Europees kampioenschap voetbal 2004 (kwalificatie)

Kwalificatie EK voetbal 2004
Europees kampioenschap voetbal 2004
Toernooi-informatie
Gastland Vlag van Portugal Portugal (eindtoernooi)
Datum 7 september 2002 – 19 november 2003
Teams 50 (van 1 confederatie)
Toernooistatistieken
Wedstrijden 200
Doelpunten 566  (2,83 per wedstrijd)
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

De kwalificatie voor het Europees kampioenschap voetbal 2004 duurde van september 2002 tot en met november 2003.

Gekwalificeerde landen[bewerken | brontekst bewerken]

Gekwalificeerde landen
■ Direct gekwalificeerd
■ Na play-off gekwalificeerd
■ Uitgeschakeld na play-offs
■ Uitgeschakeld na groepswedstrijden
■ Geen deelname
■ Geen UEFA-lid

In vergelijking met het vorige EK plaatsten Duitsland, Frankrijk, Italië, Spanje, Nederland, Portugal, Kroatië, Engeland, Denemarken, Tsjechië en Zweden zich opnieuw. Kroatië en Letland schakelden respectievelijk Slovenië en Turkije uit, België werd door zowel Bulgarije als Kroatië uitgeschakeld en Zwitserland, Rusland en Griekenland namen de plaats in van Joegoslavië, Noorwegen en Roemenië.

Land Kwalificatie als Datum kwalificatie Eerdere deelnames aan EK
Vlag van Portugal Portugal 00Gastland 13 oktober 1999 3 (1984, 1996, 2000)
Vlag van Frankrijk Frankrijk 01Groep 1 winnaar 10 september 2003 5 (1960, 1984, 1992, 1996, 2000)
Vlag van Denemarken Denemarken 02Groep 2 winnaar 11 oktober 2003 6 (1964, 1984, 1988, 1992, 1996, 2000)
Vlag van Tsjechië Tsjechië1 03Groep 3 winnaar 10 september 2003 5 (1960, 1976, 1980, 1996, 2000)
Vlag van Zweden Zweden 04Groep 4 winnaar 10 september 2003 2 (1992, 2000)
Vlag van Duitsland Duitsland2 05Groep 5 winnaar 11 oktober 2003 8 (1972, 1976, 1980, 1984, 1988, 1992, 1996, 2000)
Vlag van Griekenland Griekenland 06Groep 6 winnaar 11 oktober 2003 1 (1980)
Vlag van Engeland Engeland 07Groep 7 winnaar 11 oktober 2003 6 (1968, 1980, 1988, 1992, 1996, 2000)
Vlag van Bulgarije Bulgarije 08Groep 8 winnaar 10 september 2003 1 (1996)
Vlag van Italië Italië 09Groep 9 winnaar 11 oktober 2003 5 (1968, 1980, 1988, 1996, 2000)
Vlag van Zwitserland Zwitserland 10Groep 10 winnaar 11 oktober 2003 1 (1996)
Vlag van Kroatië Kroatië 11Play-off winnaar 19 november 2003 1 (1996)
Vlag van Letland Letland 12Play-off winnaar 19 november 2003 0 (debuut)
Vlag van Nederland Nederland 13Play-off winnaar 19 november 2003 6 (1976, 1980, 1988, 1992, 1996, 2000)
Vlag van Spanje Spanje 14Play-off winnaar 19 november 2003 6 (1964, 1980, 1984, 1988, 1996, 2000)
Vlag van Rusland Rusland3 15Play-off winnaar 19 november 2003 7 (1960, 1964, 1968, 1972, 1988, 1992, 1996)

1:Van 1960 tot 1992 speelde Tsjechië onder de naam Tsjechoslowakije.
2:Van 1972 tot 1988 speelde Duitsland onder de naam West-Duitsland.
3:Van 1960 tot 1988 speelde Rusland onder de naam Sovjet-Unie.
Vet betekent dat het land dat jaar kampioen werd.
Schuin betekent dat het land dat jaar gastland was.

Groepen en wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
■ Geplaatst voor het hoofdtoernooi.
■ Play-off

Groep 1[bewerken | brontekst bewerken]

Na het desastreus verlopen WK in Zuid-Korea en Japan werd coach Roger Lemerre ontslagen bij de Franse ploeg, de technisch directeur van Olympique Lyon Jacques Santini werd aangesteld als zijn opvolger.[1] De ploeg draaide nog steeds rond de ploeg die in 1998 en 2000 Wereld- en Europees kampioen werd met Zinédine Zidane als belangrijkste speler. In een niet al te zware poule werden alle wedstrijden gewonnen, hoogtepunt was een 5-0 overwinning op Slovenië.[2] Slovenië hield uitzicht op het derde internationale toernooi op rij door als tweede te eindigen, beslissend was een 3-1 zege op Israël, tegenstander zou Kroatië worden. Israël moest alle wedstrijden buitenshuis spelen vanwege het buitensporige geweld in het land door de tweede Intifada.

