Eurovisiesongfestival 2013

Eurovisiesongfestival 2013
We are one
Gastland	Zweden
Locatie	Malmö Arena, Malmö
Omroep	SVT
Halve finale 1	14 mei 2013
Halve finale 2	16 mei 2013
Finale	18 mei 2013
Regisseur	Martin Österdahl
Presentatoren
Presentator	Petra Mede
Green room	Eric Saade (finale)[1]
Winnaar
Land	Denemarken
Lied	Only teardrops
Artiest	Emmelie de Forest
Tekst	Lise Cabble, Julia Fabrin Jakobsen, Thomas Stengaard
Componist	Lise Cabble, Julia Fabrin Jakobsen, Thomas Stengaard
Andere gegevens
Stemgegevens	Elk land verdeelt 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 10 en 12 punten, 50% via een vakjury en 50% via televoting
Aantal landen	39 (26 in finale)
Terugkerend	Armenië
Terugtrekkend	Bosnië en Herzegovina Portugal  Slowakije  Turkije
Openingsact
Halve finale 1	Loreen
Halve finale 2	Dance Orchestra
Finale	Benny Andersson & Avicii
Intervalact
Halve finale 1	Kleerup
Halve finale 2	Darin & Agnes Carlsson
Finale	Carola Häggkvist & Loreen
Chronologie
◄ 2012 – 2014 ►

Het Eurovisiesongfestival 2013 was de 58e editie van deze Europese liedjeswedstrijd. Dit festival werd gehouden in Malmö, dankzij de overwinning van Loreen uit Zweden op het Eurovisiesongfestival 2012. De twee halve finales werden op 14 en 16 mei 2013 gehouden. De zangeres Emmelie de Forest won met het nummer Only teardrops voor Denemarken de finale op 18 mei 2013.

Gaststad[bewerken | brontekst bewerken]

Het Eurovisiesongfestival 2013 vond plaats in de Malmö Arena. De Zweedse omroep SVT maakte dat bekend op 8 juli 2012. Na de overwinning van Loreen waren drie steden in de race om het festival te organiseren. Göteborg viel na een tijdje al af toen bleek dat de hal niet beschikbaar was. Stockholm leverde ook problemen op doordat in dezelfde periode het WK ijshockey in onder andere Stockholm wordt afgewerkt. Daardoor was alleen de Friends Arena beschikbaar, die te groot en te duur werd geacht. Die problemen waren er niet in Malmö, waardoor het Eurovisiesongfestival er na 1992 weer terugkeerde. De Malmö Arena, die eind 2008 werd geopend, biedt normaal plaats aan zo’n 15.000 bezoekers tijdens concerten. In de hal heeft sinds 2009 ieder jaar een voorronde van Melodifestivalen plaatsgevonden. De welkomstreceptie van het Eurovisiesongfestival 2013 vond plaats in de Malmö Opera, waar plek is voor 1.200 gasten. Het perscentrum is naast de deur van de Malmö Arena in Malmömässan.

Formule[bewerken | brontekst bewerken]

De EBU kondigde in november een reglementswijziging aan. Er is geen loting meer om de startvolgorde van de twee halve finales en de finale te bepalen. De producenten mogen vrijuit kiezen in welke volgorde de deelnemende landen aan de beurt zullen komen. Op die manier hoopt de EBU ervoor te zorgen dat alle muziekstijlen mooi verspreid worden, en dat er bijvoorbeeld niet langer vijf popnummers na elkaar kunnen zijn. Hetzelfde systeem wordt al jaren toegepast in Melodifestivalen, de Zweedse nationale preselectie voor het Eurovisiesongfestival, en sedert de eerste editie in 2003 bij het Junior Eurovisiesongfestival. Er wordt enkel nog geloot voor wie in welke halve finale aantreedt en voor de startplaats van het gastland. Ook opvallend: om een betere verdeling van de tickets te verkrijgen, starten buurlanden Noorwegen en Denemarken elk in een andere halve finale: Denemarken in de eerste en Noorwegen in de tweede.

De stemprocedure werd licht gewijzigd: de juryleden moesten alle liedjes rangschikken en niet alleen hun 10 favorieten. Voor de eerste keer kon er ook gestemd worden via een app.

