Heddy Honigmann

Heddy Honigmann
	Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Geboren	Lima, 1 oktober 1951
Overleden	Amsterdam, 21 mei 2022
Geboorteland	Peru
	(en) IMDb-profiel
	(nl) Moviemeter-profiel
	(mul) TMDB-profiel
Portaal	Film

Heddy Honigmann (Lima, 1 oktober 1951 – Amsterdam, 21 mei 2022) was een Peruaans-Nederlandse filmregisseur die zich voornamelijk richtte op documentaires.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Honigmann studeerde film aan het Centro Sperimentale di Cinematografia in Rome. Sinds 1978 woonde en werkte zij in Nederland. Honigmann is gehuwd geweest met de Nederlandse cineast Frans van de Staak. Haar bekendste speelfilms zijn Hersenschimmen en Tot ziens en haar bekendste documentaires Metaal en melancholie, Forever en O Amor Natural.

Haar documentaire Crazy won in 2000 het Gouden Kalf voor Beste Lange Documentaire. In 2006 won ze een tweede Gouden Kalf met haar film Forever. Driemaal kreeg ze de Prijs van de Nederlandse Pers (KNF): in 1995 voor haar speelfilm Tot Ziens (met Johanna ter Steege), in 1998 voor de documentaire Het Ondergronds Orkest, en in 2006 voor haar film Forever.'

Honigmann won daarnaast prijzen met haar werk in onder andere New York, Vancouver, Rome, Parijs, Leipzig, San Francisco, Thessaloniki en Montréal. Haar gehele oeuvre is diverse malen bekroond op internationale festivals en in 2013 ontving ze op het IDFA de Living Legend Award (eerder alleen door Frederick Wiseman ontvangen). In 2016 kreeg ze de oeuvreprijs van het Prins Bernhard Cultuurfonds.^[1]

In 2000 was zij Gast van het Jaar op het Nederlands Film Festival, waar een retrospectief rond haar werk georganiseerd werd. Andere retrospectieven rond haar werk vonden plaats in Barcelona, Berlijn, Graz, Madrid, Minneapolis, Parijs, San Francisco, Toronto, en in het MoMA in New York, waar de wereldpremière van haar film Dame la Mano werd gehouden.

Op 1 april 2015 werd zij benoemd tot lid van de Akademie van Kunsten.

Honigmann had kanker en multiple sclerose. Ze overleed op 70-jarige leeftijd.^[2]

Filmografie[bewerken | brontekst bewerken]

1979 - L'Israeli dei Beduini
1980 - Overgang
1981 - Het Vuur
1981 - Er gaat een eindeloze stoet mensen door mij heen
1982 - De overkant
1983 - De witte paraplu
1984 - Uit & thuis
1985 - De deur van het huis (speelfilm)
1988 - Hersenschimmen (speelfilm)
1989 - Uw mening graag
1990 - Viermaal mijn hart
1990 - Ghatak
1991 - Verhalen die ik mijzelf vertel
1993 - Oog in oog - Hoeveel strippen naar Calcutta?
1993 - Oog in oog - Breinaald in aquariumvis
1993 - Metaal en melancholie

1994 - In de schaduw
1995 - Tot ziens (speelfilm)
1996 - O Amor Natural
1997 - Het ondergrondse orkest
1998 - De juiste maat
1998 - 2 minuten stilte a.u.b.
1999 - Crazy
1999 - Hanna lacht
2000 - Film en melancholie
2000 - 10 Geboden - Privé
2001 - Goede man, lieve zoon
2003 - Dame la Mano
2004 - Liefde gaat door de maag: Zelfs de boter zingt (tv)
2004 - Liefde gaat door de maag: Saudade (tv)
2004 - Liefde gaat door de maag: Een sjtetl die niet meer bestaat (tv)

2005 - Ingelijst huwelijk
2005 - 26.000 gezichten
2006 - Forever
2007 - Emoticons (tv)
2008 - El Olvido
2011 - DroomBoom
2011 - West-side stories
2011 - En op 'n Goede Dag
2012 - Herinneringen aan Vuur
2014 - Around the world in 50 concerts
2016 - Microbe Fighters
2017 - Joke van Leeuwen: Een wereld tussen twee oren (tv)
2018 - Buddy
2020 - 100UP
2021 - No hay camino

Nominaties en prijzen[bewerken | brontekst bewerken]

1995 - Prijs van de Nederlandse Filmkritiek voor Tot Ziens, Nederlands Film Festival
1996 - Certificate of Merit voor O Amor Natural, San Francisco International Film Festival
1998 - Prijs van de Nederlandse Filmkritiek, Nederlands Film Festival, voor Het Ondergrondse Orkest
1998 - SCAM Award voor Het Ondergrondse Orkest, Cinéma du Réel - Festival International de Films Ethnographiques et Sociologiques
1998 - Chief Dan George Humanitarian Award, Vancouver International Film Festival, voor Het Ondergrondse Orkest
1999 - Publieksprijs voor Crazy, International Documentary Filmfestival Amsterdam (1999)
1999 - Living Legend Award, International Documentary Filmfestival Amsterdam.^[3]
2000 - Gouden Kalf Beste lange documentaire, Nederlands Film Festival, voor Crazy
2000 - Prijs voor Beste Documentaire, Valladolid International Filmfestival, voor Crazy
2006 - Gouden Kalf Beste lange documentaire, KNF-prijs en Prijs van de Nederlandse Filmkritiek voor Forever, Nederlands Film Festival
2007 - Hot Docs Canadian International Documentary Festival Outstanding Achievement Award (2007)
2007 - San Francisco Film Society's Golden Gate Persistance of Vision Award
2012 - Oeuvreprijs Köln/Dortmund Film Festival
2016 - Oeuvreprijs Prins Bernhard Cultuurfonds Prijs (2016)
2017 - ShortCutz Amsterdam Career Award^[4]

Overige prijzen[bewerken | brontekst bewerken]

In mei 2006 kreeg Honigmann van het Humanistisch Verbond de dr. J.P. van Praag-prijs uitgereikt. Deze prijs staat symbool voor het streven naar humanisering van de samenleving. Volgens het juryrapport laat Honigmann in haar werk "op indringende, vaak ontroerende en inspirerende wijze de overlevingskracht [...] zien van mensen in kwetsbare omstandigheden."