Pos Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
1 Vlag van Frankrijk Frankrijk 8 8 0 0 29 2 +27 24
2 Vlag van Slovenië Slovenië 8 4 2 2 15 12 +3 14
3 Vlag van Israël Israël 8 2 3 3 9 11 –2 9
4 Vlag van Cyprus Cyprus 8 2 2 4 9 18 –9 8
5 Vlag van Malta Malta 8 0 1 7 5 24 –19 1
7 september 2002
19:00 (UTC+3)
 Cyprus Vlag van Cyprus 1 – 2 Vlag van Frankrijk Frankrijk GSP Stadium, Nicosia
Toeschouwers: 11.898
Scheidsrechter: Herbert Fandel (DUI)
Okkas Goal 14' Cissé Goal 39'
Wiltord Goal 51'
7 september 2002
20:15 (UTC+2)
 Slovenië Vlag van Slovenië 3 – 0 Vlag van Malta Malta Bežigradstadion, Ljubljana
Toeschouwers: 7.000
Scheidsrechter: Georgios Borovilos (GRI)
Debono Goal 37' (e.d.)
Šiljak Goal 59'
Cimirotič Goal 90'
12 oktober 2002
19:00 (UTC+2)
 Malta Vlag van Malta 0 – 2 Vlag van Israël Israël Ta' Qalistadion, Ta' Qali
Toeschouwers: 5.200
Scheidsrechter: Sergei Shebek (UKR)
Balili Goal 56'
Revivo Goal 76'
12 oktober 2002
20:45 (UTC+2)
 Frankrijk Vlag van Frankrijk 5 – 0 Vlag van Slovenië Slovenië Stade de France, Saint-Denis
Toeschouwers: 77.619
Scheidsrechter: Kim Milton Nielsen (DEN)
Vieira Goal 10'
Marlet Goal 35', Goal 64'
Wiltord Goal 79'
Govou Goal 86'
16 oktober 2002
20:45 (UTC+2)
 Malta Vlag van Malta 0 – 4 Vlag van Frankrijk Frankrijk Ta' Qalistadion, Ta' Qali
Toeschouwers: 10.000
Scheidsrechter: Alexandru Tudor (ROE)
Henry Goal 25', Goal 35'
Wiltord Goal 59'
Carrière Goal 84'
20 november 2002
19:00 (UTC+2)
 Cyprus Vlag van Cyprus 2 – 1 Vlag van Malta Malta GSP Stadium, Nicosia
Toeschouwers: 5.000
Scheidsrechter: Anton Guenov (BUL)
Rauffmann Goal 50'
Okkas Goal 74' 		Mifsud Goal 90'
29 maart 2003
19:00 (UTC+2)
 Cyprus Vlag van Cyprus 1 – 1 Vlag van Israël Israël Tsirion Stadium, Limassol
Toeschouwers: 9.000
Scheidsrechter: Mike McCurry (SCO)
Rauffmann Goal 61' Afek Goal 2'
29 maart 2003
20:45 (UTC+1)
 Frankrijk Vlag van Frankrijk 6 – 0 Vlag van Malta Malta Stade Bollaert-Delelis, Lens
Toeschouwers: 40.775
Scheidsrechter: Emil Bozinovski (MKD)
Wiltord Goal 36'
Henry Goal 38', Goal 54'
Zidane Goal 57' (pen.), Goal 80'
Trezeguet Goal 70'
2 april 2003
20:15 (UTC+2)
 Slovenië Vlag van Slovenië 4 – 1 Vlag van Cyprus Cyprus Bežigradstadion, Ljubljana
Toeschouwers: 5.000
Scheidsrechter: Paulo Manuel Gomes Costa (POR)
Šiljak Goal 4', Goal 14'
Zahovič Goal 38' (pen.)
Čeh Goal 43' 		Konstantinou Goal 10'
2 april 2003
20:45 (UTC+2)
 Israël Vlag van Israël 1 – 2 Vlag van Frankrijk Frankrijk Stadio Renzo Barbera, Palermo
Toeschouwers: 2.455
Scheidsrechter: Graham Barber (ENG)
Afek Goal 2' Trezeguet Goal 23'
Zidane Goal 45'
30 april 2003
20:30 (UTC+2)
 Israël Vlag van Israël 2 – 0 Vlag van Cyprus Cyprus Stadio Renzo Barbera, Palermo
Toeschouwers: 300
Scheidsrechter: Michal Benes (CZE)
Badir Goal 88'
Holtzman Goal 90'
30 april 2003
20:30 (UTC+2)
 Malta Vlag van Malta 1 – 3 Vlag van Slovenië Slovenië Ta' Qalistadion, Ta' Qali
Toeschouwers: 2.500
Scheidsrechter: Attila Hanacsek (HON)
Mifsud Goal 90' Zahovič Goal 15'
Šiljak Goal 36', Goal 57'
7 juni 2003
19:00 (UTC+2)
 Malta Vlag van Malta 1 – 2 Vlag van Cyprus Cyprus Ta' Qalistadion, Ta' Qali
Toeschouwers: 3.000
Scheidsrechter: Bernhard Brugger (OOS)
Dimech Goal 73' Konstantinou Goal 23' (pen.), Goal 62'
7 juni 2003
21:15 (UTC+3)
 Israël Vlag van Israël 0 – 0 Vlag van Slovenië Slovenië Antalya Atatürkstadion, Antalya
Toeschouwers: 1.800
Scheidsrechter: Massimo Busacca (SUI)
6 september 2003
20:15 (UTC+2)
 Slovenië Vlag van Slovenië 3 – 1 Vlag van Israël Israël Bežigradstadion, Ljubljana
Toeschouwers: 8.000
Scheidsrechter: Herbert Fandel (DUI)
Šiljak Goal 35'
Knavs Goal 37'
Čeh Goal 78' 		Revivo Goal 69'
6 september 2003
20:45 (UTC+2)
 Frankrijk Vlag van Frankrijk 5 – 0 Vlag van Cyprus Cyprus Stade de France, Saint-Denis
Toeschouwers: 45.000
Scheidsrechter: Leslie Irvine (SCO)
Trezeguet Goal 7', Goal 81'
Wiltord Goal 20', Goal 41'
Henry Goal 60'
10 september 2003
18:00 (UTC+3)
 Israël Vlag van Israël 2 – 2 Vlag van Malta Malta Antalya Atatürkstadion, Antalya
Toeschouwers: 1.300
Scheidsrechter: Eric Blareau (BEL)
Revivo Goal 16'
Balili Goal 79' 		Mifsud Goal 51' (pen.)
Carabott Goal 52'
10 september 2003
20:45 (UTC+2)
 Slovenië Vlag van Slovenië 0 – 2 Vlag van Frankrijk Frankrijk Bežigradstadion, Ljubljana
Toeschouwers: 9.500
Scheidsrechter: Domenico Messina (ITA)
Trezeguet Goal 9'
Dacourt Goal 71'
11 oktober 2003
19:30 (UTC+3)
 Cyprus Vlag van Cyprus 2 – 2 Vlag van Slovenië Slovenië Tsirion Stadium, Limassol
Toeschouwers: 2.346
Scheidsrechter: Tom Henning Øvrebø (NOR)
Georgiou Goal 71'
Yiasoumi Goal 81' 		Šiljak Goal 11', Goal 41'
11 oktober 2003
20:45 (UTC+2)
 Frankrijk Vlag van Frankrijk 3 – 0 Vlag van Israël Israël Stade de France, Saint-Denis
Toeschouwers: 57.009
Scheidsrechter: Cosimo-Giancarlo Bolognino (ITA)
Henry Goal 9'
Trezeguet Goal 24'
Boumsong Goal 42'