Presentator[bewerken | brontekst bewerken]

Er is maar één presentator in 2013. Dit is voor het eerst in 18 jaar. De voorgaande jaren werd het festival telkens door twee of drie personen gepresenteerd. De laatste keer dat er één presentator was, was in 1995. Mary Kennedy presenteerde het festival toen. Op 28 januari 2013 maakte SVT bekend dat de keuze dit keer gevallen was op Petra Mede, presentatrice en comedian van beroep. In 2009 leidde zij reeds Melodifestivalen in goede banen.

Potindeling[bewerken | brontekst bewerken]

Op 17 januari werd er geloot welke landen in welke halve finale zouden aantreden. Voor de verdeling van de halvefinalisten over twee halve finales werd net als voorbijgaande jaren gebruikgemaakt van een potindeling. Landen die vaak op elkaar stemmen, werden in dezelfde groep geplaatst. Uit elke groep gingen drie landen naar de ene halve finale; de andere drie gingen naar de andere halve finale. Denemarken en Noorwegen zaten niet in een van de vijf potten, aangezien zij reeds in november 2012 werden ingedeeld in respectievelijk de eerste en de tweede halve finale, om te vermijden dat tijdens één halve finale alle tickets opgeëist zouden worden door een van de twee Zweedse buurlanden. Ook Israël werd automatisch in de tweede halve finale gepositioneerd, aangezien er tijdens de eerste halve finale een joods religieus feest gevierd werd. De definitieve startvolgorde van de drie shows werd niet langer geloot, maar door de producent bepaald.

Pot 1	Pot 2	Pot 3	Pot 4	Pot 5
Albanië  Kroatië Macedonië  Montenegro  Servië  Zwitserland	Estland  Finland  Ierland IJsland  Letland  Litouwen	Armenië  Azerbeidzjan  Georgië  Oekraïne  Rusland  Wit-Rusland	België  Bulgarije  Cyprus  Griekenland  Malta  Nederland	Hongarije  Moldavië Oostenrijk  Roemenië  San Marino  Slovenië

Uitslagen[bewerken | brontekst bewerken]

Finale[bewerken | brontekst bewerken]

België eindigde 12de met 71 punten. België zelf gaf 1 punt aan Zweden, 2 punten aan Griekenland, 3 punten aan Moldavië, 4 punten aan Rusland, vervolgens gaf België 5 punten aan Azerbeidzjan, 6 punten aan Italië en 7 punten aan Noorwegen. De top 3 voor België was: Oekraïne (8 punten), de 10 punten gingen naar de uiteindelijke winnaar Denemarken en de 12 punten gingen naar buurland Nederland.

Nederland deed het iets beter dan België. Anouk behaalde een 9de plaats met 114 punten. Nederland zelf gaf 1 punt aan Griekenland, 2 punten aan Azerbeidzjan, de 3 punten waren voor gastland Zweden, 4 punten voor Rusland, 5 punten voor Oekraïne, 6 punten voor Noorwegen en 7 punten voor Hongarije. De top 3 voor Nederland was: Malta (8 punten), net zoals België gaf Nederland 10 punten aan de uiteindelijke winnaar, Denemarken, en de 12 punten gingen naar buurland België.

De uitslag zorgde voor commotie. Azerbeidzjan was verbijsterd dat ze geen enkel punt aan Rusland geschonken hadden. De president van Azerbeidzjan liet een onderzoek instellen. De ambassadeur vond dat Rusland minstens 10 punten verdiend had en benadrukte de goede banden met het land. Ook Wit-Rusland betwistte de uitslag. Zij hadden immers geen punten van Rusland gekregen. President Aleksandr Loekasjenko sprak zelfs over fraude en hij eiste ook een onderzoek. De EBU deelde later in een persboodschap mee dat de stemming eerlijk verlopen was.^[2] In september 2013 startte de EBU een onderzoek naar omkoping en stemmenronselarij door Azerbeidzjan tijdens het Eurovisiesongfestival 2013. Volgens verschillende bronnen werden juryleden benaderd en werd aan Litouwse studenten gevraagd om tegen betaling voor Azerbeidzjan te stemmen.^[3][4]

