Diana Mitford
| Diana Mitford | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg) | ||||
Diana Mitford, 1932. | ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Diana Freeman-Mitford | |||
| Geboren | 10 juni 1910 | |||
| Geboorteplaats | Londen[1] | |||
| Overleden | 11 augustus 2003 | |||
| Overlijdensplaats | 7e arrondissement van Parijs[1] | |||
| Land | Verenigd Koninkrijk | |||
| Werk | ||||
| Jaren actief | 1931-1973 | |||
| Genre | biografie; literaire recensies; columns | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| ||||
Diana Freeman-Mitford (Belgravia (Londen), 10 juni 1910 - Parijs, 11 augustus 2003), beter bekend als Diana Mitford, Diana Mosley en Lady Mosley, was een Brits aristocraat, fascist en publicist. Zij was getrouwd met Oswald Mosley, de leider van de British Union of Fascists die ze volledig steunde in zijn politieke ambities, en stond op goede voet met prominente Duitse nazi's. Tijdens de Tweede Wereldoorlog beschouwde de Britse overheid haar als zeer gevaarlijk; ze werd enkele jaren geïnterneerd. Na de oorlog woonde ze met haar man in Frankrijk en was actief als literair recensent, redacteur en schrijver. Ze bleef tot haar dood een omstreden figuur omdat ze nooit echt afstand nam van het fascisme.
Jeugd en familie[bewerken | brontekst bewerken]
Diana Mitford was het vierde kind van David Freeman-Mitford, Baron Redesdale, en zijn vrouw Sydney Bowles. Hoewel de familienaam officieel Freeman-Mitford is, werd in de praktijk door alle leden van de familie alleen de naam Mitford gebruikt. De Mitfords hoorden tot de Engelse lagere adel; Clementine Churchill, de filosoof Bertrand Russell en Angus Ogilvy waren verwanten. Vijf van de zes dochters uit het gezin trokken de aandacht door politiek activisme, tot de verbeelding sprekende privélevens, en als publicisten. Zij zijn sinds de jaren dertig van de twintigste eeuw in Groot-Brittannië collectief bekend als de Mitford Sisters.
Mitford werd net als haar zusters thuis onderwezen door gouvernantes. Toen ze zestien was ging ze een half jaar naar een school in Parijs om goed Frans te leren. Ze leerde daar de schilder Paul César Helleu kennen, die haar belangstelling voor kunst wekte en haar liet kennismaken met het artistieke milieu.
Huwelijk[bewerken | brontekst bewerken]
Mitford trouwde op haar achttiende met Bryan Guinness, de oudste zoon van de puissant rijke bierbrouwer en politicus Lord Moyne. Na haar huwelijk werd zij het centrum van een groep jonge kunstenaars en schrijvers. De auteur Evelyn Waugh werd door een feest van het echtpaar Guinness geïnspireerd tot het schrijven van zijn roman Vile Bodies; het boek is ook aan hun opgedragen. In deze periode van haar leven werd Mitford geschilderd door Augustus John, Pavel Tchelitchew en Henry Lamb.
-
Asthall Manor, het huis waar Diana Mitford opgroeide -
De familie Mitford in 1928 -
Diana Mitford bij haar eerste huwelijk (met Bryan Guinness) te midden van haar bruidsmeisjes -
.JPG)
Relatie met Mosley en fascisme[bewerken | brontekst bewerken]
In 1932 ontmoette Mitford Sir Oswald Mosley, een Engelse baron die de leider was van de British Union of Fascists, en raakte geïntrigeerd door zijn politieke ideeën en zijn persoonlijkheid. Het paar kreeg een verhouding. Tegen het advies van haar familie in verliet ze in 1933 haar man, met wie ze inmiddels twee kinderen had. Mosley wilde echter niet scheiden van zijn vrouw. Omdat breed bekend was dat Mitford een verhouding had met de getrouwde Mosley, werd zij in Engeland door de hogere klassen buitengesloten. Ook haar familie keurde haar gedrag af; een tijd lang had Mitford alleen nog maar contact met haar zusters Nancy en Unity.