Groep 2[bewerken | brontekst bewerken]

Groep 2 was een groep zonder een uitgesproken favoriet, vier ploegen zouden een spannende competitie strijden om één Europese ticket en één plaats in de Play-offs. Daar zag het in het begin niet naar uit, de Scandinavische landen Denemarken als Noorwegen wonnen de uitwedstrijd van hun belangrijkste concurrent Roemenië. Vooral de 2-5 overwinning van Denemarken was opvallend, twee maal namen de Roemenen een voorsprong, waarna in de laatste twinitig minuten de Denen een ruime overwinning behaalden. Na afloop stopte Gheorghe Popescu als international na 115 wedstrijden.[3]

In de volgende wedstrijd verslikte Denemarken zich in eigen huis tegen Bosnië en Herzegovina, 0-2.[4] Halverwege de competitie stond Noorwegen bovenaan met tien punten uit vier wedstrijden, drie punten meer dan Denemarken en vier meer dan Roemenië en Bosnië en Herzegovina. Denemarken veroverde de koppositie weer door met 1-0 van Noorwegen te winnen door een vroeg doelpunt van Grønkjær. Noorwegen verloor nu het initiatief in de groep door een benauwd gelijkspel tegen Roemenië en een 1-0 nederlaag tegen Bosnië en Herzegovina. Voor de laatste twee speelronden hadden Denemarken en Roemenië dertien punten en een voorsprong van drie punten op Noorwegen, Denemarken had één wedstrijd minder gespeeld.

Aangezien de onderlinge resultaten doorslaggevend waren bij een gelijk aantal punten moest Roemenië van Denemarken winnen. Denemarken kwam op voorsprong door een gemakkelijk gegeven strafschop. De Roemenen scoorden in de tweede helft twee keer, maar zeer ver in blessure tijd zorgde Martin Laursen voor de gelijkmaker.[5] In Roemenië was men woest op scheidsrechter Urs Meier, een krant publiciteerde het emailadres van de scheidsrechter en heksen spraken een vloek uit.[6] Voor de laatste speelronde hadden Denemarken en Roemenië veertien punten, Bosnië twaalf en Noorwegen elf punten, Roemenië was al uitgespeeld.

Noorwegen moest nu winnen van Luxemburg om in ieder geval boven Roemenië te eindigen hetgeen maar net lukte dankzij een doelpunt van Tore André Flo[7]. Denemarken had aan een gelijkspel tegen Bosnië en Herzegovina genoeg zich te plaatsen voor het EK, bij winst zou Bosnië eerste worden, bij een andere resultaat vierde. Na een 1-1 ruststand hielden de Denen stand in de tweede helft ondanks een wanhopig slotoffensief van de Bosniërs die zich voor de eerste keer konden plaatsen voor een groot toernooi. Denemarken plaatste zich voor de vijfde achtereenvolgende keer voor een EK of WK, een record voor de Skandinaviërs. Noorwegen moest in de Play-Offs tegen Spanje spelen.

