Felix Steiner

Felix Steiner
Steiner in 1942
Geboren	23 mei 1896 Stallupönen, Oost-Pruisen, Pruisen, Duitse Keizerrijk
Overleden	12 mei 1966 München, Bondsrepubliek Duitsland
Rustplaats	Friedhof am Perlacher Forst, München, Münchener Stadtkreis, Beieren, Duitsland: plot: 201-A-16[1]
Land/zijde	Duitse Keizerrijk  Weimarrepubliek  nazi-Duitsland
Onderdeel	Pruisische leger Deutsches Heer Vrijkorps Reichswehr Sturmabteilung Schutzstaffel Waffen-SS
Dienstjaren	1914 - 1945
Rang	SS-Obergruppenführer en Generaal in de Waffen-SS
Eenheid	Infanterie-Regiment „von Boyen“ (5. Ostpreußisches) Nr. 41 Maart 1914[2] Vrijkorps Oost-Pruisen Januari 1919 - Mei 1920[2]
Bevel	SS-Standarte Deutschland 1 juli 1936 - 1 december 1940 5. SS-Panzer-Division Wiking 1 december 1940 - 1 mei 1943 III (Germaanse) SS Pantserkorps 1 mei 1943 - oktober 1944 11e Leger 28 januari 1945 - 5 maart 1945 III (Germaanse) SS Pantserkorps 5 maart 1945 - 8 mei 1945 Armee-Abteilung Steiner 21 april 1945 - 22 april 1945
Slagen/oorlogen	Eerste Wereldoorlog Westfront Slag bij Tannenberg (1914)[2] Oostfront[2] Tweede Wereldoorlog Poolse Veldtocht Slag om Frankrijk Duitse bezetting van Tsjecho-Slowakije Operatie Barbarossa Oostfront Slag om Koerland Slag om Berlijn
Onderscheidingen	Zie decoraties

Felix Steiner (Stallupönen, 23 mei 1896 – München, 12 mei 1966) was een Duits officier en SS-Obergruppenführer en generaal in de Waffen-SS tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Leven^[2][bewerken | brontekst bewerken]

Op 23 mei 1896 werd Felix Steiner geboren in Stallupönen, Oost-Pruisen. Zijn vader was een leraar, hij overleed in december 1916. Op 9 maart 1914 slaagde Steiner voor zijn Abitur.

Hij meldde zich vrijwillig aan voor het Pruisische leger, en werd geplaatst bij het Infanterie-Regiment „von Boyen“ (5. Ostpreußisches) Nr. 41.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Na de Eerste Wereldoorlog sloot Steiner zich aan bij het Vrijkorps en later bij de Reichswehr. In 1933 was hij opgeklommen tot de rang van majoor. In 1935 werd hij lid van de SS. Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog, leidde hij een SS-regiment (de SS-Standarte Deutschland) tijdens de Poolse Veldtocht en de Slag om Frankrijk, waarbij zijn eenheid Walcheren binnenviel via de Sloedam. Na deze operaties werd hij door de Reichsführer-SS Heinrich Himmler benoemd tot commandant van de pas opgerichte SS-Division Wiking. Deze divisie bestond uit niet-Duitse vrijwilligers uit Nederland, Vlaanderen en de Scandinavische landen en maakte zich met name in de Oekraïne aan oorlogsmisdaden schuldig (zoals de moord op 600 Joden in Sboriw).^[3] Na een succesvolle periode als commandant van de Wiking-divisie, werd Steiner in 1943 bevorderd tot commandant van het III (Germaanse) SS Pantserkorps.

In januari 1945 werd Steiner opgeroepen om te helpen bij de verdediging van Duitsland tegen geallieerde en Sovjettroepen. Toen het Rode Leger onder leiding van Georgi Zjoekov op 21 april 1945 door de Duitse verdedigingslinie te Seelow brak, kreeg Steiner het directe bevel van Adolf Hitler om met de restanten van zijn legerkorps de noordelijke flank van de oprukkende Sovjets aan te vallen. Steiner overwoog het plan, maar besloot dat de uitvoering ervan onmogelijk was. Toen zijn mededeling de Führerbunker in Berlijn bereikte, werd Hitler razend en riep hij tijdens een stafvergadering dat de oorlog nu definitief verloren was.

Na de oorlog stond Steiner terecht tijdens de Processen van Neurenberg, maar werd vrijgesproken. Zijn laatste levensjaren besteedde hij aan het schrijven van zijn memoires en van diverse boeken over de oorlog. Steiner stierf op 12 mei 1966 aan een hartaanval^[4].

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Steiner bekleedde verschillende rangen in zowel de Allgemeine-SS als Waffen-SS. De volgende tabel laat zien dat de bevorderingen niet synchroon liepen^[5][6].

Lidmaatschapsnummers[bewerken | brontekst bewerken]

• NSDAP-nr.: 4 264 295 (lid geworden 1 januari 1934^[7][2])
• SS-nr.: 253 351^[8][7]

Decoraties[bewerken | brontekst bewerken]

Selectie:

• Ridderkruis van het IJzeren Kruis (nr.166)^[10] op 15 augustus 1940 als SS-Oberführer en Commandant van de SS-Standarte “Deutschland” / “SS-Verfügungsdivision” / 18.Armee / Heeresgruppe B (als eerste officier van de Waffen-SS)^{[10][11][12][4]}
• Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof (nr.159) op 23 december 1942 als SS-Gruppenführer en Generalleutnant in de Waffen-SS en Commandant van de SS-Panzer-Grenadier-Division “Wiking” / Heeresgruppe A^{[10][13][14][4]}
• Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof en Zwaarden (nr.86) op 10 augustus 1944 als SS-Obergruppenführer en Generaal in de Waffen-SS en Bevelvoerend-generaal van het III.SS-Panzer-Korps^{[10][13][15][4]}
• IJzeren Kruis 1914, 1e Klasse (3 november 1917^[10][16][17]) en 2e klasse (9 oktober 1914^{[2][10][16][17]})
• Gewondeninsigne 1918 in zwart^[10][16] en zilver^[6]
• Herhalingsgesp bij IJzeren Kruis 1939, 1e Klasse (26 oktober 1939^[7][4]) en 2e Klasse (21 november 1939^[10][17] - 17 september 1939^[7][4])
• Duitse Kruis in goud op 22 april 1942 als SS-Gruppenführer en Generalleutnant in de Waffen-SS / 5.SS-Division "Wiking"^{[10][18][7][4]}
• Medaille Winterschlacht im Osten 1941/42^[10] in 1942^[6][7]
• Orde van het Vrijheidskruis (Finland), 1e Klasse met Borstster, Eikenloof en Zwaarden^[6][13]op 6 juli 1943^[7][10]
• Orde van het Vrijheidskruis (Finland), 1e Klasse met Eikenloof en Zwaarden^[6]op 16 juni 1942^[7][10]
• Hij werd op 1 augustus 1944 genoemd in het Wehrmachtsbericht.^{[6][10][7][19]}