Napoleon Victor Bonaparte

Napoleon Victor Jérôme Frédéric Bonaparte (Parijs, 18 juni 1862 – Brussel, 3 mei 1926) was de oudste zoon van Napoleon Jozef Karel Paul Bonaparte en Maria Clothilde van Savoye, dochter van Victor Emanuel II van Italië. Zijn grootvader Jérôme Bonaparte was een broer van keizer Napoleon I.

Hij werd in het testament van de prince impérial Napoleon Eugène als diens opvolger als hoofd van het Keizerlijk Huis Bonaparte aangewezen, hoewel Napoleon Jozef Karel Paul officieel als zodanig gold. In 1884 verklaarde hij zichzelf tot kandidaat voor de troon. Datzelfde jaar was hij gebrouilleerd geraakt met zijn vader, wiens democratiserende opvattingen hij afkeurde.

Victor trad op 14 november 1910 op het kasteel Moncalieri nabij Turijn, Italië, in het huwelijk met prinses Clementina van België, dochter van Leopold II en koningin Maria Hendrika.^[1] Dit huwelijk was omstreden omdat de vader van de bruid zijn zegen niet wilde geven. Het paar moest wachten tot de dood van de koning.

Na zijn vaders dood in 1891 werd hij door de meeste Bonapartisten als familiehoofd erkend, hoewel sommige zijn jongere broer Lodewijk prefereerden. Hij stierf op 3 mei 1926 te Brussel.

Uit zijn huwelijk met Clementine kwamen twee kinderen voort:

• Marie Clotilde Eugénie Alberte Laetitia Généviève (1912-1996), gehuwd met Serge de Witt
• Lodewijk Jérôme Victor Emanuel Leopold Marie (1914-1997)

Voorouders[bewerken | brontekst bewerken]