Pos Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
1 Vlag van Denemarken Denemarken 8 4 3 1 15 9 +6 15
2 Vlag van Noorwegen Noorwegen[8] 8 4 2 2 9 5 +4 14
3 Vlag van Roemenië Roemenië 8 4 2 2 21 9 +12 14
4 Vlag van Bosnië en Herzegovina Bosnië en Herzegovina 8 4 1 3 7 8 –1 13
5 Vlag van Luxemburg Luxemburg 8 0 0 8 0 21 –21 0
7 september 2002
16:00 (UTC+2)
 Noorwegen Vlag van Noorwegen 2 – 2 Vlag van Denemarken Denemarken Ullevaal Stadion, Oslo
Toeschouwers: 25.114
Scheidsrechter: Hugh Dallas (SCO)
Riise Goal 54'
Carew Goal 90' 		Tomasson Goal 22', Goal 72'
7 september 2002
20:15 (UTC+2)
 Bosnië en Herzegovina Vlag van Bosnië en Herzegovina 0 – 3 Vlag van Roemenië Roemenië Koševo Stadion, Sarajevo
Toeschouwers: 4.000
Scheidsrechter: Lucílio Batista (POR)
Chivu Goal 7'
Munteanu Goal 8'
Ganea Goal 27'
12 oktober 2002
20:00 (UTC+3)
 Roemenië Vlag van Roemenië 0 – 1 Vlag van Noorwegen Noorwegen Stadionul Steaua, Boekarest
Toeschouwers: 25.000
Scheidsrechter: Valentin Ivanov (RUS)
Iversen Goal 83'
12 oktober 2002
19:15 (UTC+2)
 Denemarken Vlag van Denemarken 2 – 0 Vlag van Luxemburg Luxemburg Parken, Kopenhagen
Toeschouwers: 40.259
Scheidsrechter: Ferenc Bede (HON)
Tomasson Goal 52' (pen.)
Sand Goal 72'
16 oktober 2002
20:00 (UTC+2)
 Noorwegen Vlag van Noorwegen 2 – 0 Vlag van Bosnië en Herzegovina Bosnië en Herzegovina Ullevaal Stadion, Oslo
Toeschouwers: 24.169
Scheidsrechter: Michael Benes (CZE)
Lundekvam Goal 7'
Riise Goal 27'
16 oktober 2002
20:00 (UTC+2)
 Luxemburg Vlag van Luxemburg 0 – 7 Vlag van Roemenië Roemenië Stade Josy Barthel, Luxemburg
Toeschouwers: 2.056
Scheidsrechter: Romans Lajuks (LET)
Moldovan Goal 2', Goal 5'
Rădoi Goal 25'
Contra Goal 45', Goal 47', Goal 86'
Ghioane Goal 81'
29 maart 2003
18:00 (UTC+2)
 Roemenië Vlag van Roemenië 2 – 5 Vlag van Denemarken Denemarken Stadionul Național, Boekarest
Toeschouwers: 55.000
Scheidsrechter: Manuel Mejuto González (SPA)
Mutu Goal 5'
Munteanu Goal 47' 		Rommedahl Goal 8', Goal 90'
Gravesen Goal 53'
Tomasson Goal 71'
Contra Goal 73' (e.d.)
29 maart 2003
20:15 (UTC+1)
 Bosnië en Herzegovina Vlag van Bosnië en Herzegovina 2 – 0 Vlag van Luxemburg Luxemburg Bilino Polje, Zenica
Toeschouwers: 10.000
Scheidsrechter: Jouni Hyytiä (FIN)
Bolić Goal 58'
Barbarez Goal 75'
2 april 2003
19:15 (UTC+2)
 Denemarken Vlag van Denemarken 0 – 2 Vlag van Bosnië en Herzegovina Bosnië en Herzegovina Parken, Kopenhagen
Toeschouwers: 30.845
Scheidsrechter: Anton Stredak (SVK)
Barbarez Goal 23'
Baljić Goal 29'
2 april 2003
20:00 (UTC+2)
 Luxemburg Vlag van Luxemburg 0 – 2 Vlag van Noorwegen Noorwegen Stade Josy Barthel, Luxemburg
Toeschouwers: 3.000
Scheidsrechter: Ivan Dobrinov (BUL)
Rushfeldt Goal 57'
Solskjær Goal 73'
7 juni 2003
20:00 (UTC+3)
 Roemenië Vlag van Roemenië 2 – 0 Vlag van Bosnië en Herzegovina Bosnië en Herzegovina Ion Oblemencostadion, Craiova
Toeschouwers: 36.000
Scheidsrechter: Ruud Bossen (NED)
Mutu Goal 46'
Ganea Goal 87'
7 juni 2003
19:15 (UTC+2)
 Denemarken Vlag van Denemarken 1 – 0 Vlag van Noorwegen Noorwegen Parken, Kopenhagen
Toeschouwers: 41.824
Scheidsrechter: Graham Poll (ENG)
Grønkjær Goal 5'
11 juni 2003
19:45 (UTC+2)
 Noorwegen Vlag van Noorwegen 1 – 1 Vlag van Roemenië Roemenië Ullevaal Stadion, Oslo
Toeschouwers: 24.890
Scheidsrechter: Lubos Michel (SVK)
Solskjær Goal 78' (pen.) Ganea Goal 64'
11 juni 2003
20:00 (UTC+2)
 Luxemburg Vlag van Luxemburg 0 – 2 Vlag van Denemarken Denemarken Stade Josy Barthel, Luxemburg
Toeschouwers: 6.869
Scheidsrechter: Yuri Baskakov (RUS)
Jensen Goal 2'
Gravesen Goal 50'
6 september 2003
19:30 (UTC+3)
 Roemenië Vlag van Roemenië 4 – 0 Vlag van Luxemburg Luxemburg Stadionul Astra, Ploiești
Toeschouwers: 4.000
Scheidsrechter: Alon Yefet (ISR)
Mutu Goal 38'
Pancu Goal 40'
Ganea Goal 43'
Bratu Goal 77'
6 september 2003
20:15 (UTC+2)
 Bosnië en Herzegovina Vlag van Bosnië en Herzegovina 1 – 0 Vlag van Noorwegen Noorwegen Bilino Polje, Zenica
Toeschouwers: 22.000
Scheidsrechter: Stéphane Bre (FRA)
Bajramović Goal 87'
10 september 2003
19:15 (UTC+2)
 Denemarken Vlag van Denemarken 2 – 2 Vlag van Roemenië Roemenië Parken, Kopenhagen
Toeschouwers: 42.049
Scheidsrechter: Urs Meier (ZWI)
Tomasson Goal 35' (pen.)
Laursen Goal 90+5' 		Mutu Goal 62'
Pancu Goal 72'
10 september 2003
20:00 (UTC+2)
 Luxemburg Vlag van Luxemburg 0 – 1 Vlag van Bosnië en Herzegovina Bosnië en Herzegovina Stade Josy Barthel, Luxemburg
Toeschouwers: 3.425
Scheidsrechter: Costas Kapitanis (CYP)
Barbarez Goal 35'
11 oktober 2003
18:00 (UTC+2)
 Noorwegen Vlag van Noorwegen 1 – 0 Vlag van Luxemburg Luxemburg Ullevaal Stadion, Oslo
Toeschouwers: 22.255
Scheidsrechter: Zsolt Szabó (HON)
Flo Goal 18'
11 oktober 2003
18:00 (UTC+2)
 Bosnië en Herzegovina Vlag van Bosnië en Herzegovina 1 – 1 Vlag van Denemarken Denemarken Koševo Stadion
Toeschouwers: 35.500
Scheidsrechter: Graham Barber (ENG)
Bolić Goal 39' Jørgensen Goal 12'

Groep 3[bewerken | brontekst bewerken]

Na het mislopen van het WK in 2002 nam Louis van Gaal ontslag bij het Nederlands Elftal en werd Dick Advocaat zijn opvolger, voorlopig zou hij zijn functie combineren met zijn functie als manager bij Glasgow Rangers,[9] als assistent werd Willem van Hanegem benoemd.[10] Advocaat vertrouwde op de lichting die faalde tijdens de WK-kwalificatie, maar nog steeds bij Europese topclubs speelde, van de jeugd kregen alleen Rafael van der Vaart en Andy van der Meijde een kans. Nederland had alleen concurrentie van Tsjechië met Pavel Nedvěd en Jan Koller als voornaamste spelers, Tsjechië moest zich ook revancheren van een mislukte WK-kwalificatie.

Nederland begon goed met een regelmatige 3-0 overwinning op Wit Rusland en in de uitwedstrijd tegen Oostenrijk stond de ploeg al na een half uur met 0-3 voor, daar bleef het bij. Zeges in oefenwedstrijden tegen Duitsland en Argentinië vergrootte het zelfvertrouwen voor de eerste confrontatie met Tsjechië. Frank de Boer speelde zijn honderdste interland[11]. Nederland had in de eerste helft het beste van het spel, Clarence Seedorf schoot een vrije trap op de paal, in de blessure-tijd van de eerste helft opende Ruud van Nistelrooij de score. In de tweede helft kwam Tsjechië beter in de wedstrijd, Jan Koller scoorde de gelijkmaker.

