Isle of Man TT 1981

TT van Man 1981
Snaefell Mountain Course
Officiële naam	Isle of Man Tourist Trophy
Land	Isle of Man
Datum	6 tot 11 juni 1981
Organisator	ACU
Formula One TT
Eerste	Graeme Crosby
Tweede	Ron Haslam
Derde	Joey Dunlop
Sidecar TT Leg one
Eerste	Jock Taylor/ Benga Johansson
Tweede	Mick Boddice/ Chas Birks
Derde	Derek Bayley/ Bob Bryson
Senior TT
Eerste	Mick Grant
Tweede	Donnie Robinson
Derde	John Newbold
Junior TT
Eerste	Steve Tonkin
Tweede	Bob Jackson
Derde	Charlie Williams
Formula Two TT
Eerste	Tony Rutter
Tweede	Phil Odlin
Derde	Charlie Williams
Formula Three TT
Eerste	Barry Smith
Tweede	Dave Raybon
Derde	Denis Casement
Sidecar TT Leg two
Eerste	Jock Taylor/ Benga Johansson
Tweede	Dick Greasley/ Stewart Atkinson
Derde	Roy Hanks/ Vince Biggs
Classic TT
Eerste	Graeme Crosby
Tweede	Mick Grant
Derde	Alex George

De TT van Man 1981 werd verreden van 6 tot 11 juni 1981 op de Snaefell Mountain Course op het eiland Man. Door de Interval-start reed men eigenlijk een tijdrace.

De wedstrijden eisten het leven van de Australische coureur Kenny Blake, die op 9 juni tijdens de vijfde ronde van de Senior TT verongelukte bij Ballagarey Corner.

Formula One TT[bewerken | brontekst bewerken]

Zaterdag 6 juni, 6 ronden (364,38 km), toegelaten: tweetaktmotoren van 350- tot 500 cc, viertaktmotoren van 600- tot 1.000 cc.

De Formula One TT op 6 juni begon met enige paniek bij Heron Suzuki GB-team van Graeme Crosby, die vlak voor de start constateerde dat zijn achterband lek was. Er werd een nieuw wiel gemonteerd, maar toen bleek de ketting te lang, de gearing verkeerd en miste men een bout van het achterwiel. Crosby kwam daardoor tien seconden te laat aan de start, maar omdat er een interval-start werd gebruikt kon hij niet zomaal starten. Hij werd achteraan in het startveld geplaatst en zijn latere starttijd van 4 minuten en 50 seconden werd niet teruggegeven. Intussen ging de wedstrijd van start en lag Honda-coureur Joey Dunlop twee ronden lang aan de leiding. Mick Grant kwam met zijn Suzuki tot op enkele seconden van Dunlop, maar hij maakte een schakelfout waardoor hij zijn motor opblies. Dunlop moest bij zijn pitstop zijn motor opnieuw laten afstellen maar verloor ook 1½ minuut omdat hij een nieuw achterwiel moest laten monteren. Daardoor nam Ron Haslam (Honda) de leiding over. Op de weg haalde Dunlop hem weer in, maar in tijd bleef Haslam aan de leiding. Haslam leek de race uiteindelijk met een halve minuut voorsprong te winnen, een belangrijke overwinning voor Honda omdat de race ook meetelde voor het wereldkampioenschap Formula One TT.

Protesten[bewerken | brontekst bewerken]

Intussen had Crosby de zes ronden vrijwel exact twee minuten sneller afgelegd dan Haslam, maar door de 4 minuut 50 straftijd was hij vierde. Daartegen diende Suzuki bij de ACU een protest in. Men redeneerde dat de wedstrijdleiding op het eigenlijke startmoment de stopwatch had moeten indrukken, waardoor Crosby slechts 10 seconden zou hebben verloren en dat de straftijd nergens op gebaseerd was. Na twee uur vergaderen kreeg Suzuki gelijk en werd Crosby tot winnaar uitgeroepen. Maar dat leverde weer een tegenprotest van Honda op. Daar redeneerde men dat zowel Dunlop als Haslam rustiger hadden gereden omdat ze signalen kregen dat Crosby geen bedreiging vormde. Dit protest werd niet gehonoreerd waardoor Graeme Crosby uiteindelijk toch winnaar werd. Honda liet Joey Dunlop, Ron Haslam en Alex George de rest van de week in zwart leer op zwart gespoten motorfietsen rijden.

