Michel de l'Hospital

Michel de l'Hospital of Michel de l'Hôpital (Aigeperse, circa 1505 – Boutigny, 1573) was een jurist en kanselier van Frankrijk van 1560 tot 1573.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Michel de l'Hospital studeerde rechten in Bologna en Padua; aan deze laatste universiteit was hij kort professor. Zijn carrière verliep aan het Rekenhof alsook aan het Parlement van Parijs. Hij werkte aan hervormingen van het Franse recht en de administratie. Zijn politieke gematigdheid in de oorlogen tussen katholieken en protestanten in Frankrijk was bekend; hij onderhield relaties met andere gematigde Fransen zoals Michel de Montaigne en Etienne de la Boetie.

Met steun van de regentes Catharine de Medici en de machtige kardinaal Karel van Lotharingen werd hij in 1560 kanselier van Frankrijk^[1]. De slechte staatsfinanciën verplichtten hem besparingen in het leger te doen, alsook kerkelijke belastingen te heffen. Als kanselier organiseerde hij overleg tussen hugenoten en katholieken. Het bekendste overleg is dat van Poissy in 1561. Dit overleg van de laatste kans faalde. Hij stelde het Edict van Saint-Germain (1562) op, dat een beperkte tolerantie toeliet voor hugenoten. Door het bloedbad van Wassy kort nadien (maart 1562), werd dit Edict dode letter. Tijdens het bloedbad van de Bartholomeusnacht lieten de katholieken hem in leven (1572). De l'Hospital moest nadien aftreden als kanselier (1573).

Michel de l'Hospital was eveneens een schrijver van Latijnse verzen en teksten. Deze zijn gebundeld in de Poemata en de Epistula^[2].