Daarna volgden twee moeizame overwinningen op Moldavië en Wit-Rusland. Nederland profiteerde tegen Moldavië van twee inschattingsfouten van de doelman (1-2)[12], tegen Wit-Rusand maakte alleen Fernando Ricksen na afloop indruk door na een bezoek aan een nachtclub de deur van het hotel in te slaan.[13] Na een weinig verheffend oefenduel tegen België werd Seedorf gepasseerd voor de wedstrijden tegen Oostenrijk en Tsjechië[14]. Na een matige eerste helft tegen Oostenrijk nam Nederland in de tweede helft afstand van de Oostenrijkers (3-1).[15]

In de voorlaatste ronde speelden de twee koplopers Tsjechië en Nederland tegen elkaar, de winnaar zou zich plaatsen voor het EK. De start van het Nederlands Elftal was desastreus, Edgar Davids veroorzaakte na amper een kwartier een strafschop en kreeg een rode kaart.[16] Dick Advocaat besloot een aanvaller (Mark Overmars) in te wisselen voor een verdedigende middenvelder (Paul Bosvelt), ondanks dat er gescoord moest worden. Balverlies van Mark van Bommel leverde de 2-0 op via Karel Poborský. Na de tegentreffer van Rafael van der Vaart wisselde Advocaat aanvaller Ruud van Nistelrooij, hetgeen een scheldkannonade opleverde van de spits van Manchester United, Advocaat zou hem voor de volgende wedstrijd schorsen.[17] De eindstand was uiteindelijk 3-1 voor Tsjechië en het gebeuren leverde vernietigende kritieken in de Nederlandse pers achter.[18] Tsjechië plaatste zich rechtstreeks voor het EK en Nederland moest in de Play-Offs tegen Schotland spelen.

Pos Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
1 Vlag van Tsjechië Tsjechië 8 7 1 0 23 5 +18 22
2 Vlag van Nederland Nederland 8 6 1 1 20 6 +14 19
3 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 8 3 0 5 12 14 –2 9
4 Vlag van Moldavië Moldavië 8 2 0 6 5 19 –14 6
5 Vlag van Wit-Rusland Wit-Rusland 8 1 0 7 4 20 –16 3
7 september 2002
17:00 (UTC+2)
 Oostenrijk Vlag van Oostenrijk 2 – 0 Vlag van Moldavië Moldavië Ernst-Happel-Stadion, Wenen
Toeschouwers: 18.300
Scheidsrechter: Stuart Dougal (SCO)
Herzog Goal 4' (pen.), Goal 30' (pen.) verslag[dode link]
7 september 2002
20:30 (UTC+2)
 Nederland Vlag van Nederland 3 – 0 Vlag van Wit-Rusland Wit-Rusland Philips Stadion, Eindhoven
Toeschouwers: 34.000
Scheidsrechter: Graham Barber (ENG)
Davids Goal 35'
Kluivert Goal 37'
Hasselbaink Goal 73' 		verslag[dode link]
12 oktober 2002
16:30 (UTC+3)
 Moldavië Vlag van Moldavië 0 – 2 Vlag van Tsjechië Tsjechië Stadionul Republican, Chişinău
Toeschouwers: 3.500
Scheidsrechter: Leslie Irvine (NIR)
verslag Jankulovski Goal 69' (pen.)
Rosický Goal 79'
12 oktober 2002
18:30 (UTC+3)
 Wit-Rusland Vlag van Wit-Rusland 0 – 2 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Dinamostadion, Minsk
Toeschouwers: 20.000
Scheidsrechter: Eric Poulat (FRA)
verslag[dode link] Schopp Goal 58'
Akagündüz Goal 88'
16 oktober 2002
16:30 (UTC+2)
 Tsjechië Vlag van Tsjechië 2 – 0 Vlag van Wit-Rusland Wit-Rusland Na Stínadlech, Teplice
Toeschouwers: 12.850
Scheidsrechter: Helmut Fleischer (DUI)
Poborský Goal 6'
Baroš Goal 23' 		verslag[dode link]
16 oktober 2002
20:30 (UTC+2)
 Oostenrijk Vlag van Oostenrijk 0 – 3 Vlag van Nederland Nederland Ernst-Happel-Stadion, Wenen
Toeschouwers: 46.300
Scheidsrechter: Pierluigi Collina (ITA)
verslag[dode link] Seedorf Goal 15'
Cocu Goal 20'
Makaay Goal 30'
29 maart 2003
18:30 (UTC+2)
 Wit-Rusland Vlag van Wit-Rusland 2 – 1 Vlag van Moldavië Moldavië Dinamostadion, Minsk
Toeschouwers: 8.000
Scheidsrechter: Johan Verbist (BEL)
Koetoezaw Goal 43'