Uitslag Formula One TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Snelheid
1	Graeme Crosby	Suzuki	2.01'28"8	111,81 mph
2	Ron Haslam	Honda	2.03'29"8	109,98 mph
3	Joey Dunlop	Honda	2.04'07"6	109,42 mph
4	John Newbold	Suzuki	2.06'36"8	107,27 mph
5	Sam McClements	Suzuki	2.06'54"8	107,02 mph
6	Alex George	Honda	2.07'02"2	106,92 mph
7	Alan Jackson jr.	Suzuki	2.08'58"8	105,30 mph
8	Stan Woods	Honda	2.09'55"2	104,54 mph
9	Chas Mortimer	Kawasaki	2.11'51"4	103,01 mph
10	Frank Rutter	Honda	2.13'12"8	101,96 mph
11	Ian Richards	Ducati	2.13'52"6	101,45 mph
12	Max Nothinger	Kawasaki	2.13'59"8	101,36 mph
13	Roy Armstrong	Suzuki	2.15'23"6	100,32 mph
14	Dave Hiscock	Suzuki	2.15'39"6	100,12 mph
15	Jim Wells	Kawasaki	2.15'49"2	100,00 mph
16	Ian Martin	Suzuki	2.17'36"4	98,70 mph
17	Fred Huggett	Honda	2.17'43"6	98,62 mph
18	Jeff Jones	Suzuki	2.17'48"6	98,56 mph
19	Bill Ingham	Ducati	2.18'08"2	98,32 mph
20	Rob Claude	Suzuki	2.18'08"2	98,32 mph
23	Trevor Nation	Suzuki	2.23'08"0	94,89 mph
DNF	Ray Knight	Honda
DNF	Mick Grant	Suzuki	motor
DNF	Graeme McGregor	Kawasaki
DNF	Roger Marshall	Moriwaki
DNF	Bill Smith
DNF	Neil Tuxworth
DNF	Hans-Otto Butenuth

Senior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Dinsdag 9 juni, 6 ronden (364,38 km), toegelaten: alle motoren van 351- tot 500 cc

De Senior TT startte aanvankelijk op maandag 8 juni (Tweede Pinksterdag), met een uur vertraging vanwege het slechte weer. Enkele favorieten kregen al snel problemen: Mick Grant deed 45 minuten over de eerste ronde door ontstekingsproblemen en Graeme Crosby ontdekte dat zijn keuze voor slicks de verkeerde was toen het op een aantal plaatsen nog bleek te regenen. Charlie Williams viel uit door een kapotte benzineleiding. Chris Guy reed aan de leiding tot de race na de tweede ronde werd afgevlagd vanwege opkomende mist (de "Mantle of Mona") op de Mountain Section.

De nieuwe start op dinsdag kwam niet zonder slag of stoot. Er waren immers al twee ronden gereden en de koplopers uit die race eisten dat de uitvallers (met name Mick Grant, Graeme Crosby en Charlie Williams) niet meer mochten starten. Chris Guy eisten bovendien zijn prijzengeld op. Op geen van deze eisen werd ingegaan, maar Guy kreeg een cheque van 1.000 pond van Maurice Knight, de directeur van Suzuki GB met de woorden "Wij geven dit bedrag liever uit aan een goede privérijder dan aan stickers met stompzinnige teksten". Dat sloeg op de stickers die Honda had laten drukken na het (toegekende) protest van Suzuki na afloop van de Formula One TT. Daar stond op: HONDA WINS, Suzuki protests!.

