Gewasbescherming

Gewasbescherming is het nemen van maatregelen om de normale ontwikkeling van een gewas te waarborgen. Hierbij gaat het vaak om het bestrijden van niet gewenste plantengroei en plantenziekten. Deze werden vroeger zo veel mogelijk voorkomen door biologische teeltwijzen. In en vooral na de jaren veertig van de twintigste eeuw zijn chemische gewasbeschermingsmiddelen ontwikkeld. Vele hiervan waren erg betrouwbare middelen voor de land- en tuinbouw. Zij waren echter soms schadelijk voor het milieu.

In de zestiger jaren van de twintigste eeuw werd de schadelijkheid van deze middelen erkend. Andere middelen werden gezocht en ook gevonden. Vooral de bestrijding met natuurlijke vijanden leverde een goede bijdrage in het terugdringen van de chemie. Vanaf de jaren tachtig zijn er steeds meer andere middelen ontwikkeld om het gewas te beschermen. Nu zijn de middelen meer toegespitst op effectiviteit en milieuvriendelijkheid. Deze ontwikkelingen hebben ertoe geleid dat er vergeleken met 20 jaar geleden een kleine 90% minder stoffen worden gebruikt. Een ander alternatief is het mechanisch bestrijden van bedreiging. Dit houdt in dat machines het onkruid bestrijden in ongeveer dezelfde manier als een schoffel. Er wordt nu dan ook gesproken over geïntegreerde teeltmethoden. Hierbij wordt chemische gewasbescherming pas toegepast nadat biologische vijanden en eventuele natuurlijke bestrijdingsmethoden (het gebruik van plantextracten, micro-organismen en dergelijke) niet voldoende hebben gewerkt.

Spuitlicentie[bewerken | brontekst bewerken]

In 1994 kwam de Nederlandse overheid met eisen aan de vakkennis en vakbekwaamheid van de gebruikers van bestrijdingsmiddelen. Vanaf 1 juli 1996 mocht men enkel nog gewasbeschermingsmiddelen gebruiken, voorhanden of in voorraad hebben indien men in bezit was van een vergunning, de zogenaamde Bewijs van Vakbekwaamheid (BvV) bestrijdingsmiddelen, ook wel spuitlicentie genoemd. Het doel van deze spuitlicentie is door middel van scholing ervoor te zorgen dat gewasbeschermingsmiddelen op de juiste wijze worden gebruikt om mens en milieu te beschermen. Om verzekerd te zijn dat iedereen met een spuitlicentie beschikt over up-to-date informatie moet iedereen zijn licentie iedere 5 jaar verlengen door het volgen van 4 kennisbijeenkomsten.