Goerenko Goal 58' 		verslag[dode link] Cebotari Goal 14'
29 maart 2003
20:30 (UTC+1)
 Nederland Vlag van Nederland 1 – 1 Vlag van Tsjechië Tsjechië De Kuip, Rotterdam
Toeschouwers: 44.000
Scheidsrechter: Kim Milton Nielsen (DEN)
Van Nistelrooij Goal 45' verslag[dode link] Koller Goal 68'
2 april 2003
21:00 (UTC+3)
 Moldavië Vlag van Moldavië 1 – 2 Vlag van Nederland Nederland Sheriffstadion, Tiraspol
Toeschouwers: 12.500
Scheidsrechter: Alain Sars (FRA)
Boret Goal 16' verslag Van Nistelrooij Goal 37'
Van Bommel Goal 85'
2 april 2003
20:30 (UTC+2)
 Tsjechië Vlag van Tsjechië 4 – 0 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Toyota Arena, Praag
Toeschouwers: 17.150
Scheidsrechter: Antonio Jesús López Nieto (SPA)
Nedvěd Goal 18'
Koller Goal 32', Goal 62'
Jankulovski Goal 56' (pen.) 		verslag[dode link]
7 juni 2003
19:00 (UTC+3)
 Moldavië Vlag van Moldavië 1 – 0 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Sheriffstadion, Tiraspol
Toeschouwers: 7.500
Scheidsrechter: Joaquim Paulo Paraty da Silva (POR)
Frunză Goal 60' verslag[dode link]
7 juni 2003
21:00 (UTC+3)
 Wit-Rusland Vlag van Wit-Rusland 0 – 2 Vlag van Nederland Nederland Dinamostadion, Minsk
Toeschouwers: 25.000
Scheidsrechter: Tom Henning Øvrebø (NOR)
verslag[dode link] Overmars Goal 61'
Kluivert Goal 68'
11 juni 2003
20:15 (UTC+2)
 Tsjechië Vlag van Tsjechië 5 – 0 Vlag van Moldavië Moldavië Andrův stadion, Olomouc
Toeschouwers: 12.097
Scheidsrechter: Kristinn Jakobsson (IJS)
Šmicer Goal 41'
Koller Goal 73' (pen.)
Štajner Goal 82'
Lokvenc Goal 88', Goal 90' 		verslag[dode link]
11 juni 2003
20:30 (UTC+2)
 Oostenrijk Vlag van Oostenrijk 5 – 0 Vlag van Wit-Rusland Wit-Rusland Tivoli Neu, Innsbruck
Toeschouwers: 8.100
Scheidsrechter: Peter Fröjdfeldt (ZWE)
Aufhauser Goal 33'
Haas Goal 47'
Kirchler Goal 53'
Wallner Goal 62'
Cerny Goal 70' 		verslag[dode link]
6 september 2003
18:30 (UTC+3)
 Wit-Rusland Vlag van Wit-Rusland 1 – 3 Vlag van Tsjechië Tsjechië Dinamostadion, Minsk
Toeschouwers: 8.000
Scheidsrechter: Mike McCurry (SCO)
Bulyha Goal 14' verslag[dode link] Nedvěd Goal 37'
Baroš Goal 54'
Šmicer Goal 85'
6 september 2003
20:30 (UTC+2)
 Nederland Vlag van Nederland 3 – 1 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk De Kuip, Rotterdam
Toeschouwers: 48.000
Scheidsrechter: Eric Poulat (FRA)
Van der Vaart Goal 29'
Kluivert Goal 60'
Cocu Goal 62' 		verslag[dode link] Pogatetz Goal 32'
10 september 2003
19:00 (UTC+3)
 Moldavië Vlag van Moldavië 2 – 1 Vlag van Wit-Rusland Wit-Rusland Sheriffstadion, Tiraspol
Toeschouwers: 7.000
Scheidsrechter: Dejan Delević (SCG)
Dadu Goal 26'
Covalciuc Goal 87' 		verslag[dode link] Vasilyuk Goal 90' (pen.)
10 september 2003
20:15 (UTC+2)
 Tsjechië Vlag van Tsjechië 3 – 1 Vlag van Nederland Nederland Toyota Arena, Praag
Toeschouwers: 18.356
Scheidsrechter: Lucílio Batista (POR)
Koller Goal 14' (pen.)
Poborský Goal 37'
Baroš Goal 90' 		verslag Van der Vaart Goal 60'
11 oktober 2003
17:00 (UTC+2)
 Oostenrijk Vlag van Oostenrijk 2 – 3 Vlag van Tsjechië Tsjechië Ernst-Happel-Stadion, Wenen
Toeschouwers: 32.350
Scheidsrechter: Georgios Kasnaferis (GRI)
Haas Goal 49'
Ivanschitz Goal 77' 		verslag[dode link] Jankulovski Goal 26'
Vachoušek Goal 78'
Koller Goal 90'
11 oktober 2003
20:30 (UTC+2)
 Nederland Vlag van Nederland 5 – 0 Vlag van Moldavië Moldavië Philips Stadion, Eindhoven
Toeschouwers: 30.995
Scheidsrechter: Zeljko Siric (KRO)
Kluivert Goal 43'
Sneijder Goal 50'
Van Hooijdonk Goal 73' (pen.)
Van der Vaart Goal 79'
Robben Goal 88' 		verslag[dode link]

