Jules Renkin

Jules Renkin
Geboren	Elsene, 3 december 1862
Overleden	Brussel, 15 juli 1934
Land	België
Partij	Katholieke Unie
Premier van België
Aangetreden	6 juni 1931
Einde termijn	22 oktober 1932
Regering	Renkin I Renkin II
Voorganger	Henri Jaspar
Opvolger	Charles de Broqueville
Minister van Financiën
Aangetreden	27 februari 1932
Einde termijn	22 oktober 1932
Regering	Renkin I Renkin II
Voorganger	Maurice Houtart
Opvolger	Henri Jaspar
Minister van Binnenlandse Zaken
Aangetreden	2 december 1919
Einde termijn	2 juni 1920
Regering	Delacroix II
Voorganger	Charles de Broqueville
Opvolger	Henri Jaspar
Aangetreden	15 juni 1931
Einde termijn	27 februari 1932
Regering	Renkin I
Voorganger	Henri Jaspar
Opvolger	Henri Carton de Tournai
Minister van Justitie
Aangetreden	1 mei 1907
Einde termijn	30 oktober 1908
Regering	De Trooz Schollaert
Voorganger	Jules Van den Heuvel
Opvolger	Léon de Lantsheere
Minister van Koloniën
Aangetreden	30 oktober 1908
Einde termijn	21 november 1918
Regering	Schollaert De Broqueville I Cooreman
Voorganger	Geen (positie gecreëerd)
Opvolger	Louis Franck
Portaal    België Politiek

Jules Laurent Jean Louis Renkin (Elsene, 3 december 1862 - Brussel, 15 juli 1934) was een Belgisch katholiek politicus.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Renkin promoveerde in 1884 tot doctor in de rechten aan de Katholieke Universiteit Leuven en vestigde zich als advocaat.

In 1891 werd hij medeoprichter van L'Avenir Social: journal démocratique catholique. Hij werd in 1895 gemeenteraadslid van Elsene en vervulde dit mandaat tot in 1907.

In juli 1896 werd hij verkozen tot lid van de Kamer van volksvertegenwoordigers voor het arrondissement Brussel voor de Katholieke Partij en vervulde dit mandaat tot aan zijn dood in 1934. Voor de Eerste Wereldoorlog was Renkin een mandataris van de christelijke arbeidersbeweging en gold hij als christendemocratisch politicus, maar nadien evolueerde hij in conservatieve richting. In 1925 was hij zelfs tegenstander van een regering van christendemocraten en socialisten, geleid door Prosper Poullet.^[1]

Hij was achtereenvolgens van 1907 tot 1908 minister van Justitie, van 1908 tot 1918 minister van Koloniën, van 1918 tot 1919 minister van Spoorwegen en PTT en van 1919 tot 1920 minister van Binnenlandse Zaken. Van 6 juni 1931 tot 22 oktober 1932 was hij eerste minister, van 1931 tot 1932 minister van Binnenlandse Zaken en Volksgezondheid en in 1932 korte tijd minister van Financiën.

Hoewel Renkin eerder een tegenstander van de Vlaamse Beweging was. Toch was hij in 1908 een van de initiatiefnemers van de wet die het gebruik van het Nederlands in het Brabantse Hof van Assisen en verdedigde hij in 1920 de eis tot vernederlandsing van de Rijksuniversiteit Gent.

Tijdens zijn premierschap leidde hij twee katholiek-liberale regeringen. Er kwam in 1932 onder andere een nieuwe taalwetgeving tot stand die belangrijk was voor de administratie en het onderwijs. Zijn regeringen hielden niet lang stand door de aanzwellende economische crisis.

In mei 1933 werd Renkin verkozen tot voorzitter van het Katholiek Verbond van België. In mei 1934 nam hij wegens ziekte ontslag uit die functie, waarna Prosper Poullet een maand later werd verkozen tot zijn opvolger. Renkin overleed in juli 1934.

Renkin werd in 1920 tot minister van Staat benoemd.

Eretekens[bewerken | brontekst bewerken]

Zoals vermeld op zijn overlijdensbericht.

•  België: Minister van Staat
•  België: Grootlint in de Leopoldsorde
•  België: Grootlint in de Orde van de Afrikaanse Ster
•  België: Grootkruis in de Kroonorde
•  Spanje: Grookruis met Keten in de Orde van Isabella de Katholieke
•  Verenigd Koninkrijk: Ridder Grootkruis in de Orde van het Britse Rijk
•  Frankrijk: Grootkruis Legioen van Eer
•  Vaticaanstad: Grootkruis Orde van Sint-Gregorius de Grote

Publicaties[bewerken | brontekst bewerken]

• La limitation légale de la journée de travail, Brussel, 1891.
• Le Mouvement démocratique chrétien, Brussel, 1894.
• Anvers. Installations maritimes et système défensif, Brussel, 1905.
• L'étude de la religion et de la politique, Brussel, 1906.
• La question de l'annexion du Congo, 1908.
• Le gouvernement de Sainte-Adresse, in: The Times, 9 april 1920.
• Le problème des langues en Belgique, 1927.

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

• Pierre NOTHOMB, Silhouettes de guerre: M. Jules Renkin, in: Le Correspondant, 25 april 1917.
• Pierre NOTHOMB, Jules Renkin et la conquête africaine, Brussel, 1917.
• Baron DE HAULEVILLE, Jules Renkin, 1934.
• F. DELLICOUR, Renkin, in: Biographie coloniale belge, T. IV.
• Paul VAN MOLLE, Het Belgisch Parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.
• Guy VANTHEMSCHE, Le Congo belge pendant la Première Guerre mondiale. Les rapports du ministre des Colonies Jules Renkin au roi Albert Ier 1914-1918, Brussel, 2009.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

• Jules Renkin in de ODIS