Ivet Lalova

Ivet Lalova
	Tijdens de Bislett Games 2011
Volledige naam	Ivet Miroslavova Lalova
Geboortedatum	18 mei 1984
Geboorteplaats	Sofia
Nationaliteit	Bulgarije
Lengte	1,66 m
Gewicht	52 kg
Sportieve informatie
Discipline	sprint
Eerste titel	Bulgaars indoorkampioene 60 m 2003
OS	2004, 2008, 2012, 2016, 2020
Portaal	Atletiek

Ivet Miroslavova Lalova (Bulgaars: Ивет Мирославова Лалова) (Sofia, 18 mei 1984), is een Bulgaarse sprintster, die voornamelijk op de 100 en de 200 m uitkomt. Zij werd Europees kampioene op de 200 m en nam vijfmaal deel aan de Olympische Spelen, maar behaalde hierbij geen medailles.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Haar vader, Miroslav Lalov, kwam al in 1966 voor Bulgarije uit op de 200 m. Hij was in 1966 Bulgaars kampioen. Ivet begon met zwemmen en gymnastiek, maar schakelde al snel over op atletiek. In 2000 werd ze Bulgaars jeugdkampioene op de 100 en de 200 m en werd vierde op de wereldkampioenschappen voor junioren in 2001. In 2003 won ze op de Europese kampioenschappen voor junioren zowel de 100 als de 200 m.

In 2004 liep Lalova in Plovdiv een persoonlijk record van 10,77 s op de 100 m, waarmee ze zich een plaats in de top-10 aller tijden verschafte. Op de Europese indoorkampioenschappen van 2005 werd ze kampioene op de 200 m.

Haar sportcarrière lag van juni 2005 tot en met mei 2007 stil, doordat ze haar rechterbeen brak tijdens een warming-up in Athene.

In 2007 hervatte Ivet Lalova haar carrière met een zevende plaats op de wereldatletiekfinale in Stuttgart. Op de Olympische Spelen van 2008 van Peking sneuvelde zij op de 100 m in de halve finale met een tijd van 11,51. Op de 200 m bereikte zij de finale, waarbij ze genoegen moest nemen met een vijfde plaats in 22,57. Op de Olympische Spelen van 2012 in Londen sneuvelde ze op zowel de 100 m als de 200 m in de halve finale.

Ivet Lalova eindigde tweemaal als negende in de halve finales van de wereldkampioenschappen van 2013 in Moskou, waar slechts acht personen de finale mogen lopen. Op de 200 m liep Lalova 22,81 s, waar Charonda Williams zich als tijdsnelste kwalificeerde voor de finale met een tijd van 22,80 s. Op de 100 m was de afstand tot de finale groter. Ze had sneller dan 11,01 s moeten sprinten, waar ze zelf 11,10 s liep.