Groep 4[bewerken | brontekst bewerken]

De beste start in deze groep was voor laagvlieger Letland dat met tien punten uit vier wedstrijden een goede start had, beste resultaat was een 0-1 zege op Polen, waarna oud-speler Zbigniew Boniek ontslag nam als bondscoach.[19] Na nederlagen tegen Hongarije en Polen nam Zweden de koppositie over en plaatste zich definitief voor het EK na een 0-2 zege op Polen,[20] Letland herstelde zich door met 3-1 van Hongarije te winnen en had met nog één wedstrijd te spelen twee punten voorsprong op Hongarije. Uiteindelijk schreef Māris Verpakovskis geschiedenis door het noodzakelijke doelpunt in de uitwedstrijd tegen Zweden te scoren,[21] in de Play-Offs wachtte een nieuwe uitdaging: de halvefinalist van het vorige WK Turkije.

Pos Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
1 Vlag van Zweden Zweden 8 5 2 1 19 3 +16 17
2 Vlag van Letland Letland 8 5 1 2 10 6 +4 16
3 Vlag van Polen Polen 8 4 1 3 11 7 +4 13
4 Vlag van Hongarije Hongarije 8 3 2 3 15 9 +6 11
5 Vlag van San Marino San Marino 8 0 0 8 0 30 –30 0
7 september 2002
20:00 (UTC+3)
 Letland Vlag van Letland 0 – 0 Vlag van Zweden Zweden Skontostadion, Riga
Toeschouwers: 8.500
Scheidsrechter: Frank de Bleeckere (BEL)
7 september 2002
20:00 (UTC+2)
 San Marino Vlag van San Marino 0 – 2 Vlag van Polen Polen Stadio Olimpico, Serravalle
Toeschouwers: 2.000
Scheidsrechter: Paul McKeon (IER)
Kaczorowski Goal 75'
Kukiełka Goal 88'
12 oktober 2002
16:00 (UTC+2)
 Zweden Vlag van Zweden 1 – 1 Vlag van Hongarije Hongarije Råsundastadion, Solna
Toeschouwers: 35.084
Scheidsrechter: Wolfgang Stark (DUI)
Ibrahimović Goal 76' Kenesei Goal 5'
12 oktober 2002
19:00 (UTC+2)
 Polen Vlag van Polen 0 – 1 Vlag van Letland Letland Wojska Polskiegostadion, Warschau
Toeschouwers: 12.000
Scheidsrechter: Massimo Busacca (SUI)
Laizāns Goal 30'
16 oktober 2002
20:30 (UTC+2)
 Hongarije Vlag van Hongarije 3 – 0 Vlag van San Marino San Marino Szusza Ferencstadion, Boedapest
Toeschouwers: 6.500
Scheidsrechter: Gylfi Þor Orrason (IJS)
Gera Goal 49', Goal 60', Goal 85'
20 november 2002
20:00 (UTC+1)
 San Marino Vlag van San Marino 0 – 1 Vlag van Letland Letland Stadio Olimpico, Serravalle
Toeschouwers: 600
Scheidsrechter: Asim Khudiev (AZE)
Valentini Goal 89' (e.d.)
29 maart 2003
20:00 (UTC+1)
 Polen Vlag van Polen 0 – 0 Vlag van Hongarije Hongarije Śląskistadion, Chorzów
Toeschouwers: 48.000
Scheidsrechter: Massimo de Santis (ITA)
2 april 2003
20:00 (UTC+2)
 Polen Vlag van Polen 5 – 0 Vlag van San Marino San Marino Miejski Stadion Sportowy "KSZO" w Ostrowcu Sw.
Ostrowiec Świętokrzyski
Toeschouwers: 8.500
Scheidsrechter: Loizos Loizou (CYP)
Szymkowiak Goal 5'
Kosowski Goal 26'
Kuźba Goal 54', Goal 90'
Karwan Goal 81'
2 april 2003
20:15 (UTC+2)
 Hongarije Vlag van Hongarije 1 – 2 Vlag van Zweden Zweden Szusza Ferencstadion, Boedapest
Toeschouwers: 28.000
Scheidsrechter: Lucilio Batista (POR)
Lisztes Goal 64' Allbäck Goal 33', Goal 66'
30 april 2003
19:00 (UTC+3)
 Letland Vlag van Letland 3 – 0 Vlag van San Marino San Marino Skontostadion, Riga
Toeschouwers: 7.500
Scheidsrechter: Hubert Byrne (IER)
Prohorenkovs Goal 10'
Bleidelis Goal 21', Goal 74'
7 juni 2003
20:15 (UTC+2)
 Hongarije Vlag van Hongarije 3 – 1 Vlag van Letland Letland Szusza Ferencstadion, Boedapest
Toeschouwers: 4.000
Scheidsrechter: Markus Merk (DUI)
Szabics Goal 51', Goal 58'
Gera Goal 87' 		Verpakovskis Goal 38'
7 juni 2003
20:30 (UTC+2)
 San Marino Vlag van San Marino 0 – 6 Vlag van Zweden Zweden Stadio Olimpico, Serravalle
Toeschouwers: 2.184
Scheidsrechter: Dejan Delević (SCG)
Jonson Goal 16', Goal 60', Goal 70'
Allbäck Goal 49', Goal 85'
Ljungberg Goal 49'
11 juni 2003
20:00 (UTC+2)
 Zweden Vlag van Zweden 3 – 0 Vlag van Polen Polen Råsundastadion, Solna
Toeschouwers: 35.220
Scheidsrechter: Gilles Veissiere (FRA)
Svensson Goal 16', Goal 72'
Allbäck Goal 43'
11 juni 2003
20:00 (UTC+2)
 San Marino Vlag van San Marino 0 – 5 Vlag van Hongarije Hongarije Stadio Olimpico, Serravalle
Toeschouwers: 1.410
Scheidsrechter: Kenny Clark (SCO)
Böőr Goal 4'
Lisztes Goal 20', Goal 81'
Kenesei Goal 60'
Szabics Goal 76'
6 september 2003
16:00 (UTC+2)
 Zweden Vlag van Zweden 5 – 0 Vlag van San Marino San Marino Ullevi, Gotenburg
Toeschouwers: 31.098
Scheidsrechter: Stefan Messner (OOS)
Jonson Goal 32'
Jakobsson Goal 48'
Ibrahimović Goal 53', Goal 81' (pen.)
Källström Goal 66' (pen.)
6 september 2003
20:30 (UTC+3)
 Letland Vlag van Letland 0 – 2 Vlag van Polen Polen Skontostadion, Riga
Toeschouwers: 7.500
Scheidsrechter: Kyros Vassaras (GRI)
Szymkowiak Goal 36'
Kłos Goal 39'
10 september 2003
21:00 (UTC+3)
 Letland Vlag van Letland 3 – 1 Vlag van Hongarije Hongarije Skontostadion, Riga
Toeschouwers: 4.500
Scheidsrechter: Claus Bo Larsen (DEN)
Verpakovskis Goal 38', Goal 51'
Bleidelis Goal 43' 		Lisztes Goal 53'
10 september 2003
20:15 (UTC+2)
 Polen Vlag van Polen 0 – 2 Vlag van Zweden Zweden Śląskistadion, Chorzów
Toeschouwers: 20.000
Scheidsrechter: Mike Riley (ENG)
Nilsson Goal 3'
Mellberg Goal 38'
11 oktober 2003
17:00 (UTC+2)
 Zweden Vlag van Zweden 0 – 1 Vlag van Letland Letland Råsundastadion, Solna
Toeschouwers: 32.095
Scheidsrechter: Massimo de Santis (ITA)
Verpakovskis Goal 22'
11 oktober 2003
17:00 (UTC+2)
 Hongarije Vlag van Hongarije 1 – 2 Vlag van Polen Polen Szusza Ferencstadion, Boedapest
Toeschouwers: 22.000
Scheidsrechter: Manuel Mejuto González (SPA)
Szabics Goal 48' Niedzielan Goal 10', Goal 63'

Groep 5[bewerken | brontekst bewerken]

Duitsland plaatste zich zoals verwacht voor het EK in een poule zonder grote voetballanden. Overtuigend was de kwalificatie niet, er waren gelijke spelen tegen Litouwen, Schotland en IJsland. Wanneer er kritiek was na de laatste wedstrijd, kreeg Rudi Völler een woede-uitbarsting.[22] Uiteindelijk haalde de vice-wereldkampioen het EK door met 3-0 van IJsland te winnen. Schotland won op de laatste speeldag met 1-0 van Litouwen en eindigde op de tweede plaats met één punt voorsprong op IJsland, in de Play-Offs zou Nederland de tegenstander worden.