De EBU maakte op 6 februari 2014 bekend dat er pogingen zijn gedaan om te frauderen met de televoting tijdens het songfestival 2013. Maar de stemmen werden gedetecteerd en niet meegenomen in de uitslag.^[5]

Plaats	Land	Taal	Artiest	Lied	Punten
1	Denemarken	Engels	Emmelie de Forest	Only teardrops	281
2	Azerbeidzjan	Engels	Fərid Məmmədov	Hold me	234
3	Oekraïne	Engels	Zlata Ohnevytsj	Gravity	214
4	Noorwegen	Engels	Margaret Berger	I feed you my love	191
5	Rusland	Engels	Dina Garipova	What if	174
6	Griekenland	Grieks	Koza Mostra feat. Agathonas Iakovidis	Alcohol is free	152
7	Italië	Italiaans	Marco Mengoni	L'essenziale	126
8	Malta	Engels	Gianluca	Tomorrow	120
9	Nederland	Engels	Anouk	Birds	114
10	Hongarije	Hongaars	ByeAlex	Kedvesem	84
11	Moldavië	Roemeens	Aliona Moon	O mie	71
12	België	Engels	Roberto Bellarosa	Love kills	71
13	Roemenië	Engels	Cezar	It's my life	65
14	Zweden	Engels	Robin Stjernberg	You	62
15	Georgië	Engels	Sopho Gelovani & Nodiko Tatisjvili	Waterfall	50
16	Wit-Rusland	Engels	Aljona Lanskaja	Solayoh	48
17	IJsland	IJslands	Eyþór Ingi	Ég á líf	47
18	Armenië	Engels	Dorians	Lonely planet	41
19	Verenigd Koninkrijk	Engels	Bonnie Tyler	Believe in me	23
20	Estland	Estisch	Birgit	Et uus saaks alguse	19
21	Duitsland	Engels	Cascada	Glorious	18
22	Litouwen	Engels	Andrius Pojavis	Something	17
23	Frankrijk	Frans	Amandine Bourgeois	L'enfer et moi	14
24	Finland	Engels	Krista Siegfrids	Marry me	13
25	Spanje	Spaans	El Sueño de Morfeo	Contigo hasta el final	8
26	Ierland	Engels	Ryan Dolan	Only love survives	5

Eerste halve finale[bewerken | brontekst bewerken]

Italië, het Verenigd Koninkrijk en Zweden hebben deze halve finale uitgezonden en hebben meegestemd.

Zowel België als Nederland haalde de finale van het festival.

België eindigde 5de met 75 punten gekregen van: Oostenrijk (4), Wit-Rusland (3), Kroatië (3), Denemarken (7), Estland (8), Ierland (7), Litouwen (2), Moldavië (4), Montenegro (1), Rusland (8), Slovenië (6), Zweden (7), Nederland (10) en het Verenigd Koninkrijk (5). België zelf gaf 1 punt aan Estland, 2 punten aan Cyprus, 3 punten aan Oostenrijk en 4 punten gingen naar Ierland, de 5 punten waren voor Moldavië en de 6 punten voor Litouwen, vervolgens waren ook nog 7 punten voor Rusland. De hoogste punten waren voor: Oekraïne (8), Denemarken (10) en Nederland (12).

Nederland eindigde 6de met 75 punten gekregen van: Oostenrijk (8), België (12), Denemarken (10), Estland (7), Ierland (5), Italië (1), Litouwen (7), Montenegro (2), Rusland (3), Servië (1), Slovenië (3), Zweden (8) en het Verenigd Koninkrijk (8). Nederland zelf gaf 1 punt aan Servië, 2 punten aan Wit-Rusland, 3 punten aan Kroatië en 4 punten gingen naar Estland, de 5 punten waren voor Ierland en de 6 punten voor Moldavië, vervolgens waren ook nog 7 punten voor Rusland. De hoogste punten waren voor: Oekraïne (8), België (10) en Denemarken (12).

