Monty Python's Life of Brian

Monty Python's Life of Brian
(Filmposter op en.wikipedia.org)
Tagline	Honk if you love Brian.; A motion picture destined to offend nearly two thirds of the civilized world. And severely annoy the other third.
Alternatieve titel(s)	Life of Brian
Regie	Terry Jones
Producent	John Goldstone
Scenario	Monty Python
Hoofdrollen	Graham Chapman John Cleese Terry Gilliam Eric Idle Terry Jones Michael Palin Sue Jones-Davies
Muziek	Geoffrey Burgon
Montage	Julian Doyle
Cinematografie	Peter Biziou
Productiebedrijf	HandMade Films Python (Monty) Pictures Orion Pictures
Distributie	Cinema International Corporation
Première	1979
Genre	Komedie, satire
Speelduur	94 min.
Taal	Engels, Latijn
Land	Verenigd Koninkrijk
Voorloper	Monty Python and the Holy Grail
Vervolg	The Meaning of Life
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal    Film

Monty Python's Life of Brian (of kortweg Life of Brian) is de derde film van de Monty Python-cast, uit 1979. De film werd geregisseerd door Pythonlid Terry Jones. De personages worden grotendeels gespeeld door de leden van Monty Python, die allen meerdere rollen op zich namen.

Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]

Life of Brian is een persiflage op het leven van Jezus Christus en beoogde zowel kritiek op religieus fanatisme als kritiek op de (Britse) politiek. Destijds zorgde de film voor heel wat controverse en in sommige landen (Noorwegen, Italië, Ierland, bepaalde staten in het zuiden van de VS) werd de film verboden. De film maakt niet zozeer Jezus zelf belachelijk – de leden van Monty Python gaven aan Jezus juist een wijze man te vinden – maar bekritiseert met name georganiseerde religie, massahysterie en politiek.

Behalve op het leven van Jezus Christus wordt de film ook gezien als parodie op linkse groeperingen die in de jaren zeventig bestonden. In de film is sprake van verschillende groepen die min of meer protesteren tegen de Romeinse bezetting van Judea, maar die hoofdzakelijk met elkaar concurreren. Deze organisaties dragen namen als The Judean People's Front, The People's Front of Judea en (met slechts één lid) The Popular Front of Judea.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Brian Cohen, een jood die naast het geboortestalletje van Jezus in Bethlehem wordt geboren, wordt door een misverstand reeds bij zijn geboorte aangezien voor de messias. Hij en zijn moeder krijgen bezoek van de Wijzen uit het oosten, die aan de moeder van Brian goud, wierook en mirre schenken, om even later hun vergissing te ontdekken en het allemaal weer af te pakken. Eenmaal volwassen sluit Brian zich aan bij de anti-Romeinse verzetsbeweging People's Front of Judea. Een van zijn verzetsdaden is het in het Latijn op de muur kalken van de tekst "Romeinen, ga naar huis". Terwijl hij Romanes eunt domus op de muur schrijft, wordt hij gesnapt door een centurion, die hem voor straf 100 maal de correcte tekst Romani ite domum op de muur laat schrijven. Na een andere mislukte verzetsdaad slaat Brian op de vlucht.

Alles wat Brian doet en zegt wordt echter verheven tot wonder. Tegen zijn bedoelingen in verwerft hij zich een brede aanhang en wordt hij opnieuw aangezien voor de messias. Dat gebeurt zelfs op het moment waarop Brian zijn volgelingen oproept om naar huis terug te keren en hem met rust te laten. Hierbij roept hij tot de samengestroomde volgelingen "You're all individuals", waarop zij unisono terugroepen: "Yes, we're all individuals". Het enige niet-kuddedier roept juist: "I'm not". Brian probeert zijn aanhangers te ontvluchten maar wordt uiteindelijk gevangengenomen en veroordeeld door Pontius Pilatus. Die verleent hem vanaf het balkon op verzoek van het volk gratie, maar de kruisiging is dan al in volle gang. Als de centurion en zijn mannen de groep gekruisigden bereiken en Brian van zijn kruis willen halen, roept een van de andere 139 veroordeelden dat híj Brian is. Deze wordt in Brians plaats vrijgelaten, ondanks het geroep van de anderen, dat zij ook allemaal Brian zijn. Mogelijke bevrijders van Brian komen nu langs, onder wie ook de leden van zijn verzetsgroep en de vrouw, Judith, die van hem hield. Zij zwaaien hem als martelaar alle lof toe, maar keren hem vervolgens de rug toe. Als duidelijk is, dat de veroordeelden niet van hun kruis worden gered, zet Brians buurman aan het kruis het slotlied Always Look on the Bright Side of Life in.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Alle leden van de Monty Python-crew spelen meerdere rollen in de film. Verder speelt ook George Harrison een rol. Zonder zijn hulp zou de film nooit zijn uitgekomen, want Harrison financierde de film toen bleek dat het onderwerp zo controversieel was dat de gecontracteerde financiers afhaakten. De film werd gemaakt in Monastir in Tunesië. Ook Spike Milligan, die qua humor de weg voor de Pythons heeft gebaand met The Goon Show maakt een cameo, als eenzame profeet waar niemand meer naar luistert, omdat men massaal achter Brian aanloopt.

Controverse[bewerken | brontekst bewerken]

De film deed veel stof opwaaien omdat sommige gelovigen het verhaal opvatten als blasfemie, een parodie op het leven van Jezus Christus en kritiek op religie in zijn algemeenheid. Hierbij speelde het opzienbarende einde van de film, een scène waarin slachtoffers van een massale kruisiging – onder wie Eric Idle en de hoofdfiguur Brian – een komisch lied zingen, een belangrijke rol.

Verschillende Britse gemeenten verboden aanvankelijk de vertoning van de film. Dat bleek echter weinig zoden aan de dijk te zetten, want mensen gingen naar gemeenten waar de film wel werd vertoond om hem daar te bekijken. In Ierland was de film gedurende acht jaar verboden, en in Noorwegen een jaar. Het Noorse verbod dreef de populariteit van de film in Zweden op, waar hij werd aangeprezen als "de film die zo grappig is dat de Noren hem verboden".

In Italië werd de film pas in 1990 voor het eerst uitgebracht.

Muziek[bewerken | brontekst bewerken]

Bij het horen van de indrukwekkende titelsong wordt vaak gedacht dat Shirley Bassey de zangeres was, maar in werkelijkheid was het Sonia Jones , die toen nog maar 16 jaar jong was. De stijl doet wel denken aan Goldfinger(1964), dat wel door Shirley Bassey gezongen werd.^[1]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

• (en)  Monty Python's Life of Brian in de Internet Movie Database