Erg spannend werd de race niet. Crosby viel al snel uit door een vette bougie en Williams door een afgebroken clip-on. Ondanks de vele natte plekken op het circuit koos Mick Grant toch voor een slick, omdat hij verwachtte dat een regenband de volledige raceafstand niet zou volhouden. Dat betekende wel dat het achterwiel van zijn motorfiets (de Suzuki RG 500 van Randy Mamola uit 1980) soms in de zesde versnelling nog doorspinde, vooral tegen het einde van de race, die in hevige regen eindigde. In de derde ronde viel zijn vierde versnelling weg waardoor hij heel voorzichtig werd om te voorkomen dat de versnellingsbak vast zou slaan. Toch had hij na zes ronden een voorsprong van 2½ minuut op Donnie Robinson. Debutant John Newbold deed het erg goed: na zijn vierde plaats in de Formula One TT werd hij nu zelfs derde. Hij reed TT-veteraan Alex George zelfs op 20 seconden achterstand. Op de verraderlijke baan, die op sommige plaatsen droog en op sommige plaatsen nat was, viel George Fogarty als eerste, gevolgd door de "winnaar" van maandag, Chris Guy, die bij Braddan viel terwijl hij op de tweede plaats lag. Conor McGinn raakte bij zijn val zwaargewond: hij raakte vanaf het middel verlamd en verloor zijn rechtervoet. Kenny Blake viel bij Ballagarey Corner en verongelukte daarbij dodelijk.

Uitslag Senior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Snelheid
1	Mick Grant	Suzuki	2.07'58"2	106,14 mph
2	Donnie Robinson	Yamaha	2.10'32"4	104,05 mph
3	John Newbold	Suzuki	2.10'53"2	103,77 mph
4	Alex George	Suzuki	2.11'03"8	103,63 mph
5	Billie Guthrie	Suzuki	2.11'27"2	103,32 mph
6	Con Law	Yamaha	2.11'34"4	103,23 mph
7	Bob Jackson	Suzuki	2.11'48"2	103,05 mph
8	Geoff Johnson	Yamaha	2.12'02"4	102,86 mph
9	Dennis Ireland	Suzuki	2.12'21"2	102.62 mph
10	Phil Mellor	Suzuki	2.12'50"0	102,25 mph
11	Malcolm Lucas	Suzuki	2.13'54"4	101,43 mph
12	Lennart Bäckström	Suzuki	2.14'13"0	101,20 mph
13	Jon Ekerold	Suzuki	2.14'33"0	100,95 mph
14	Derek Huxley	Yamaha	2.14'48"0	100,76 mph
15	Graeme McGregor	Yamaha	2.15'29"4	100,24 mph
16	Bernard Murray	Yamaha	2.15'36"2	100,16 mph
17	Derek Chatterton	Yamaha	2.17'00"8	99,13 mph
18	Klaus Klein	Suzuki	2.17'04"8	99,08 mph
19	Brian Reid	Yamaha	2.17'42"0	98,64 mph
20	Steve Parrish	Yamaha	2.17'42"6	98,63 mph
23	Jeffrey Sayle	Yamaha	2.19'31"0	97,35 mph
25	Keith Huewen	Suzuki	2.20'10"2	96,90 mph
27	Trevor Nation	Yamaha	2.21'38"4	95,89 mph
38	Tony Rutter	Suzuki	2.30'35"6	90,19 mph
DNF	George Fogarty	Suzuki	Val
DNF	Chris Guy	Yamaha	Val
DNF	Kenny Blake	Yamaha	Val	(†)
DNF	Barry Smith	Yamaha
DNF	Stan Woods	Suzuki
DNF	Sam McClements	Suzuki
DNF	Steve Cull	Suzuki
DNF	Alan Jackson jr.	Yamaha
DNF	Charlie Williams	Yamaha
DNF	Steve Tonkin	Suzuki
DNF	Jan Kostwinder	Yamaha
DNF	Conor McGinn	Yamaha	Val
DNF	Graeme Crosby	Suzuki

Junior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Woensdag 10 juni, 6 ronden (364,38 km), toegelaten: alle motoren tot 250 cc.

Jon Ekerold nam niet al te veel risico's omdat de Mountain Course in de ochtend zeer verraderlijk was: het was bijna niet te zien of de schaduwplekken nat of droog waren. In de tweede ronde werd hij ingehaald door Steve Tonkin, die een volle minuut later gestart was. Ekerold haalde Tonkin op de weg wel weer in, maar hij wist op dat moment dat hij 20 seconden per ronde moest goedmaken om kans op de winst te maken. In de vierde ronde maakte een kapotte inlaatschijf een einde aan zijn race. Intussen reed Graeme McGregor een nieuw ronderecord van 109,22 mijl per uur, maar ook hij viel uit, terwijl de pech van Charlie Williams, die al negen TT-races gewonnen had, aanhield. Hij reed met een ontstoken arm en kon ondanks een pijnstillende injectie niet verder komen dan de derde plaats. Tonkin won de race met zijn CCM-Armstrong-Rotax en maakte daarmee een einde aan de elfjarige overheersing van Yamaha in de Junior TT.