Plaats	Land	Taal	Artiest	Lied	Punten
1	Denemarken	Engels	Emmelie de Forest	Only teardrops	167
2	Rusland	Engels	Dina Garipova	What if	156
3	Oekraïne	Engels	Zlata Ohnevytsj	Gravity	140
4	Moldavië	Roemeens	Aliona Moon	O mie	95
5	België	Engels	Roberto Bellarosa	Love kills	75
6	Nederland	Engels	Anouk	Birds	75
7	Wit-Rusland	Engels	Aljona Lanskaja	Solayoh	64
8	Ierland	Engels	Ryan Dolan	Only love survives	54
9	Litouwen	Engels	Andrius Pojavis	Something	53
10	Estland	Estisch	Birgit Õigemeel	Et uus saaks alguse	52
11	Servië	Servisch	Moje 3	Ljubav je svuda	46
12	Montenegro	Montenegrijns	Who See feat. Nina Žižić	Igranka	41
13	Kroatië	Kroatisch	Klapa s Mora	Mižerja	38
14	Oostenrijk	Engels	Natália Kelly	Shine	27
15	Cyprus	Grieks	Despina Olympiou	An me thimase	11
16	Slovenië	Engels	Hannah	Straight into love	8

Tweede halve finale[bewerken | brontekst bewerken]

Azerbeidzjan won de tweede halve finale, opvallend was dat favoriet San Marino de finale niet haalde. Bulgarije nam in 2013 het "record" van Nederland over om het vaakst op rij zich niet gekwalificeerd te hebben voor de finale, toen Nederland wel naar de finale ging en Bulgarije niet. Letland zorgde voor een primeur op het festival; een van de bandleden van PeR ging stagediven tijdens het optreden. Duitsland, Frankrijk en Spanje hebben deze halve finale uitgezonden en meegestemd.

Plaats	Land	Taal	Artiest	Lied	Punten
1	Azerbeidzjan	Engels	Fərid Məmmədov	Hold me	139
2	Griekenland	Grieks	Koza Mostra feat. Agathonas Iakovidis	Alcohol is free	121
3	Noorwegen	Engels	Margaret Berger	I feed you my love	120
4	Malta	Engels	Gianluca	Tomorrow	118
5	Roemenië	Engels	Cezar	It's my life	83
6	IJsland	IJslands	Eyþór Ingi	Ég á líf	72
7	Armenië	Engels	Dorians	Lonely planet	69
8	Hongarije	Hongaars	ByeAlex	Kedvesem	66
9	Finland	Engels	Krista Siegfrids	Marry me	64
10	Georgië	Engels	Sopho Gelovani & Nodiko Tatisjvili	Waterfall	63
11	San Marino	Italiaans	Valentina Monetta	Crisalide	47
12	Bulgarije	Bulgaars	Elitsa Todorova & Stojan Jankoelov	Samo sjampioni	45
13	Zwitserland	Engels	Takasa	You and me	41
14	Israël	Hebreeuws	Moran Mazor	Rak bishvilo	40
15	Albanië	Albanees	Adrian Lulgjuraj & Bledar Sejko	Identitet	31
16	Macedonië	Macedonisch en Romani	Esma & Lozano	Pred da se razdeni	28
17	Letland	Engels	PeR	Here we go	13

Wijzigingen[bewerken | brontekst bewerken]

Terugkerende landen[bewerken | brontekst bewerken]

•  Armenië: na een jaar inactief te zijn geweest, keerden de Armeniërs terug. De reden dat Armenië in 2012 niet deelnam, was het feit dat het Eurovisiesongfestival 2012 in Bakoe werd gehouden, de hoofdstad van Azerbeidzjan. Aangezien er onrust is tussen Armenië en Azerbeidzjan en Azerbeidzjan eigenlijk een oorlogsvijand is van Armenië, trok Armenië zich terug uit de editie van 2012.

