Gianluca Vialli

Gianluca Vialli
	Gianluca Vialli, 2017
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Gianluca Vialli
Geboortedatum	9 juli 1964
Geboorteplaats	Cremona,
Overlijdensdatum	6 januari 2023
Overlijdensplaats	Londen,
Lengte	180 cm
Positie	aanvaller
Clubinformatie
	Voetbalcarrière geëindigd in 1998
Jeugd
1973–1978; 1978–1980	Pizzighettone; Cremonese
Senioren
Interlands
Getrainde teams
1998–2000; 2001–2002	Chelsea; Watford
Portaal	Voetbal

Gianluca Vialli (Cremona, 9 juli 1964 – Londen, 6 januari 2023) was een Italiaans profvoetballer en voetbaltrainer. Vialli behoorde tot een selecte groep van slechts tien voetballers die als speler de Europacup I/UEFA Champions League, Europacup II en UEFA Cup veroverden.

Clubcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Cremonese[bewerken | brontekst bewerken]

Vialli's carrière als profvoetballer begon in 1980 toen hij tekende voor het plaatselijke Cremonese in de Serie C1 en promoveerde naar de Serie B. Na tien doelpunten te hebben gescoord voor de club in het Serie B-seizoen 1983/84, werd hij overgeplaatst naar Sampdoria in de Serie A.

Sampdoria[bewerken | brontekst bewerken]

Vialli vormde bij Sampdoria een gevaarlijk aanvalsduo met Roberto Mancini. In 1990 won hij met Sampdoria de Europacup II en in 1991 won hij met de ploeg de Italiaanse landstitel.

Juventus[bewerken | brontekst bewerken]

In 1992 vertrok Vialli voor een toenmalig recordbedrag naar Juventus, waarmee hij in 1993 de UEFA Cup en in 1996 de UEFA Champions League won. Hij vormde hier een ijzersterk spitsenkoppel met Fabrizio Ravanelli.

Chelsea[bewerken | brontekst bewerken]

In juli 1996 vertrok Vialli naar Chelsea, waarmee hij in 1998 (opnieuw) de Europacup II won. In juli 1999 beëindigde Vialli zijn voetballoopbaan, nadat hij in zijn laatste jaar als speler van Chelsea tevens de functie van hoofdtrainer had.

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Vialli speelde negenenvijftig keer voor het Italiaans voetbalelftal en scoorde daarbij zestien keer. Hij nam deel aan het WK 1986, EK 1988, WK 1990. Hij maakte zijn debuut voor de nationale ploeg op zaterdag 16 november 1985 in een vriendschappelijke interland in en tegen Polen (1–0). Hij viel in dat duel na achtenzeventig minuten in voor Alessandro Altobelli.

Trainerscarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Vialli volgde in februari 1998 Ruud Gullit op als speler/trainer van Chelsea. In 1998/99 eindigde Vialli met de ploeg als derde in competitie, wat de hoogste klassering in de Engelse competitie sinds negenentwintig jaar was van Chelsea. Het jaar erna kwam Chelsea tot de kwartfinales in de UEFA Champions League. Aan het begin van seizoen 2000/01 werd Vialli ontslagen. Bij Watford in de First Division had Vialli het seizoen daarna weinig succes en werd hij na een jaar ontslagen.

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Als speler[bewerken | brontekst bewerken]

Sampdoria

Juventus

Chelsea

Individueel als speler[bewerken | brontekst bewerken]

Topscorer Europees kampioenschap onder 21: 1986 (vier doelpunten)
UEFA Europees Kampioenschap Team van het Toernooi: 1988
Topscorer Coppa Italia: 1988/89 (dertien doelpunten)
Topscorer Europacup II: 1989/90 (zeven doelpunten)
Topscorer Serie A: 1990/91 (negentien doelpunten)
World Soccer World Player of the Year: 1995
Hall of Fame van het Italiaans voetbal: 2015
Premio internazionale Giacinto Facchetti: 2018

Als trainer[bewerken | brontekst bewerken]

Chelsea

Onderscheidingen[bewerken | brontekst bewerken]

Ridder vijfde klasse Cavaliere Ordine al Merito della Repubblica Italiana: 1991

Ziekte en overlijden[bewerken | brontekst bewerken]

In november 2018 maakte Vialli in een interview met Corriere Della Sera bekend dat hij al een jaar aan kanker leed.^[1] Hij onderging daarvoor chemo- en radiotherapie en werd in april 2022 schoon verklaard. Echter werd de ziekte eind 2022 opnieuw vastgesteld, en op 6 januari 2023 overleed Vialli in een Londense kliniek op 58-jarige leeftijd aan de gevolgen van alvleesklierkanker.^[2]