Uitslag Junior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Snelheid
1	Steve Tonkin	CCM-Rotax[1]	2.07'53"0	106,21 mph
2	Bob Jackson	Yamaha	2.09'15"2	105,08 mph
3	Charlie Williams	Yamaha	2.09'39"0	104,76 mph
4	Jeffrey Sayle	CCM-Rotax	2.09'57"8	104,51 mph
5	Donnie Robinson	Rotax	2.11'17"2	103,45 mph
6	Bill Simpson	Yamaha	2.14'19"8	101,11 mph
7	Pete Wild	Yamaha	2.14'43"8	100,81 mph
8	Richard Swallow	Yamaha	2.14'44"2	100,81 mph
9	Derek Huxley	Yamaha	2.15'00"6	100,60 mph
10	Kenny Harrison	Yamaha	2.15'29"8	100,24 mph
11	Bernard Murray	Yamaha	2.16'40"8	99,37 mph
12	Neil Tuxworth	Yamaha	2.17'09"4	99,03 mph
13	Dennis Ireland	Yamaha	2.17'23"6	98,85 mph
14	David Hughes	Yamaha	2.19'11"2	97,58 mph
15	Trevor Steele	Yamaha	2.19'31"4	97,35 mph
16	Graham Young	Yamaha	2.20'01"2	97,00 mph
17	Jim Wells	Yamaha	2.21'11"6	96,20 mph
18	Keith Huewen	SDC	2.21'21"2	96,09 mph
19	Alan Lawton	Yamaha	2.21'28"8	96,00 mph
20	Walter Dawson	Maxton	2.22'00"8	95,64 mph
21	Tony Head	Yamaha	2.22'45"0	95,15 mph
DNF	Phil Mellor	Onbekend
DNF	Jon Ekerold	CCM-Rotax	Inlaatschijf
DNF	Tony Rutter	Onbekend
DNF	Graeme McGregor	Kawasaki
DNF	Steve Cull	Onbekend
DNF	Brian Reid	Onbekend
DNF	Boet van Dulmen	Rotax
DNF	Jan Kostwinder	Onbekend
DNF	Chas Mortimer	Onbekend

Formula Two TT en Formula Three TT[bewerken | brontekst bewerken]

Woensdag 10 juni, 4 ronden (242,92 km), toegelaten: Formula Two: tweetaktmotoren van 250 tot 350 cc, viertaktmotoren van 400 tot 600 cc. Formula Three: tweetakmotoren van 125 tot 250 cc, viertaktmotoren van 200 tot 400 cc. De motorfietsen moesten gehomologeerd zijn: het moesten normale productiemotoren zijn waarvan er ten minste 1000 waren verkocht.

De Formula Two TT werd niet zoals verwacht werd gewonnen door een Yamaha RD 350, maar door de Ducati Pantah 600 van Tony Rutter, die een nieuw ronderecord reed. Phil Mellor werd aanvankelijk als tweede geklasseerd, maar zijn RD 350 bleek een 24-litertank te hebben, in plaats van de voorgeschreven 20-litertank. Opmerkelijke deelnemers waren de zijspancoureurs Roy Hanks en Mick Boddice, die allebei uitvielen. Hanks had al een derde en een vijfde plaats gescoord in de Sidecar TT en Boddice had een tweede plaats behaald.

De Formula Three TT werd voor het derde jaar op rij gewonnen door Barry Smith, die al in 1969 zijn Grand Prix-carrière had afgesloten maar nog steeds een trouw deelnemer aan de TT was.

