Lijst van parken en reservaten in Frankrijk
Parken en reservaten in Frankrijk. Zie ook Natuur in Frankrijk.
Nationale parken[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Lijst van nationale parken in Frankrijk voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
- Nationaal park Calanques
- Nationaal park Cevennen
- Nationaal park Vanoise
- Nationaal park Écrins
- Nationaal Park Pyreneeën
- Nationaal park Mercantour
- Nationaal park Port-Cros
- Nationaal Park Guadeloupe
- Nationaal Park Réunion
- Nationaal Park Guyana
- Nationaal park Forêts
Nationale parken in Frankrijk worden beheerd en onderhouden door Parcs Nationaux de France. Elk nationaal park heeft een toeristisch bureau, het Maison du Parc. Elk Frans nationaal park bestaat uit een coeur (kernzone) met strenge regels en een aire d'adhésion (randzone) waar veel minder strenge beschermingsregels gelden.
Natuurreservaten[bewerken | brontekst bewerken]
Daarnaast worden in Frankrijk zo'n 30 000 hectare natuur beschermd in een natuurreservaat (réserve naturelle) onder de koepel van Réserves naturelles de France (RNF). Deze 349 natuurreservaten worden beheerd door de Franse staat, de regionale overheid of een beherende organisatie.[1]
Regionale natuurparken[bewerken | brontekst bewerken]
In het kader van duurzame ontwikkeling kunnen Regio's op hun territorium een natuurpark creëren indien er een fragiel evenwicht en een rijk maar bedreigd natuurpatrimonium aanwezig is. Een regionaal natuurpark (Frans: parc naturel régional) is dus een gebied in Frankrijk waarbinnen men tracht het landschappelijk en cultureel erfgoed te bewaren (te vergelijken met een Nederlands nationaal landschap, een Duits Naturpark of een Britse Area of Outstanding Natural Beauty). Het gaat om gebieden met een typisch landschap en erfgoed. De regionale natuurparken werden opgericht sinds 1967. Er zijn 58 parcs naturels régionaux in Frankrijk. Een Frans regionaal natuurpark - dat geen reglementaire bevoegdheden heeft- mag niet verward worden met een Frans nationaal park (parc national) of een Frans natuurreservaat (réserve naturelle), waarin de natuur veel strenger beschermd wordt. Elk regionaal natuurpark heeft een eigen logo; een groene ovaal met daarop in het wit enkele typische landschappen, dieren, erfgoed van de streek.
De procedure[bewerken | brontekst bewerken]
Eerst geeft de regio een gemotiveerd advies, vervolgens vindt er een publieke enquête plaats onder de departementen, communes en verenigde communes. Tot slot wordt het hele dossier overgemaakt aan de minister van milieu die de klassering van het gebied gebiedt per decreet. De omgekeerde weg is ook mogelijk, dan spreken we over declassering.
Juridisch regime[bewerken | brontekst bewerken]
Enerzijds blijft het algemene recht van toepassing op de regionale natuurparken. Anderzijds krijgt het park bepaalde voorrechten die zijn vastgelegd in haar reglement (chartre). Dit document is heel belangrijk want het wordt zelfs bij het hiervoor genoemde decreet van klassering gevoegd. Ook is het zo dat bepaalde urbanisatiedocumenten van de Communes in overeenstemming moeten zijn moet dit reglement. Hierbij denken we aan SCOT (schéma de cohérence territoriale) en PLU (plan local d'urbanisme). Nochtans heeft het reglement, noch normatieve waarde noch de waarde van deze urbanisatiedocumenten. Het reglement bestaat uit een rapport dat de doelstellingen en fundamentele principes bevat, een plan dat de verschillende zones aangeeft en de bijlagen.
Juridisch statuut[bewerken | brontekst bewerken]
Statuut van 'syndicat mixte', met als voornaamste bevoegdheid het geven van advies.
Lijst[bewerken | brontekst bewerken]
Zie ook:
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
- Website van de Nationale Parken van Frankrijk
- Website van de Regionale Natuurparken van Frankrijk
- Website van de Natuurreservaten van Frankrijk
Referenties[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ Réserves naturelles de France. Gearchiveerd op 6 december 2023.
· 
· 
