraadslid Ertvelde
1970 - 1976	Schepen Ertvelde
1974 - 1985	Volksvertegenwoordiger
1974 - 1980	Lid Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap
1979 - 1981	Fractievoorzitter Kamer van volksvertegenwoordigers
1980 - 1985	Lid Vlaamse Raad
1981 - 1985	Fractievoorzitter Vlaamse Raad
1985 - 1987	Provinciaal senator Oost-Vlaanderen
1987 - 1995	Algemeen Secretaris Volksunie
1987 - 1995	Volksvertegenwoordiger
1988 - 1995	Lid Vlaamse Raad
1988 - 1995	Fractievoorzitter Vlaamse Raad
1976 - 2006	Gemeenteraadslid Evergem
1995 - 2000	Schepen Evergem
1995 - 2001	Vlaams Parlementslid[1]
1995 - 2001	Fractievoorzitter Vlaams Parlement
2001 - 2006	Burgemeester Evergem
2001	Vlaams minister van Buitenlandse Handel en Huisvesting
2001 - 2002	Vlaams minister van Buitenlands Beleid
2001 - 2004	Vlaams minister van Binnenlandse Aangelegenheden en Ambtenarenzaken
2002 - 2004	Vlaams minister van Cultuur[2]
Portaal    België Politiek

Paul Adelin Camille Van Grembergen (Eksaarde, 18 september 1937 – Ertvelde, 4 juni 2016) was een Belgisch politicus voor de Volksunie en spirit.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]

Van Grembergen ging naar de middelbare school aan het Koninklijk Atheneum in Boom. Hij studeerde vervolgens van 1957 tot 1960 in Drongen filosofie en volgde daarna in Gent aan het Hoger Instituut voor Sociale Studiën een opleiding maatschappelijk assistent.^[3] Na zijn studies oefende hij van 1961 tot 1974 het beroep van leraar uit.

Volksunie en spirit[bewerken | brontekst bewerken]

In 1967 werd Van Grembergen naar aanleiding van de acties rond Leuven Vlaams politiek actief in de Volksunie.^[4] Voor deze partij was hij van 1968 tot 1974 provincieraadslid van Oost-Vlaanderen. Ook werd hij in 1970 verkozen tot gemeenteraadslid van Ertvelde, waar hij van 1971 tot 1976 schepen van sport en cultuur was. Na de gemeentelijke fusies van 1976 werd hij gemeenteraadslid van Evergem, wat hij bleef tot in 2006.

In 1974 stapte hij over naar de nationale politiek. Van 1974 tot 1985 zetelde Van Grembergen voor het arrondissement Gent-Eeklo in de Kamer van volksvertegenwoordigers. In de Kamer was hij van 1979 tot 1981 fractievoorzitter van de Volksunie. Nadat hij bij de verkiezingen van 1985 niet herkozen werd als Kamerlid, zetelde hij van 1985 tot 1987 als provinciaal senator in de Belgische Senaat, waar hij ook VU-fractievoorzitter was. Daarna was hij van 1987 tot 1995 opnieuw Kamerlid.

In de periode april 1974-oktober 1980 zetelde hij als gevolg van het toen bestaande dubbelmandaat ook in de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap, die op 7 december 1971 werd geïnstalleerd. Vanaf 21 oktober 1980 tot oktober 1985 en van februari 1988 tot mei 1995 was hij lid van de Vlaamse Raad, de opvolger van de Cultuurraad en de voorloper van het huidige Vlaams Parlement. Van december 1981 tot oktober 1985 en van mei 1988 tot mei 1995 zat hij er de VU-fractie voor. Bij de eerste rechtstreekse verkiezingen voor het Vlaams Parlement van 21 mei 1995 werd hij verkozen in de kieskring Gent-Eeklo. Hij bleef Vlaams volksvertegenwoordiger tot mei 2001, waarna hij Vlaams minister werd. Gedurende zijn zesjarig mandaat in het Vlaams Parlement bleef hij de hele tijd fractievoorzitter: eerst van de VU-fractie en vanaf juli 1999 tot mei 2001 van de VU&ID-fractie. Op 27 april 1999 en 31 maart 2004 werd hij in de plenaire vergadering van het Vlaams Parlement gehuldigd voor zijn 25 jaar respectievelijk 30 jaar parlementair mandaat. Op 27 maart 2006 kende het Bureau (dagelijks bestuur) van het Vlaams Parlement hem de titel van erefractievoorzitter toe.

Na de gemeenteraadsverkiezingen van 1994 werd hij in Evergem eerste schepen. In 2001 volgde hij er Peter Vereecke op als burgemeester, wat hij bleef tot in 2006.

In mei 2001 volgde hij Johan Sauwens op als Vlaams minister. Hij kreeg de bevoegdheden Buitenlandse Handel, Huisvesting, Buitenlands Beleid, Binnenlandse Aangelegenheden en Ambtenarenzaken.^[5] Bij de ontbinding van de Volksunie in 2001 koos Van Grembergen voor het spirit van Bert Anciaux.

Toen Bert Anciaux in juli 2002 ontslag nam als Vlaams minister, nam hij ook diens bevoegdheid Cultuur over.^[6][7] In 2004 werd hij niet herverkozen voor het Vlaams Parlement. Hij nam vervolgens zijn burgemeestersambt op in Evergem, alwaar tijdens zijn ministerschap Patricia De Waele waarnemend burgemeester was.^[8] In 2004 verliet hij de nationale politiek en twee jaar later ook de lokale politiek.^[9] In 2008 ondertekende Marino Keulen (Open Vld) een besluit waarmee hij de titel van ereburgemeester verleende aan Van Grembergen.^[10]

Pensioen[bewerken | brontekst bewerken]

Na zijn pensioen werd Van Grembergen actief in allerlei culturele organisaties. Zo was hij voorzitter van de vzw Vlaamse Kunstcollectie, de vzw Culturele Biografie Vlaanderen, de vzw FARO. Vlaams steunpunt voor cultureel erfgoed en het Algemeen Nederlands Verbond, en was hij lid van de raad van bestuur van het Vlaams-Nederlands Huis deBuren.^[11] Daarnaast stond hij bekend als een liefhebber van volkssporten. Zo was hij een van de drijvende krachten achter de kandidatuur van het wipschieten als immaterieel werelderfgoed van de UNESCO. De kandidatuur werd echter in 2005 in de laatste ronde geëlimineerd.^[12]

In 2011 besloot de Vlaamse Regering Paul Van Grembergen op vraag van minister-president Kris Peeters en de N-VA te ontzetten uit zijn ambt als voorzitter van de raad van bestuur van het Vlaamse Cultuurhuis 'De Brakke Grond'. Hij werd opgevolgd door Diane Verstraeten. De N-VA ontkende bij monde van Geert Bourgeois te hebben aangedrongen op zijn ontslag.^[13] Hij kreeg nog de post van bestuurder aangeboden, maar Van Grembergen bedankte voor die eer.^[14] In Nederland werd hij benoemd tot officier in de Orde van Oranje-Nassau.^[15]