Uitslag Formula Two TT en Formula Three TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Snelheid
Formula Two TT
1	Tony Rutter	Ducati	1.28"51"4	191,91 mph
2	Phil Odlin	Honda	1.30'22"8	100,19 mph
3	Charlie Williams	Yamaha	1.31'46"2	98,67 mph
4	Bob Jackson	Yamaha	1.32'25"6	97,97 mph
5	Geoff Johnson	Yamaha	1.33'18"0	97,05 mph
6	Dave Mason	Honda	1.33'25"8	96,92 mph
7	Hans-Otto Butenuth	Ducati	1.33'40"8	96,66 mph
8	Graham Bentman	Honda	1.33'58"0	96,36 mph
9	Mike Kneen	Honda	1.36'45"2	93,59 mph
10	Peter Davies	Laverda	1.37'06"0	93,25 mph
17	Ray Knight	Honda	1.40'47"8	89,83 mph
DNF	Roy Hanks	Onbekend
DNF	Mick Boddice	Onbekend
DSQ	Phil Mellor	Yamaha	Tank te groot
Formula Three TT
1	Barry Smith	Yamaha	1.30'51"4	99,66 mph
2	Dave Raybon	Yamaha	1.33'04"2	97,29 mph
3	Denis Casement	Yamaha	1.34'39"8	95,65 mph
4	Roger Hunter	Yamaha	1.36'24"6	93,92 mph
5	Dave Arnold	Aermacchi	1.36'45"2	93,59 mph
6	Jimmy Millar	Aermacchi	1.38'09"0	92,25 mph
7	Malcolm Wheeler	Aermacchi	1.38'12"6	91,27 mph
8	John Stephens	Honda	1.39'27"4	91,05 mph
9	Denis Gallagher	Aermacchi	1.39'40"8	90,84 mph
10	Derek Mortimer	Yamaha	1.39'51"8	90,57 mph
DNF	Bill Smith	Honda

Classic TT[bewerken | brontekst bewerken]

Donderdag 11 juni, 6 ronden (364,38 km).

Na het verlies in de Formula One TT was Honda er alles aan gelegen om de belangrijkste race, de Classic TT, te winnen. Daarom werden de Formula One Honda's van Joey Dunlop, Alex George en Ron Haslam op 1.123 cc gebracht. De Suzuki's van Graeme Crosby en Mick Grant bleven op 997 cc. Haslam viel met pech uit en Dunlop, die wel een absoluut ronderecord van 115,54 mijl per uur reed, kwam bijna zonder benzine te staan. Hij haalde de pit nog wel om te tanken, maar viel alsnog uit. George was de enige overgebleven Honda-coureur, maar hij moest het hoofd buigen voor Crosby en Grant, waardoor de TT van 1981 een groot succes werd voor Suzuki met overwinningen in de Formula One TT, de Senior TT en de Classic TT.

Uitslag Classic TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Snelheid
1	Graeme Crosby	Suzuki	1.59'34"8	113,58 mph
2	Mick Grant	Suzuki	2.00'04"8	113,11 mph
3	Alex George	Honda	2.02'14"0	111,12 mph
4	John Newbold	Suzuki	2.05'23"4	108,32 mph
5	Alan Jackson jr.	Suzuki	2.05'34"0	108,17 mph
6	Bernard Murray	Yamaha	2.05'36"2	108,14 mph
7	Steve Ward	Yamaha	2.06'05"0	107,71 mph
8	Bill Simpson	Yamaha	2.06'29"8	107,37 mph
9	Ian Richards	Kawasaki	2.07'55"0	106,18 mph
10	Bill Smith	Suzuki	2.08'03"0	106,07 mph
11	Steve Moynihan	Yamaha	2.08'17"2	105,87 mph
12	Derek Chatterton	Yamaha	2.08'50"8	105,41 mph
13	Klaus Klein	Suzuki	2.09'28"8	104,90 mph
14	John Robinson	Spondon	2.10'15"0	104,28 mph
15	Steve Henshaw	Suzuki	2.10'50"4	103,81 mph
16	Neil Tuxworth	Spondon	2.11'05"0	103,62 mph
17	Stuart Jones	Suzuki	2.12'32"6	102,47 mph
18	Gerhardt Vogt	Suzuki	2.12'36"0	102,43 mph
19	Trevor Steele	Suzuki	2.13'41"2	101,60 mph
20	Tony Head	Yamaha	2.16'11"0	99,73 mph
DNF	Dale Singleton	Yamaha
DNF	Billie Guthrie	Onbekend
DNF	Steve Tonkin	Onbekend
DNF	Charlie Williams	Onbekend
DNF	Joey Dunlop	Honda
DNF	Tony Rutter	Onbekend
DNF	Dennis Ireland	Onbekend
DNF	Roger Marshall	Onbekend
DNF	Stan Woods	Onbekend
DNF	Ron Haslam	Honda
DNF	Chis Guy	Onbekend
DNF	Steve Cull	Onbekend
DNF	Jon Ekerold	Onbekend
DNF	Boet van Dulmen	Yamaha	Vastloper
DNF	Trevor Nation	Onbekend
DNF	Jeffrey Sayle	Onbekend
DNF	Steve Parrish	Onbekend
DNF	Keith Huewen	Onbekend