Pos Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
1 Vlag van Duitsland Duitsland 8 5 3 0 13 4 +9 18
2 Vlag van Schotland Schotland 8 4 2 2 12 8 +4 14
3 Vlag van IJsland IJsland 8 4 1 3 11 9 +2 13
4 Vlag van Litouwen Litouwen 8 3 1 4 7 11 –4 10
5 Vlag van Faeröer Faeröer 8 0 1 7 7 18 –11 1
7 september 2002
15:00 (UTC+1)
 Faeröer Vlag van Faeröer 2 – 2 Vlag van Schotland Schotland Svangaskarð, Toftir
Toeschouwers: 4.000
Scheidsrechter: Jacek Granat (POL)
Petersen Goal 7', Goal 13' Lambert Goal 62'
Ferguson Goal 83'
7 september 2002
18:30 (UTC+2)
 Litouwen Litouwen 0 – 2 Vlag van Duitsland Duitsland S. Darius and S. Girėnas Stadium, Kaunas
Toeschouwers: 8.500
Scheidsrechter: Graham Poll (ENG)
Ballack Goal 27'
Stankevičius Goal 59' (e.d.)
12 oktober 2002
14:00 (UTC)
 IJsland Vlag van IJsland 0 – 2 Vlag van Schotland Schotland Laugardalsvöllur, Reykjavík
Toeschouwers: 7.056
Scheidsrechter: Alain Sars (FRA)
Dailly Goal 6'
Naysmith Goal 63'
12 oktober 2002
17:00 (UTC+2)
 Litouwen Litouwen 2 – 0 Vlag van Faeröer Faeröer S. Darius and S. Girėnas Stadium, Kaunas
Toeschouwers: 1.500
Scheidsrechter: Dejan Delević (SCG)
Ražanauskas Goal 23' (pen.)
Poškus Goal 37'
16 oktober 2002
18:10 (UTC)
 IJsland Vlag van IJsland 3 – 0 Litouwen Litouwen Laugardalsvöllur, Reykjavík
Toeschouwers: 3.513
Scheidsrechter: Grzegorz Gilewski (POL)
Helguson Goal 50'
Guðjohnsen Goal 61', Goal 74'
16 oktober 2002
20:30 (UTC+2)
 Duitsland Vlag van Duitsland 2 – 1 Vlag van Faeröer Faeröer AWD-Arena, Hanover
Toeschouwers: 36.628
Scheidsrechter: Dani Koren (ISR)
Ballack Goal 2' (pen.)
Klose Goal 59' 		Friedrich Goal 45' (e.d.)
29 maart 2003
15:00 (UTC)
 Schotland Vlag van Schotland 2 – 1 Vlag van IJsland IJsland Hampden Park, Glasgow
Toeschouwers: 37.938
Scheidsrechter: René Temmink (NED)
Miller Goal 12'
Wilkie Goal 71' 		Guðjohnsen Goal 49'
29 maart 2003
19:00 (UTC+1)
 Duitsland Vlag van Duitsland 1 – 1 Litouwen Litouwen Frankenstadion, Nuremberg
Toeschouwers: 40.754
Scheidsrechter: Victor José Esquinas Torres (SPA)
Ramelow Goal 7' Ražanauskas Goal 72'
2 april 2003
21:00 (UTC+3)
 Litouwen Litouwen 1 – 0 Vlag van Schotland Schotland S. Darius and S. Girėnas Stadium, Kaunas
Toeschouwers: 8.500
Scheidsrechter: Fritz Stuchlik (OOS)
Ražanauskas Goal 74' (pen.)
7 juni 2003
15:00 (UTC+1)
 Schotland Vlag van Schotland 1 – 1 Vlag van Duitsland Duitsland Hampden Park, Glasgow
Toeschouwers: 48.047
Scheidsrechter: Domenico Messina (ITA)
Miller Goal 69' Bobic Goal 22'
7 juni 2003
16:00 (UTC)
 IJsland Vlag van IJsland 2 – 1 Vlag van Faeröer Faeröer Laugardalsvöllur, Reykjavík
Toeschouwers: 6.038
Scheidsrechter: Miroslav Liba (CZE)
Sigurðsson Goal 51'
Guðmundsson Goal 90' 		Jacobsen Goal 63'
11 juni 2003
20:00 (UTC+3)
 Litouwen Litouwen 0 – 3 Vlag van IJsland IJsland S. Darius and S. Girėnas Stadium, Kaunas
Toeschouwers: 8.000
Scheidsrechter: Sorin Corpodean (ROE)
Guðjónsson Goal 60'
Guðjohnsen Goal 71'
Hreiðarsson Goal 90'
11 juni 2003
19:45 (UTC+1)
 Faeröer Vlag van Faeröer 0 – 2 Vlag van Duitsland Duitsland Tórsvøllur, Tórshavn
Toeschouwers: 6.500
Scheidsrechter: Jan Wegereef (NED)
Klose Goal 89'
Bobic Goal 90'
20 augustus 2003
19:10 (UTC+1)
 Faeröer Vlag van Faeröer 1 – 2 Vlag van IJsland IJsland Tórsvøllur, Tórshavn
Toeschouwers: 5.000
Scheidsrechter: Eduardo Iturralde González (SPA)
Jacobsen Goal 65' Guðjohnsen Goal 6'
Marteinsson Goal 70'
6 september 2003
15:00 (UTC+1)
 Schotland Vlag van Schotland 3 – 1 Vlag van Faeröer Faeröer Hampden Park, Glasgow
Toeschouwers: 40.901
Scheidsrechter: Darko Ceferin (SVN)
McCann Goal 8'
Dickov Goal 45'
McFadden Goal 73' 		Johnsson Goal 35'
6 september 2003
17:30 (UTC)
 IJsland Vlag van IJsland 0 – 0 Vlag van Duitsland Duitsland Laugardalsvöllur, Reykjavík
Toeschouwers: 7.000
Scheidsrechter: Graham Barber (ENG)
10 september 2003
18:30 (UTC+1)
 Faeröer Vlag van Faeröer 1 – 3 Litouwen Litouwen Svangaskarð, Toftir
Toeschouwers: 2.175
Scheidsrechter: Edo Trivkovic (KRO)
Olsen Goal 42' Morinas Goal 22', Goal 57'
Vencevicius Goal 88'
10 september 2003
20:45 (UTC+2)
 Duitsland Vlag van Duitsland 2 – 1 Vlag van Schotland Schotland Westfalenstadion, Dortmund
Toeschouwers: 67.000
Scheidsrechter: Anders Frisk (ZWE)
Bobic Goal 26'
Ballack Goal 50' (pen.) 		McCann Goal 60'
11 oktober 2003
16:00 (UTC+1)
 Schotland Vlag van Schotland 1 – 0 Litouwen Litouwen Hampden Park, Glasgow
Toeschouwers: 50.343
Scheidsrechter: Claude Colombo (FRA)
Fletcher