Contacten met nazi's[bewerken | brontekst bewerken]
Toen Unity Mitford met Mosley kennismaakte begon ook zij zich voor het fascisme te interesseren; de twee zusters bezochten in 1933 samen de Reichsparteitag in Neurenberg. Unity Mitford werd een overtuigd nationaalsocialist en woonde vanaf 1934 voornamelijk in Duitsland. Ze raakte bevriend met Adolf Hitler en introduceerde Diana Mitford in 1935 bij een volgend bezoek aan Duitsland in de kringen van prominente nazi’s.
Hoewel Mosley's vrouw in 1933 onverwacht was overleden, duurde het nog drie jaar voordat Mitford en Mosley trouwden. Het huwelijk werd in 1936 gesloten in Berlijn, in het huis van propagandaminister Joseph Goebbels en zijn vrouw Magda Goebbels. Hitler was eregast op de bruiloft.
Fondsenwerving British Union of Fascists[bewerken | brontekst bewerken]
Eind jaren dertig werkten Mitford en Mosley aan een plan om via een Engelstalige commerciële radiozender op het vasteland van Europa fondsen te werven voor de British Union of Fascists. De zender zou naar het voorbeeld van Radio Luxembourg vooral lichte muziek uitzenden, en goed te ontvangen zijn in het zuiden van Engeland. De advertentie-inkomsten zouden worden gebruikt om de British Union of Fascists te financieren. Mitford voerde de onderhandelingen over dit plan; de betrokkenheid van Mosley moest verborgen worden gehouden om potentiële adverteerders niet af te schrikken. De voorbereidingen voor de zender waren bijna afgerond toen in 1939 de Tweede Wereldoorlog uitbrak.
Tweede Wereldoorlog[bewerken | brontekst bewerken]
Internering[bewerken | brontekst bewerken]
In 1940 werd Mosley door de Britse overheid geïnterneerd als mogelijke collaborateur. Mitford, die net bevallen was van Max, haar tweede kind met Mosley, bleef aanvankelijk in vrijheid maar werd door de politie in de gaten gehouden. Een maand later werd zij ook gearresteerd en geïnterneerd in de gevangenis van Holloway. Zowel haar zuster Nancy als haar voormalige schoonvader Lord Moyne hadden de autoriteiten voor de fascistische sympathieën en politieke ambities van Diana Mitford gewaarschuwd. De inlichtingendienst MI5 vermeldde in Mitfords dossier dat zij intelligenter en ambitieuzer zou zijn dan haar man. Zij werd omschreven als een zeer gevaarlijke vrouw.
Huisarrest[bewerken | brontekst bewerken]
In eerste instantie werden Mosley en Mitford gescheiden gevangen gehouden. Hun kinderen werden bij familie ondergebracht. Na enige tijd stemde premier Winston Churchill ermee in dat het echtpaar samen in een huisje op het terrein van de gevangenis van Holloway mocht wonen. In 1943 werden beiden vanwege de slechte gezondheid van Mosley vrijgelaten en de rest van de oorlog onder huisarrest geplaatst. Deze vermeende voorkeursbehandeling van twee adellijke fascisten leidde tot veel protesten uit de bevolking. Ook Mitfords zuster Jessica, die in de Verenigde Staten woonde, schreef een open brief aan de San Francisco Chronicle om tegen de vrijlating te protesteren.
Carrière als publicist[bewerken | brontekst bewerken]
Pogingen van Mosley om na de oorlog terug te keren in de Britse politiek faalden, en Mitford en Mosley realiseerden zich dat ze in het Verenigd Koninkrijk nooit meer volledig geaccepteerd zouden worden. Zij vestigden zich eerst in Ierland en vervolgens in het Franse Orsay, ten zuiden van Parijs. Zij woonden daar naast de hertog en hertogin van Windsor (de afgetreden Britse koning Edward VIII en zijn vrouw Wallis Simpson) met wie ze goed bevriend raakten.