Sidecar TT[bewerken | brontekst bewerken]

Beide manches van de Sidecar TT werden gewonnen door Jock Taylor en Benga Johansson. De grootste pechvogels waren Trevor Ireson en Clive Pollington, die twee keer uitvielen terwijl ze op de tweede plaats lagen.

Sidecar TT Leg One[bewerken | brontekst bewerken]

zaterdag 6 juni, 3 ronden (182,19 km)

Jock Taylor en Benga Johansson lieten er geen misverstand over bestaan dat ze de snelste waren. Al in de eerste ronde van de eerste manche verbraken ze het ronderecord, liepen in de tweede ronde nog verder uit en ze wonnen met bijna drie minuten voorsprong op Mick Boddice en Chas Birks. Hun racegemiddelde zou voldoende zijn geweest voor de vijfde plaats in de Formula One TT.

Sidecar TT Leg One uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Snelheid
1	Jock Taylor	Benga Johansson	Fowler-Windle-Yamaha	1.03'27"4	107,02 mph
2	Mick Boddice	Chas Birks	Yamaha	1.06'17"6	102,44 mph
3	Derek Bayley	Bob Bryson	Yamaha	1.08'29"4	99,15 mph
4	Dennis Keen	Geoff Leitch	Yamaha	1.08'30"6	99,14 mph
5	Roy Hanks	Vince Biggs	Yamaha	1.09'04"6	98,31 mph
6	Nigel Rollason	Don Williams	Barton Phoenix[2]	1.11'05"4	95,53 mph
7	Frank Illingworth	Guy Miller	Yamaha	1.11'52"6	94,48 mph
8	Derek Plummer	Roger Tomlinson	Kawasaki	1.13'22"4	92,56 mph
9	Keith Galtress	Neil Shelton	Yamaha	1.13'27"6	92,45 mph
10	Eric Cornes	Robert Holmes	Yamaha	1.14'01"2	91,75 mph
11	Benny Lysen	Paul Jorgensen	Yamaha	1.14'54"0	90,67 mph
12	Keith Cousins	Stephen Brockwell	Yamaha	1.15'21"0	90,13 mph
13	Dick Hawes	Edwin Kiff	Yamaha	1.15'57"6	89,40 mph
14	Karl-Heinz Plaschke	Waldemar Jager	Busch	1.16'05"4	89,25 mph
15	Mike Jones	Dave Saunders	Kawasaki	1.16'52"8	88,33 mph
16	Artie Oates	Peter Cain	Kawasaki	1.17'01"2	88,17 mph
17	Barry Moran	Ron Hardy	König	1.17'14"4	87,92 mph
18	Rolf Steinhausen	Georg Willmann	RSR-Yamaha	1.17'25"4	87,71 mph
19	Dennis Bingham	Julie Bingham	Yamaha	1.17'31"8	87,59 mph
20	Kurt Jelonek	Gerhard Wagner	Yamaha	1.18'14"4	86,80 mph
28	Trevor Ireson[3]	Clive Pollington	Ireson-Yamaha	1.21'10"2	83,66 mph
38	Steve Abbott	Shaun Smith	Yamaha	1.34'03"0	72,71 mph
DNF	Dick Greasley	Stewart Atkinson	Yamaha
DNF	Dave Saville	Simon Birchall

Sidecar TT Leg Two[bewerken | brontekst bewerken]

Maandag 8 juni, 3 ronden (182,19 km)

Terwijl op maandagochtend de Senior TT na twee ronden was afgebroken vanwege het slechte weer, kon de tweede manche van de Sidecar TT 's middags gewoon doorgaan. Opnieuw waren Jock Taylor en Benga Johansson niet te achterhalen, ondanks problemen met de brandstoftoevoer in de laatste ronde. Dick Greasley en Stewart Atkinson, die in de eerste manche waren uitgevallen, werden nu tweede en Roy Hanks werd met Vince Biggs derde. Trevor Ireson viel voor de tweede keer uit terwijl hij op de tweede plaats lag en Dennis en Julie Bingham vielen bij Kirk Michael stil terwijl ze op de derde plaats lagen.