Terugtrekkende landen[bewerken | brontekst bewerken]

•  Bosnië en Herzegovina: door financiële problemen stuurt omroep BHRT geen deelnemer naar het Eurovisiesongfestival 2013 voor Bosnië en Herzegovina. Wel zendt ze het uit en heeft het de intentie om in 2014 terug deel te nemen. In 2014 deed Bosnië en Herzegovina uiteindelijk niet mee.^[6]
• Portugal: Rádio e Televisão de Portugal, de Portugese publieke omroep, trok zich terug uit het festival door de grote besparingsronde die de omroep treft. De tegenvallende prestaties van de afgelopen jaren speelden volgens de omroep geen rol bij deze beslissing. RTP hoopte in 2014 opnieuw van de partij te zullen zijn. Die hoop was terecht, want in 2014 nam Portugal weer deel aan het Eurovisiesongfestival.
•  Slowakije: wegens geldproblemen neemt ook Slowakije niet deel aan het Eurovisiesongfestival 2013. De omroep steekt liever zijn geld in nationale producties.
•  Turkije: de Turkse omroep TRT besloot ook om niet deel te nemen aan het Eurovisiesongfestival 2013. De reden hiervoor is het ongenoegen over de 50/50-regel en de bevoordeling van de vijf grote Eurovisielanden, die elk jaar automatisch mogen deelnemen aan de finale. Ook het feit dat de startvolgorde niet langer geloot wordt, maar door de organisatie bepaald wordt, stuit op ongenoegen.^[7]

Terugkerende artiesten[bewerken | brontekst bewerken]

Land	Artiest	Eerdere deelname
Bulgarije	Elitsa Todorova & Stojan Jankoelov	Bulgarije 2007
San Marino	Valentina Monetta	San Marino 2012

Puntengevers[bewerken | brontekst bewerken]

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

• Tijdens het Finse optreden kuste zangeres Krista op het einde van haar liedje een van haar danseressen. Deze uitspatting viel niet bij alle Europese landen in goede aarde.^[8]
• Nevena Božović, die deel uitmaakt van Moje 3, vertegenwoordigde Servië reeds op het Junior Eurovisiesongfestival 2007. Met Piši mi eindigde ze op de derde plaats. Ze was de eerste artiest ooit die haar land zowel op het Eurovisiesongfestival als op het Junior Eurovisiesongfestival vertegenwoordigde. In 2014 deed Rusland hetzelfde met de winnaars van het Junior Eurovisiesongfestival 2006. In 2019 keerde Božović terug, dit keer solo.
• De Zwitserse band Takasa had de nationale finale gewonnen onder de naam Heilsarmee, maar mocht niet onder die naam deelnemen aan het Eurovisiesongfestival. Ook mogen de leden van de band de kostuums niet dragen die verwijzen naar het Leger des Heils. Heilsarmee stemde op 18 december 2012 tijdens een vergadering in om de act te veranderen. Begin maart werd duidelijk dat de band onder de naam Takasa naar Malmö zou afreizen.
• Polen, dat in 2012 al afwezig was wegens de drukte rond het Europees voetbalkampioenschap en de Olympische Spelen, zou er in 2013 terug bij zijn. Toch werd besloten ook dit jaar niet deel te nemen om financiële redenen. Polen was in 2014 wel weer van de partij. Het haalde de 14e plaats in de finale.^[9]
• In 2010 was de Armeniër Gor Sujyan, die deel uitmaakt van Dorians, al op het Eurovisiepodium te zien als backing bij zangeres Eva Rivas. Ook de Moldavische Aliona Moon (in 2012 bij Pasha Parfeny) en de Albanees Bledar Sejko in (2011 bij Aurela Gaçe) maakten in die zin hun comeback.
• In de eerste halve finale werden door commentator Daniël Dekker al twee namen uit de jury van Nederland verklapt. Hiermee heeft hij de regels van de EBU (organisator van het Eurovisiesongfestival) overtreden en moest de TROS op zoek naar vervangers voor Cornald Maas en Eric van Tijn.^[10]
• Voor het eerst sinds 1985 was er geen enkel (ex-)Joegoslavisch land aanwezig in de finale.
• Na de wedstrijd ontstond commotie over het winnende lied: gedeeltes van het lied zouden sterk lijken op het in 2002 uitgebrachte lied I surrender van K-otic en er zou dus sprake zijn van plagiaat. Zanger Bart Voncken van de inmiddels opgeheven popgroep zag echter geen overeenkomst tussen de twee nummers.^[11][12][13]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

• Officiële website Eurovisiesongfestival
• Officiële Belgische website Eurovisiesongfestival^{[dode link]}
• Officiële Nederlandse website Eurovisiesongfestival

Zie de categorie Eurovision Song Contest 2013 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.