Uitgever[bewerken | brontekst bewerken]
Omdat Britse uitgevers de geschriften van Mosley niet wilden publiceren richtte het echtpaar een eigen uitgeverij op met de naam Euphorion. Dit bood de zeer belezen en cultuurminnende Mitford de kans om klassieke literaire werken te publiceren, zoals een vertaling van De Prinses van Clèves door haar zuster Nancy Mitford, en een uitgave van Goethe's Faust met een voorwoord van Mosley.
Recensent en schrijver[bewerken | brontekst bewerken]
Van 1953 tot 1959 was Mitford hoofdredacteur van het tijdschrift The European, een politiek-cultureel tijdschrift dat vooral diende als platform voor Mosley's ideeën over de toekomst van Europa. Daarnaast schreef ze voor Britse media; ze had een column in het tijdschrift The Tatler en was jarenlang de literaire recensent voor de krant Evening Standard. Ook publiceerde ze een aantal boeken, waaronder een biografie van haar buurvrouw Wallis Simpson. In 1977 verscheen haar autobiografie ‘A life of contrasts’. Vlak voor haar dood publiceerde ze een uitgebreidere versie van haar levensverhaal waarin ze ook de jaren na de dood van Mosley in 1980 beschreef.
Reputatie en overlijden[bewerken | brontekst bewerken]
Diana Mitford bleef haar leven lang een omstreden figuur. Zij heeft haar man altijd onvoorwaardelijk gesteund en zich ingezet voor zijn welzijn en succes. Zij was overtuigd van Mosley's politieke talent en deelde zijn fascistische opvattingen. Ze heeft zich in interviews en in haar memoires nooit volledig gedistantieerd van het fascisme en het naziregime; daardoor riep zij veel weerstand op. Mensen die haar ontmoetten omschreven haar tot op hoge leeftijd als charmant, intelligent en gevat.
Zij stierf op 93-jarige leeftijd in Parijs; haar as werd bijgezet op het kerkhof van Swinbrook in Oxfordshire naast de graven van haar zusters Nancy en Unity.
De Mitfords[bewerken | brontekst bewerken]
David Freeman-Mitford en zijn vrouw Sydney Bowles hadden zeven kinderen: zes dochters en een zoon. De dochters werden collectief bekend als de Mitford Sisters.
- Nancy Mitford (1904 – 1973) was schrijfster, biografe en journaliste. Zij is vooral bekend door haar satirische romans over het leven van de maatschappelijke elite en historische biografieën.
- Pamela Mitford (1907 – 1994) de enige dochter uit het gezin die een onopvallend leven leidde.
- Thomas Mitford (1909 – 1945) sneuvelde in de laatste maanden van de Tweede Wereldoorlog in Birma.
- Diana Mitford (1910 – 2003)
- Unity Mitford (1914 – 1948) was een persoonlijke vriendin van Adolf Hitler en woonde enkele jaren in nazi-Duitsland.
- Jessica Mitford (1917 – 1996) woonde sinds 1939 in Amerika en was een bekende onderzoeksjournalist; ze was actief in de Amerikaanse communistische partij en de burgerrechtbeweging.
- Deborah Mitford (1920 – 2014) trouwde met de hertog van Devonshire en wist van het landgoed Chatsworth House een succesvolle onderneming en toeristische attractie te maken. Ze schreef een aantal boeken over het landgoed.
- De Mitford Sisters
-
-
Pamela Mitford -
Diana Mitford -
-
-
Publicaties[bewerken | brontekst bewerken]
- A Life of Contrasts (1977)
- The Duchess of Windsor (1980)
- Loved Ones (1985)
- The Pursuit of Laughter (2008)
Externe bronnen[bewerken | brontekst bewerken]
- TV Interview met Diana Mitford ca. 1980. (You Tube)
- Diana Mitford in het BBC radioprogramma Desert Island Discs, 1989 - (link naar MP3 download)
Bronnen, noten en/of referenties
|