Green Book

Green Book
Tagline	Inspired by a True Friendship
Regie	Peter Farrelly
Producent	Jim Burke Brian Hayes Currie Peter Farrelly Nick Vallelonga Charles B. Wessler
Scenario	Nick Vallelonga Brian Hayes Currie Peter Farrelly
Hoofdrollen	Mahershala Ali Viggo Mortensen Linda Cardellini
Muziek	Kris Bowers
Montage	Patrick J. Don Vito
Cinematografie	Sean Porter
Productiebedrijf	Participant Media DreamWorks Pictures Innisfree Pictures Cinetic Media Alibaba Pictures
Distributie	Universal Pictures
Première	11 september 2018 (TIFF) 19 januari 2019 30 januari 2019
Genre	Biografie / Roadmovie / Tragikomedie
Speelduur	130 minuten
Taal	Engels, Italiaans
Land	Verenigde Staten
Budget	23 miljoen US$
Opbrengst	323,5 miljoen US$
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal    Film

Green Book is een Amerikaanse biografische roadmovie uit 2018 onder regie van Peter Farrelly. De film is gebaseerd op de vriendschap tussen pianist Don Shirley (Donald Walbridge Shirley (29 januari 1927 – 6 april 2013)) en diens chauffeur en lijfwacht Tony Lip (de historische uitsmijter en latere filmacteur Frank Anthony Vallelonga Sr. (30 juli 1930 – 4 januari 2013)). De hoofdrollen worden vertolkt door Mahershala Ali en Viggo Mortensen.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

In 1962 wordt de Italo-Amerikaanse portier Tony Lip in dienst genomen als de chauffeur en lijfwacht van de beroemde Afrikaans-Amerikaanse pianist Don Shirley. Samen reizen ze op concerttournee door de Zuidelijke Verenigde Staten, waar ze meermaals geconfronteerd worden met racisme en hun tegengestelde persoonlijkheden.

De titel van de film verwijst naar The Negro Motorist Green-Book, een reisgids door Victor Hugo Green uit de periode van de racistische Jim Crow-wetten. De gids informeerde Afrikaans-Amerikaanse reizigers over hotels, horeca en garages waar ze welkom waren en steden waar ze na zonsondergang niet mochten verblijven. In het bluesrestaurant "Orange Bird" speelt Don Shirley in de film de virtuoze Etude op. 25, nr. 11 ("Winterwind") van Frédéric Chopin. Voor de film werden historische geluidsopnamen van Don Shirley gebruikt.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Prijzen en nominaties[bewerken | brontekst bewerken]

Productie[bewerken | brontekst bewerken]

Het scenario werd geschreven door Brian Hayes Currie, Peter Farrelly en Nick Vallelonga, de zoon van het hoofdpersonage Anthony "Tony Lip" Vallelonga. In mei 2017 werd er voor de hoofdrol onderhandeld met Viggo Mortensen.^[1] Op 30 november 2017 werd bevestigd dat Mortensen net als Mahershala Ali, Linda Cardellini en Iqbal Theba deel zou uitmaken van de cast.^[2][3] Diezelfde week gingen de opnames van start in New Orleans (Louisiana).^[4]

Op 11 september 2018 ging de film in première op het internationaal filmfestival van Toronto.^[5][6]

Controverse[bewerken | brontekst bewerken]

Green Book kreeg van enkele filmcritici kritiek omdat de film volgens hen een typisch blanke blik werpt op racisme en de relatie tussen een blanke chauffeur en een zwarte pianist, die derhalve herleid worden tot filmstereotypes als "de blanke verlosser" en "de magische neger".^[7][8][9] Die laatste term werd begin jaren 2000 door regisseur Spike Lee bedacht en verwijst naar zwarte personages die in een film enkel bestaan om de problemen van het blanke personage te verhelpen.^[10] Er werd ook opgemerkt dat dit verklaard kan worden door het feit dat de film mee geschreven werd door Nick Vallelonga, de zoon van het blanke hoofdpersonage, terwijl de familie van Don Shirley niet geraadpleegd werd. De nabestaanden van Shirley verklaarden niet tevreden te zijn met hoe de pianist in de film gerepresenteerd werd en bestempelden de film als leugenachtig.^[11][12][13]

In november 2018, tijdens de promotiecampagne van de film, kwam hoofdrolspeler Viggo Mortensen ook in een kleine mediastorm terecht, omdat hij - bij het beschrijven van de raciale verhoudingen in de jaren 1960 - het racistisch beladen "nigger" (Nederlands: "neger") volledig uitsprak, in plaats van de term te verkorten tot "N-woord".^[14]

Desondanks groeide Green Book uit tot een financieel succes en werd de filmproductie bekroond met drie Oscars, waaronder die voor beste film.^[15][16] Toen de Oscar voor beste film werd uitgereikt, probeerde een woedende Spike Lee het auditorium te verlaten. Hij keerde op zijn stappen terug en draaide zich vervolgens met zijn rug naar het podium.^[17] Lee, die in de categorie voor beste film zelf genomineerd was voor de film BlacKkKlansman, verklaarde achteraf dat 'hij telkens verliest wanneer er iemand wordt rondgereden'.^[18] Daarmee verwees Lee naar de Oscars van 1989, het jaar waarin Driving Miss Daisy won en hijzelf met Do the Right Thing naast nominaties voor beste film en beste regisseur greep.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

• (en)  Green Book in de Internet Movie Database