Sidecar TT Leg Two uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Snelheid
1	Jock Taylor	Benga Johansson	Fowler-Windle-Yamaha	1.04'57"2	104,55 mph
2	Dick Greasley	Stewart Atkinson	Yamaha	1.06'52"2	101,56 mph
3	Roy Hanks	Vince Biggs	Yamaha	1.08'18"6	99,42 mph
4	Nigel Rollason	Don Williams	Barton Phoenix	1.09'05"8	98,28 mph
5	Derek Bayley	Bob Bryson	Yamaha	1.09'07"6	98,24 mph
6	Dave Hallam	John Havercroft	Yamaha	1.09'51"4	97,21 mph
7	Steve Abbott	Shaun Smith	Yamaha	1.10'19"0	96,58 mph
8	Frank Wrathall	Phil Spendlove	Yamaha	1.11'09"2	95,44 mph
9	Dennis Keen	Geoff Leitch	Yamaha	1.13'30"4	92,39 mph
10	Goronwy Davies	Elfed Davies	Yamaha	1.13'37"8	92,23 mph
11	Benny Lysen	Paul Jorgensen	Yamaha	1.13'54"0	91,90 mph
12	Rolf Steinhausen	George Willmann	RSR-Yamaha	1.14'47"2	90,81 mph
13	Alistair Lewis	Richard Dumble	Yamaha	1.14'58"6	90,58 mph
14	Dennis Holmes	Steve Bagnall	Yamaha	1.15'18"6	90,17 mph
15	Tim Eade	Geoff Woodcock	Yamaha	1.15'51"4	89,52 mph
16	Mike Jones	Dave Saunders	Kawasaki	1.15'52"4	89,51 mph
17	Colin Hopper	Keith Neumann	Barton Phoenix	1.15'57"4	89,41 mph
18	Keith Cousins	Stephen Brockwell	Yamaha	1.16'08"4	89,19 mph
19	Ian McDonald	Anthony Kemp	Yamaha	1.16'17"0	89,02 mph
20	Michael Burcombe	Derek Rumble jr.	Yamaha	1.16'34"4	88,69 mph
DNF	Dennis Bingham	Julia Bingham	Yamaha	Motor
DNF	Trevor Ireson	Clive Pollington	Ireson-Yamaha	Versnellingsbak
DNF	Mick Boddice	Chas Birks	Yamaha
DNF	Dave Saville	Simon Birchall

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

Boet van Dulmen[bewerken | brontekst bewerken]

Boet van Dulmen kwam voor het eerst naar het eiland Man, maar moest na de trainingsweek op en neer naar Nederland om te racen in Tubbergen. Hij had toen door een aantal vastlopers eigenlijk nog niet genoeg van de verplichte trainingsronden voor nieuwkomers afgelegd, maar kreeg dispensatie van de ACU om toch deel te nemen, ook al omdat zijn trainingstijden voldoende waren. In de Junior TT viel hij al na anderhalve ronde uit en in de Classic TT kreeg zijn Yamaha TZ 750 in de derde ronde een vastloper. Voor Boet was dat niet zo erg, want hij beschouwde dit als een "leerjaar" om het in 1982 beter te kunnen doen. Hij zou echter nooit meer op het eiland Man rijden.

Jon Ekerold[bewerken | brontekst bewerken]

Jon Ekerold wilde niet de indruk wekken dat hij alleen voor het startgeld (men sprak over 20.000 pond (45.000 Euro)) naar het eiland was gekomen. Daarom stond hij op de ochtend van de Junior TT om vier uur op om met een auto het parcours nog eens te verkennen, zodat hij beslagen ten ijs zou komen.

Tony Rutter[bewerken | brontekst bewerken]

De 39-jarige veteraan Tony Rutter won de Formula Two TT met een Ducati 600 Pantah die twee weken voor de TT bij een verkeersongeval total loss was gereden. Rutter had al TT-ervaring sinds 1965, maar kwam in 1991 nog aan de start.